Mirosław Konarowski

---

Życiorys

Mirosław Konarowski to absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie z 1971 roku. Jego debiut na ekranie miał miejsce, gdy miał zaledwie 20 lat, w psychologicznym filmie młodzieżowym Jana Batorego zatytułowanym Jezioro osobliwości (1972), gdzie wcielił się w postać Michała Soroki. Następnie zagrał w krótkometrażowym filmie Punkt widzenia (1973).

W 1974 roku, kiedy miał 21 lat, zadebiutował na scenie Teatru Narodowego w Warszawie, odgrywając rolę Aleksieja Bielajewa w spektaklu Miesiąc na wsi autorstwa Iwana Turgieniewa w reżyserii Adama Hanuszkiewicza. Już w 1977 roku ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, znanej jako PWST.

Po zakończeniu edukacji występował w wielu warszawskich teatrach, w tym w Teatrze Narodowym (1977–1978), Teatrze Współczesnym (1978–1981), Teatrze Polskim (1981–1987), Teatrze Dramatycznym (1988–1990), Teatrze Północnym (1990–1992), Scenie Prezentacje (2002) oraz Polskiej Scenie Komediowej (2006). Ponadto występował także w poznańskich teatrach: Teatr Nowy (1992–1993) i Polski Teatr Tańca – Balet Poznański (1995), gdzie recytował sonety Michała Anioła.

W 1985 roku, w inscenizacji Ernesta Brylla w reżyserii Andrzeja Wajdy, wziął udział w spektaklu Wieczernik, który prezentowany był w kościele przy ul. Żytniej w Warszawie. W latach 1981-1997 pełnił także rolę wykładowcy na warszawskiej PWST.

W 1997 roku powrócił do Teatru Narodowego w Warszawie. Jego rola Hitlera w spektaklu Mein Kampf przyniosła mu nagrodę na XXXV Kaliskich Spotkaniach Teatralnych, które miały miejsce w 1995 roku. Karierę filmową rozpoczął od głównej roli młodego pianisty, który rezygnuje z kariery, aby pomóc ciężko chorej dziewczynie w melodramacie Jana Batorego Con amore (1976).

Następnie zagrał Tadeusza „Zośkę” Zawadzkiego w filmie wojennym Akcja pod Arsenałem (1977) w reżyserii Jana Łomnickiego. W 1978 roku zadebiutował w miniserialu Zielona miłość jako żołnierz na dworcu. Otrzymał tytuł „Gwiazdy Filmowego Sezonu” na X Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie oraz Nagrodę Rektora PWST w Warszawie za twórcze osiągnięcia w swoich pierwszych latach pracy w teatrze.

Pojawił się również w serialu Dom (1980, 1982, 1987, 1996–1997, 2000) w roli Jerzego Korna, przyjaciela Andrzeja Talara. W serialu Polsatu Samo życie (2002–2003) gościł jako homoseksualista Jakub Szaniawski, organizator „Salonu Akceptacji” dla osób chorych na AIDS oraz wolontariusz. W serialu TVP2 Na dobre i na złe (2002, 2004, 2006) zagrał prokuratora Guzikiewicza.

Życie prywatne

Mirosław Konarowski jest rozwiedziony z aktorką Joanną Szczepkowską. Para ma dwie córki, które także podążają śladami rodziców w świecie aktorstwa. Ich imiona to Maria (ur. 1980) oraz Hanna (ur. 1983).

Nagrody

Mirosław Konarowski zdobył szereg wyróżnień w trakcie swojej kariery, co świadczy o jego rozwoju artystycznym oraz zaangażowaniu w teatr i film.

• 1979: Otrzymał nagrodę rektora PWST w Warszawie za twórcze osiągnięcia w pierwszych dwóch latach pracy w teatrze,
• 1995: Wyróżniony na XXXV Kaliskich Spotkaniach Teatralnych – nagroda aktorska za rolę Hitlera w spektaklu Mein Kampf,
• 1978: Na X Lubuskim Lato Filmowym w Łagowie uhonorowany nagrodą „Gwiazda Filmowego Sezonu”.

Filmografia

Filmy kinowe

Mirosław Konarowski to niezwykle utalentowany aktor, który pozostawił niezatarte ślady w polskiej kinematografii. W swojej filmografii możemy znaleźć wiele znakomitych produkcji, takich jak Jezioro osobliwości (1972), gdzie wystąpił w roli Michała, czy Con amore (1976), w której zagrał Andrzeja. Jego niepowtarzalne umiejętności aktorskie ukazują się również w filmie Akcja pod Arsenałem (1977), gdzie wcielił się w postać Tadeusza Zawadzkiego „Zośki” – co jest w szczególności podkreślone na stronie Tadeusz Zawadzki „Zośka”.

W kolejnych latach zagrał w produkcjach takich jak Wśród nocnej ciszy (1978), Dziecinne pytania (1981), i Stan wewnętrzny (1983), w których pełnił różnorodne role. Jego kariera obejmuje również filmy jak Cudzoziemka (1986) i Misja specjalna (1987), gdzie w ostatnim z nich zagrał postać Karola Romańskiego. Mirosław wybitnie sprawdził się jako aktor w filmach dramatycznych i komediowych, takich jak Ostatni prom (1989) oraz Powodzenia, żołnierzyku (1991).

W kolejnych latach widzieliśmy go w takich tytułach jak Wielka wsypa (1992) oraz w nowszych produkcjach, na przykład Centrum Nadziei (2000), gdzie pełnił rolę narratora, czy w Sfora: Bez litości (2002), gdzie zagrał kuratora sądowego. Ostatni okres jego kariery związany jest z serialem Ludzie wśród ludzi (2002–2004), co potwierdza jego wszechstronność w aktorstwie.

Seriale TV

Miłość do telewizji to kolejny aspekt kariery Mirosława Konarowskiego. Swoką obecność na ekranie zaznaczył już w 1978 roku rolą żołnierza w Zielonej miłości, a ma na koncie także występ w Dom (1980–2000) w roli Jerzego Korna. Warto zauważyć, że brał udział w Rzece kłamstwa (1987), odgrywając postać Odo Sędzimirskiego, oraz w Na dobre i na złe (2002), gdzie wystąpił jako prokurator.

W jego dorobku telewizyjnym możemy znaleźć także spektakularne występy w produkcjach takich jak Samo życie (2002–2006) oraz w Na Wspólnej (2003), w której był sekretarzem redakcji „Presige”. Jego zdolności aktorskie zyskały uznanie w rolach w Plebanii (2006) oraz w Pierwszej miłości (2007), gdzie wcielił się w postać Janusza Gibona. Po wielu latach pracy w telewizji, Konarowski był również częścią obsady Ranczo (2016), co dowodzi, że potrafił dostosować się do zmieniającego się krajobrazu telewizyjnego.

Dubbing

Kariera dubbingowa Mirosława Konarowskiego jest szeroko doceniana przez fanów. Już od 1976 roku, w filmie Pogoda dla bogaczy, użyczył swojego głosu postaci Billy’ego, co rozpoczęło jego przygodę z tym rodzajem aktorstwa. Jego talent mogliśmy podziwiać w takich produkcjach jak Szczeniak zwany Scooby Doo (1988–1991) oraz Superman (1996), w którym zagrał Kameleona. Jego wszechstronność objawiła się także w roli Kapitana w Scooby Doo i baśnie z tysiąca i jednej nocy (1994).

Konarowski z powodzeniem podjął się dubbingowania w Eerie, Indiana (1991–1992) i w Incredible Hulk (1996–1997). Warto także wspomnieć, że podkładał głosy w Simpsonowie: Wersja kinowa (2007) dla kilku kluczowych postaci jak Moe Szyslak oraz Pan Burns. Jego ostatnie występy dubbingowe obejmują produkcje takie jak Marmaduke (2010) i Tajemnice domu Anubisa (2011–2013), gdzie użyczał głosu Ericu Sweet. Jego praca w tej dziedzinie świadczy o niezwykłej wszechstronności i doświadczeniu, zdobytym przez wiele lat kariery.

---

Oceń: Mirosław Konarowski

---