Władysław Wicha

Polityka i administracja

Władysław Wicha to postać, która na trwałe wpisała się w historię Polski, pełniąc znaczące funkcje polityczne oraz odgrywając istotną rolę w przemyśle metalowym. Urodził się 3 czerwca 1904 roku w Warszawie, gdzie również spędził ostatnie lata swojego życia, zmarłszy 13 grudnia 1984 roku w tym samym mieście.

Wicha był nie tylko politykiem, lecz również znanym metalowcem, co podkreśla jego różnorodne umiejętności i zaangażowanie w rozwój przemysłu. W latach 1954–1964 pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych, co na tamten okres było niezwykle odpowiedzialnym zadaniem, obejmującym zarządzanie kluczowymi aspektami bezpieczeństwa kraju.

Jego działalność nie ograniczała się jedynie do ministerstwa — był on również członkiem Rady Państwa w latach 1965–1969, a także posłem na Sejm PRL w kadencjach I i IV, co pokazuje jego długotrwałe zaangażowanie w polską politykę.

Życiorys

Władysław Wicha urodził się w rodzinie robotniczej jako syn Franciszka i Antoniny, zdobywając wykształcenie średnie. Już od 1924 roku aktywnie uczestniczył w działalności Związku Młodzieży Komunistycznej w Polsce, a następnie został działaczem Komunistycznej Partii Polski. Przez wiele lat był sekretarzem komitetów okręgowych KPP, w tym w miastach takich jak Warszawa-Lewa Podmiejska, Częstochowa-Piotrków, Łódź oraz Warszawa.

W latach 1931–1934 oraz 1936–1938 doświadczył prawdopodobnie trudnych chwil, spędzając czas w więzieniu. Po opuszczeniu zakładów karnych, w okresie 1938–1945 pracował jako robotnik metalowiec na Zachodzie, obejmując takie kraje jak Belgia, Francja, Hiszpania i Wielka Brytania. Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku powrócił do Polski, gdzie wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej.

Wicha pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji, w tym przewodniczącego Delegatury Komisji Specjalnej w Warszawie oraz wicedyrektora Biura Kontroli przy Radzie Państwa. Od 1948 roku był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i wiodł szeregiem kluczowych ról, takich jak I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Kielcach między 1949 a 1950 rokiem oraz I sekretarz Komitetu Warszawskiego w latach 1950–1952.

W późniejszym etapie swojej kariery, od 1954 do 1964 roku, był ministrem spraw wewnętrznych, a w latach 1965–1969 zasiadał w Radzie Państwa. Poza tym, aktywnie uczestniczył w pracach Sejmu PRL, będąc posłem I i IV kadencji. Jego życie osobiste związane było z Teofilą Lewin, działaczką KPP, która była jego żoną (1910–2003). Ich syn Piotr (1946–2006) był zięciem Jana Rabanowskiego.

Dodatkowo, wnuk Władysława, Marcin Wicha, stał się znanym pisarzem. Władysław Wicha został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie, w kwaterze A30-półkole-6, co podkreśla jego znaczenie w polskiej historii i polityce.

Ordery i odznaczenia

W uznaniu za swoje wybitne osiągnięcia, Władysław Wicha otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń i wyróżnień. Jego zasługi zostały docenione w różnych latach, co podkreśla zaangażowanie w służbę publiczną oraz działalność na rzecz kraju. Poniżej przedstawiamy listę przyznanych mu odznaczeń:

  • Order Sztandaru Pracy I klasy (1964),
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1947),
  • Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966),
  • Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1964).

Przypisy

  1. AndrzejA. Horubała AndrzejA., Elegia [online], 13.04.2018 r.
  2. Nadzwyczajna sesja Sejmu. „Trybuna Robotnicza”, s. 1, Nr 172 z 22.07.1966 r.
  3. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 21, 20.08.1964 r., s. 4.
  4. Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20.07.1964 r.
  5. M.P. z 1947 r. nr 51, poz. 352.
  6. Wyszukiwarka grobów w Warszawie.

Oceń: Władysław Wicha

★★★★★
Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:17