Jerzy Krasowski (aktor)

---

Życiorys

W trakcie drugiej wojny światowej Jerzy Krasowski angażował się w działalność Armii Krajowej. Ukończył studia na Wydziale Aktorskim w 1951 roku, a cztery lata później zdobył dyplom na Wydziale Reżyserskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Jego debiut reżyserski odbył się w 1954 roku w Teatrze Ziemi Opolskiej, gdzie wystawił sztukę „Wilki w nocy” autorstwa T. Rittnera.

W latach 1946–1948mitglied był PPR, a w okresie 1948–1957 aktywnie uczestniczył w ZMP. Po 1948 roku przystąpił do PZPR, a jego kariera polityczna obejmowała członkostwo w Komitecie Wojewódzkim tej partii w Wrocławiu i Krakowie w latach 1969–1979 oraz współudział w egzekutywie KW PZPR od 1975 do 1979 roku.

Był dyrektorem wielu teatrów, rozpoczynając od Opola, a następnie obejmując Teatr Ludowy w Nowej Hucie, który prowadził z żoną Krystyną Skuszanką. W jego czasie w Teatrze Ludowym miały miejsce liczne premiery, które przeszły do historii polskiego teatru, takie jak:

• Myszy i ludzie (1956),
• Radość z odzyskanego śmietnika (1960),
• Burzliwe życie Lejzorka Rojtszwanca (1961),
• Kondukt (1962; 1969 premiera we Wrocławiu),
• Turandot (1956),
• Jacobowsky i Pułkownik,
• Imiona władzy.

Po zakończeniu współpracy z Teatrem Ludowym, Krasowski kontynuował swoją karierę w Teatrze Polskim w Warszawie, a następnie przeniósł się do Teatru Polskiego we Wrocławiu. W 1972 roku powrócił do Krakowa, by objąć funkcję kierownika artystycznego Teatru im. Juliusza Słowackiego, gdzie pracował aż do 1981 roku. Między 1983 a 1990 rokiem zajmował stanowisko dyrektora naczelnego i artystycznego Teatru Narodowego w Warszawie, a jego związki z Teatrem Telewizji również były znaczące.

Krasowski prowadził również działalność dydaktyczną, pełniąc funkcję wykładowcy na przełomie lat 1957 i 1958 oraz 1961 i 1962, a od 1972 do 1981 roku był rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Od 1983 roku był profesorem PWST w Warszawie. W 1977 roku opublikował zbiór felietonów oraz notatek reżyserskich zatytułowany „Sprawa teatru”.

Otrzymał nagrodę im. Konrada Swinarskiego, przyznawaną przez redakcję miesięcznika „Teatr”, za sezon 1979/1980 w uznaniu za reżyserię spektaklu „Sto rąk, sto sztyletów” Jerzego Żurka, który odbył się w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. W trakcie PRL-u był odznaczany wieloma nagrodami, w tym Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 1977 roku uhonorowano go Nagrodą Miasta Krakowa.

Jerzy Krasowski zmarł 13 kwietnia 2008 roku w Warszawie. Spoczął w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze A30-tuje-5.

---

Oceń: Jerzy Krasowski (aktor)

---