Jerzy Srokowski

---

Życiorys

Jerzy Srokowski przyszedł na świat w rodzinie, której członkami byli Mieczysław, znany prozaik i poeta, oraz Elżbieta, która odeszła w 1958 roku. Swoją przygodę z rysunkiem i grafiką rozpoczął w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa. W 1935 roku podjął studia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w klasie Miłosza Kotarbińskiego, które ukończył cztery lata później, tuż przed wybuchem II wojny światowej. Debiutując jako karykaturzysta, jego prace zaczęły się pojawiać na łamach „Szpilek” jeszcze podczas studiów, co zaowocowało długoletnią współpracą, która w pewnym momencie jednak została przerwana przez wybuch wojny. Po zakończeniu konfliktu, w 1945 roku, Jerzy Srokowski na nowo związał się z tym czasopismem, obejmując stanowisko kierownika graficznego.

W trakcie swojej edukacji, jego rysunki były publikowane w takich gazetach jak „Kurier Poranny”, „Prosto z mostu” i „Mucha”. Po 1945 roku kontynuował współpracę z „Nową Kulturą”, „Problemami”, oraz „Życiem Warszawy”, gdzie zyskał uznanie poprzez cykl rysunkowy zatytułowany „Pani Dziuba”, który tworzył w latach 1947-1948 dla „Wieczoru”. Ponadto, Jerzy Srokowski przez wiele lat był angażowany jako scenograf, aktor i scenarzysta w Teatrze Lalki i Aktora Guliwer.

W 1956 roku jego wkład jako ilustratora został uhonorowany Nagrodą Prezesa Rady Ministrów. Srokowski nawiązał również współpracę z Telewizją Polską, tworząc scenografie do wielu cenionych programów, w tym do popularnego Kabaretu Starszych Panów od 1958 roku. W 1965 roku artysta wyjechał na trzy lata do Damaszku, gdzie pełnił funkcję profesora na wydziale sztuk pięknych tamtejszego uniwersytetu oraz założył pracownię grafiki. Po powrocie w 1968 roku ponownie aktywnie zaangażował się w teatr, zostając kierownikiem graficznym w warszawskim wydawnictwie „Czytelnik” oraz w redakcji periodyku „Miesięcznik Polski”.

Jerzy Srokowski zdobył liczne nagrody za swoje grafiki oraz plakaty, a w 1973 roku otrzymał Złotą Szpilkę z Wawrzynem. Mieszkał w Warszawie przy ul. Mokotowskiej 46/20. Zmarł w 1975 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 74-3-13. Jego dorobek artystyczny jest niezwykle bogaty, obejmując nie tylko ilustracje i scenografie, ale także wystawiennictwo oraz projektowanie plakatów. Sławę przyniosły mu rysunki ilustrujące popularne dzieła literackie, takie jak „W pustyni i w puszczy” oraz „Król Maciuś Pierwszy”. Jako utalentowany karykaturzysta, jego prace były chętnie prezentowane zarówno w kraju, jak i za granicą. Jerzy Srokowski, jako scenograf, stosował oszczędne środki wyrazu oraz humorystyczne podejście, co pozwalało mu tworzyć niezapomniane dekoracje do wspomnianego Kabaretu Starszych Panów.

Ordery i odznaczenia

Jerzy Srokowski zdobył w swoim życiu szereg odznaczeń i wyróżnień, które stanowią świadectwo jego osiągnięć. Oto niektóre z nich:

• złoty Krzyż Zasługi, przyznany 11 lipca 1955,
• medal 10-lecia Polski Ludowej, nadany 19 stycznia 1955.

---

Oceń: Jerzy Srokowski

---