Włodzimierz Cimoszewicz

---

Życiorys

Wykształcenie i praca zawodowa

Włodzimierz Cimoszewicz to postać o bogatym dorobku edukacyjnym oraz zawodowym. Ukończył XIX Liceum Ogólnokształcące im. Powstańców Warszawy w Warszawie w 1968 roku. W kolejnych latach podjął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1972 roku. W 1978 roku obronił pracę doktorską, zdobywając stopień doktorski w zakresie prawa międzynarodowego publicznego.

W latach 1972-1985 związany był z Uniwersytetem Warszawskim jako asystent oraz adiunkt w Zakładzie Organizacji Międzynarodowych Instytutu Prawa Międzynarodowego. Po odbyciu stypendium w Programie Fulbrighta na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku w latach 1980-1981, w 2006 roku podjął pracę jako wykładowca na Uniwersytecie w Białymstoku, w Katedrze Prawa Międzynarodowego.

Działalność polityczna w PRL

Na scenie politycznej Cimoszewicz pojawił się jako działacz młodzieżowy. Od 1965 do 1973 roku był członkiem Związku Młodzieży Socjalistycznej oraz Zrzeszenia Studentów Polskich. Po zjednoczeniu organizacji w 1973 roku został przewodniczącym rady uczelnianej Socjalistycznego Związku Studentów Polskich na Uniwersytecie Warszawskim. W 1971 roku przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, gdzie pełnił funkcję sekretarza komitetu uczelnianego. W 1985 roku wycofał się z aktywności politycznej, przeprowadzając się do Kalinówki Kościelnej, gdzie zarządzał gospodarstwem teściów.

Cimoszewicz był również poddawany obserwacji przez Służbę Bezpieczeństwa, jednak w swoich oświadczeniach lustracyjnych zaprzeczał, by pełnił rolę tajnego współpracownika PRL. Sąd Apelacyjny w Warszawie uznał, że jego oświadczenia były zgodne z prawdą.

Po Okrągłym Stole wrócił do polityki i w 1989 roku został posłem na Sejm kontraktowy, reprezentując PZPR.

Działalność polityczna w III RP

Lata 1990–1996

Cimoszewicz był kandydatem Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej w pierwszych demokratycznych wyborach prezydenckich w 1990 roku, zdobywając 9,21% głosów. Posłował od 1989 do 2005 roku, kandydując z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej w kolejnych wyborach. W latach 1990-1991 przewodniczył Parlamentarnemu Klubowi Lewicy Demokratycznej. Nie przyjął członkostwa w SdRP i odmówił objęcia stanowiska przewodniczącego klubu SLD z uwagi na kontrowersje związane z Leszkiem Millerem. Był również członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy.

W rządzie Waldemara Pawlaka Włodzimierz Cimoszewicz pełnił rolę wiceprezesa Rady Ministrów oraz ministra sprawiedliwości od października 1993 do marca 1995. Jako minister wprowadził działania antykorupcyjne znane pod hasłem „czyste ręce”, ujawniając nazwiska osób pełniących funkcje rządowe i zasiadających w radach nadzorczych spółek.

Po zmianie rządu w 1995 roku objął stanowisko wicemarszałka Sejmu, które zajmował do 1996 roku. Po wyborach, gdy urząd prezydenta objął Aleksander Kwaśniewski, Cimoszewicz przez dwa miesiące pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego.

Prezes Rady Ministrów (1996–1997)

Na początku lutego 1996 roku, po dymisji Józefa Oleksego, Cimoszewicz został mianowany nowym premierem Polski. W trakcie swojej kadencji zajmował się m.in. skutkami powodzi tysiąclecia w 1997 roku, kiedy to określił brak ubezpieczeń poszkodowanych jako niefortunny komentarz.

W październiku 1996 roku został przewodniczącym Komitetu Integracji Europejskiej, gdzie nadzorował przygotowania Polski do negocjacji akcesyjnych z Unią Europejską, pełniąc tę funkcję do końca października 1997 roku.

Lata 1997–2005

Po zakończeniu urzędowania w roli premiera, Cimoszewicz był ciągle aktywny w Sejmie. Po wyborach w 2001 roku został ministrem spraw zagranicznych w gabinecie Leszka Millera, a następnie w dwóch rządach Marka Belki. To jako minister podpisał traktat akcesyjny Polski do Unii Europejskiej w Atenach w 2003 roku.

W 2004 roku był jednym z sygnatariuszy uchwały „Dość złudzeń” zgłoszonej przez Marka Borowskiego. Wkrótce po tym większość podpisujących wystąpiła z Sojuszu Lewicy Demokratycznej, zakładając nową partię. W 2005 roku zrezygnował z polityki, ale został marszałkiem Sejmu, kiedy Józef Oleksy zrzekł się swojego stanowiska.

Wybory prezydenckie w 2005

W 2005 roku początkowo zrezygnował z kandydowania na prezydenta, jednak później, pod wpływem wyborców i nacisków Aleksandra Kwaśniewskiego, zmienił zdanie. Jako niezależny kandydat, uzyskał poparcie wielu organizacji, w tym Unii Lewicy III RP oraz fundacji Jolanty Kwaśniewskiej. Był jednak wzywany przed komisję śledczą, co miało negatywny wpływ na jego kampanię, w końcu ogłosił rezygnację z ubiegania się o urząd prezydenta z powodów osobistych związanych z atakami politycznymi.

Działalność od 2005

Po 2005 roku Cimoszewicz brał udział w wyborach do Senatu, zdobywając mandat w 2007 roku jako niezależny kandydat. W 2009 roku miał ambicje, aby zostać sekretarzem generalnym Rady Europy, traktując te wybory jako istotne w swoim życiu i karierze. Ostatecznie przegrał jednak z Thorbjørnem Jaglandem.

W 2011 roku znalazł się znów w Senacie, przystępując do Koła Senatorów Niezależnych, gdzie przewodził Komisji Spraw Zagranicznych. Zrezygnował jednak z członkostwa w SLD w 2011 roku. W 2015 roku był zaangażowany w grupę zajmującą się walką z korupcją w ramach Agencji Modernizacji Ukrainy. Mimo pozytywnego wyniku wyborów w 2019 roku, nie przyjął oferty do powołania w delegacji Nowej Lewicy, zostając w delegacji Lewicy dla Europy razem z Markiem Belką i Leszkiem Millerem. Uczestniczył także w działaniach wspierających Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie, podkreślając znaczenie pamięci historycznej.

Wyniki wyborcze

W dotychczasowej karierze politycznej Włodzimierza Cimoszewicza ważnym elementem były wyniki wyborcze, które z równym zaangażowaniem obserwowano w różnorodnych wyborach. Poniżej przedstawiono zestawienie najważniejszych informacji dotyczących jego startów oraz osiąganych rezultatów.

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
1989	_	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza	Sejm X kadencji	nr 10	23 398 (18,69%)
					34 952 (52,56%)
1990	_	Ogólnopolski KW Włodzimierza Cimoszewicza	Prezydent RP	–	1 514 025 (9,21%)
1991	_	Sojusz Lewicy Demokratycznej	Sejm I kadencji	nr 25	52 677 (16,35%)
1993			Sejm II kadencji	nr 4	51 710 (20,34%)
1997			Sejm III kadencji		53 958 (20,67%)
1998			Sejmik Województwa Podlaskiego I kadencji	nr 5	23 436 (39,91%)
2001		Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy	Sejm IV kadencji	nr 24	71 819 (18,06%)
2007	_	KWW Cimoszewicz do Senatu	Senat VII kadencji	nr 23	175 839 (37,86%)
2011			Senat VIII kadencji	nr 61	39 095 (49,83%)
2019	_	Koalicja Europejska	Parlament Europejski IX kadencji	nr 4	219 677 (15,86%)
2024	_	Lewica	Parlament Europejski X kadencji	nr 13	52 828 (6,96%)

Odznaczenia i wyróżnienia

Włodzimierz Cimoszewicz jest osobą, która zdobyła liczne odznaczenia i wyróżnienia uznawane na arenie międzynarodowej.

Do jego najważniejszych honorowych odznak należy:

• Order Zasługi (Grecja, 1997),
• Krzyż Wielki Orderu Narodowego Zasługi (Francja, 1997),
• Order Białej Gwiazdy I klasy (Estonia, 2002),
• Xirka Ġieħ ir-Repubblika (Malta, 2002),
• Krzyż Wielki Orderu św. Michała i św. Jerzego (Wielka Brytania, 2004),
• Krzyż Wielki Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (Litwa, 2005).

Oprócz tego, Cimoszewicz był wyróżniony tytułem doktora honoris causa przez dwa amerykańskie uniwersytety. W 2009 roku otrzymał Medal Zasłużony dla Tolerancji, który został przyznany przez Fundację Ekumeniczną „Tolerancja”.

Życie prywatne

Włodzimierz Cimoszewicz, syn Mariana i Teresy, pochodzi z ciekawej rodziny o bogatej historii. Jego matka miała korzenie wołyńskie, zaś ojciec, Marian Cimoszewicz, urodził się w Symbirsku. W przeszłości był on zawodowym wojskowym, który służył w Armii Czerwonej w latach 1940–1943, osiągając stopień sierżanta. Po ukończeniu Szkoły Podoficerów Radiotechnicznych w Rostowie oraz kursu oficerów oświatowych, Marian Cimoszewicz kontynuował swoją służbę w Wojsku Polskim od 1943 roku.

Po zakończeniu kariery wojskowej, pracował jako szef informacji wojskowej w Wojskowej Akademii Technicznej, a następnie został zatrudniony w Wojskowej Służbie Wewnętrznej. Włodzimierz, kontynuując rodzinną tradycję, zawarł związek małżeński z Barbarą Aponowicz. W ich rodzinie wzrasta dwoje dzieci: Małgorzata oraz Tomasz.

Od 1985 roku Włodzimierz prowadził gospodarstwo rolne o powierzchni 20 hektarów w Kalinówce Kościelnej, które w 2001 roku wydzierżawił w Hajnówce, gdzie również zamieszkał. Interesujące jest to, że opisuje siebie jako ateistę. W 2019 roku usłyszał niepokojącą diagnozę, a lekarze potwierdzili u niego nowotwór. Na szczęście, w grudniu tego samego roku ogłosił, że udało mu się wyleczyć z tej ciężkiej choroby.

---

Oceń: Włodzimierz Cimoszewicz

---