Wacław Gumiński, urodzony 25 września 1891 roku w Warszawie, to postać o bogatej karierze zawodowej i politycznej. Zmarł w tym samym mieście, 25 stycznia 1969 roku.
Był polskim kolejarzem, który poświęcił wiele czasu na działalność związkową oraz polityczną. W swoim życiu pełnił funkcję posła na Sejm Ustawodawczy w latach 1947–1952, a także na Sejm PRL I kadencji w latach 1952–1956.
Życiorys
W 1905 roku Wacław Gumiński zaangażował się w strajk szkolny, co było ważnym krokiem w jego późniejszej działalności społecznej i politycznej. Następnie, w 1906 roku, dołączył do SDKPiL, co pozwoliło mu na zaangażowanie się w działalność na rzecz robotników. Pracował w Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, gdzie pełnił różne funkcje, takie jak elew, kancelista oraz magazynier.
W czasie I wojny światowej Gumiński przebywał w Rosji, gdzie pracował na dworcach w Połocku oraz Wielkich Łukach, zyskując w ten sposób cenne doświadczenie w sektorze kolejowym. Po wojnie, w 1918 roku, włączył się w działalność związkową, stając się aktywnym działaczem Związku Zawodowego Kolejarzy (ZZK). W okresie wolnej Polski, podjął pracę w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych (DOKP) w Warszawie.
Okres II wojny światowej przyniósł znaczące zmiany w jego życiu zawodowym, gdyż był zatrudniony jako bileter na Dworcu Głównym w Warszawie. W 1944 roku brał udział w powstaniu warszawskim, co świadczy o jego patriotyzmie i determinacji w walce o wolność. Po zakończeniu powstania, został wywieziony do obozu w Pruszkowie, a w kwietniu 1945 roku osiedlił się na Warmii, gdzie objął funkcję w Mazurskiej Radzie Narodowej (WRN).
W latach 1945–1947, Gumiński był członkiem egzekutywy i sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego (KW) Polskiej Partii Robotniczej (PPR) w Olsztynie. Po uzyskaniu mandatu posła na Sejm Ustawodawczy w 1947 roku z okręgu Biskupiec, wsparł prace w Komisji Komunikacyjnej. Również od 1947 roku zaczął pełnić funkcję przewodniczącego Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej (WKKP). W 1952 roku, Gumiński ponownie trafił do Sejmu z okręgu Olsztyn i był członkiem Rady Seniorów oraz Komisji Komunikacyjnej i Łączności. Po roku 1955 objął stanowisko dyrektora generalnego Transportu Drogowego i Lotniczego w Ministerstwie Komunikacji.
Wacław Gumiński zmarł, a jego ostatnie miejsce spoczynku toCmentarz Wojskowy na Powązkach(kwatera C2-8-2).
Ordery i odznaczenia
Wacław Gumiński był odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami za swoje osiągnięcia oraz zaangażowanie w działalność publiczną. Wśród odznaczeń, które otrzymał, wymienia się:
- order Sztandaru Pracy II klasy,
- złoty Krzyż Zasługi (20 lipca 1946),
- złota Odznaka Honorowa ZZK.
Przypisy
- M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 118 „za zasługi położone w dziele organizacji administracji kolejowej oraz odbudowy i uruchomienia komunikacji i transportu kolejowego na terenie kraju”.
- Wyszukiwarka cmentarna - warszawskie cmentarze
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Karol Wójcik | Mirosław Chojecki | Wacław Policzkiewicz | Henryk Raabe | Julian Makowski | Michał Stanisław Kossakowski | Konrad Niklewicz | Bruno Wanke | Justyna Glusman | Jakub Berman | Wiesław Fijałkowski | Konrad Libicki | Stanisław Poniatowski (podskarbi litewski) | Mieczysław Wągrowski | Artur Górski (1970–2016) | Tadeusz Walichnowski | Przemysław Czyż | Stanisław Mendelson | Karol Krasnodębski | Anna NałęczOceń: Wacław Gumiński