Mieczysław Wągrowski, znany również pod pseudonimami „Antek” oraz „Wicek”, urodził się 28 grudnia 1902 roku w Warszawie, gdzie również zmarł 2 stycznia 1967 roku.
Był to wybitny działacz komunistyczny i generał brygady, który odgrywał znaczącą rolę w historii Polski. Jako szef Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego, przyczynił się do formowania politycznej i wychowawczej orientacji w armii.
Wągrowski był również posłem na Sejm Ustawodawczy, a następnie zasiadał w Sejmie PRL I kadencji, gdzie miał możliwość kształtowania politycznych decyzji tamtego okresu. Dodatkowo, pełnił funkcję szefa Polskiej Misji Wojskowej zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i w Korei, co świadczy o jego wpływowej pozycji i międzynarodowym związku z wydarzeniami powojennymi.
Życiorys
Mieczysław Wągrowski, syn Kazimierza Wągrowskiego, farmaceuty, który prowadził aptekę przy ulicy Szkolnej 4 w Warszawie, rozpoczął swoje studia prawnicze w Szwajcarii. Przed wybuchem II wojny światowej aktywnie uczestniczył w życiu politycznym, będąc członkiem Związku Młodzieży Komunistycznej, Komunistycznej Partii Polski, Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej „Życie” oraz Francuskiej Partii Komunistycznej.
W czasie wojny znajdował się w ZSRR, gdzie brał czynny udział w organizowaniu Związku Patriotów Polskich oraz 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. W 1944 roku wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej. Od 16 września 1944 do 9 maja 1945 pełnił funkcję zastępcy szefa Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego. W latach 1945–1946 był szefem Misji Wojskowej w Wielkiej Brytanii.
Po powrocie do kraju od stycznia 1946 roku zajmował stanowisko zastępcy kierownika oraz kierownika (do 31 października 1948) Wydziału Propagandy i Agitacji Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej. Był także członkiem Rady Nadzorczej Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej „Prasa” od 10 maja 1947 roku. Od 1948 roku do swojej śmierci w 1967 roku był zastępcą członka Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
W latach 1948–1949 ponownie wstąpił do czynnej służby wojskowej, obejmując stanowisko szefa Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego Wojska Polskiego. Następnie, od 25 maja 1950 do 28 marca 1952 pełnił funkcję przewodniczącego Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku. W późniejszych latach, od 1953 roku, był szefem Polskiej Misji Wojskowej w Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei, a od kwietnia 1953 do grudnia 1957 roku zajmował stanowisko wiceministra Kontroli Państwowej.
Jako przedstawiciel PPR oraz PZPR, Mieczysław Wągrowski zasiadał w Sejmie Ustawodawczym (1947–1952) oraz w Sejmie PRL I kadencji (1952–1956). Dodatkowo pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej oraz przewodniczącego Zarządu Głównego Ligi Morskiej od 1950 roku. Jego działania zostały docenione przez liczne odznaczenia, w tym Order Sztandaru Pracy I klasy, Krzyż Komandorski z Gwiazdą, Oficerski Order Odrodzenia Polski, Krzyż Grunwaldu II i III klasy, Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi.
Na zakończenie jego życia, Mieczysław Wągrowski został pochowany z pełnymi honorami wojskowymi i partyjnymi 4 stycznia 1967 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 28, tuje nr 19). W uroczystości pogrzebowej uczestniczyli liczni przedstawiciele najwyższych władz państwowych, w tym Stefan Jędrychowski, członek Biura Politycznego KC PZPR, marszałek Sejmu PRL Czesław Wycech, sekretarze KC PZPR Witold Jarosiński oraz Władysław Wicha, a także wiceprezes Naczelnego Komitetu ZSL Józef Ozga-Michalski i wiceprzewodnicząca Centralnego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego Eugenia Krassowska.
W imieniu kierownictwa PZPR przemówienie wygłosił przewodniczący Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej Roman Nowak, podczas gdy przewodniczący Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej Czesław Wycech reprezentował tę organizację w czasie ceremonii pogrzebowej.
Jego żoną była Felicja Wągrowska (1907-1989), która angażowała się w działania ruchu komunistycznego, a w okresie PRL była zatrudniona w Polskim Radiu.
Awanse
Mieczysław Wągrowski jest postacią, której kariera wojskowa jest pełna zaszczytnych awansów. W ciągu swojej służby zdobył kolejne stopnie wojskowe, co świadczy o jego umiejętnościach oraz zaangażowaniu w obronę kraju.
- podporucznik – 1943,
- porucznik – 1943,
- kapitan – 1944,
- major – 1944,
- podpułkownik – 1944,
- pułkownik – 1945,
- generał brygady – 5 października 1948.
Publikacje
Oto zestawienie kilku znaczących publikacji Mieczysława Wągrowskiego, które obrazują jego działalność pisarską oraz naukową. Poniżej przedstawiamy lista jego znaczących prac.
- O ideologii G.K. Chestertona w „Napoleonie z Notting Hill” (artykuł na łamach „Kwadrygi” 1927 nr 1),
- Rosną siły Polski nad morzem (1951),
- Wytyczne i zadania Ligi Morskiej (1950),
- Rozmowy z Malkontentem (1946),
- Organizacje społeczne w Polsce Ludowej (1948),
- Marian Buczek – w 15 rocznicę śmierci (współautor),
- KPP – wspomnienia z pola walki (współautor).
Przypisy
- Lista pochowanych. Mieczysław Wągrowski. um.warszawa.pl. [dostęp 27.02.2018 r.]
- Pogrzeb M. Wągrowskiego, „Trybuna Robotnicza”, nr 4 (7133), 05.01.1967 r., s. 2.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Stanisław Poniatowski (podskarbi litewski) | Konrad Libicki | Wiesław Fijałkowski | Wacław Gumiński | Karol Wójcik | Mirosław Chojecki | Wacław Policzkiewicz | Henryk Raabe | Julian Makowski | Michał Stanisław Kossakowski | Artur Górski (1970–2016) | Tadeusz Walichnowski | Przemysław Czyż | Stanisław Mendelson | Karol Krasnodębski | Anna Nałęcz | Małgorzata Kidawa-Błońska | Stanisław Lenczewski | Henryk Sierka | Włodzimierz CimoszewiczOceń: Mieczysław Wągrowski