Witold Jarosiński

Polityka i administracja

Witold Jarosiński, urodzony 18 września 1909 roku w Warszawie, a zmarły 5 grudnia 1993 roku, był postacią znaczącą w historii Polski. Jego kariera obejmowała wiele ról, w tym polityka komunistycznego, nauczyciela oraz specjalisty w dziedzinie języka polskiego.

Jarosiński pełnił funkcję posła na Sejm PRL przez siedem kadencji, co odzwierciedla jego aktywne zaangażowanie w życie polityczne kraju. W latach 1956–1957 oraz 1960–1968 był sekretarzem Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), co znacząco wpłynęło na kształtowanie polityki partii.

Ważnym momentem w jego karierze było pełnienie funkcji ministra oświaty w latach 1950–1956, gdzie miał wpływ na system edukacji w Polsce Ludowej. W kolejnych latach, od 1968 do 1969, był zastępcą przewodniczącego Rady Państwa, a do roku 1972 jeszcze członkiem tej instytucji.

Jarosiński był zatem budowniczym Polski Ludowej, co podkreśla jego znaczenie w historii okresu komunistycznego w Polsce.

Życiorys

Witold Jarosiński pochodził z robotniczej rodziny, gdzie jego rodzicami byli Antoni oraz Józefa. Po zakończeniu edukacji średniej, rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim w 1929 roku. Przed wybuchem II wojny światowej pełnił rolę nauczyciela i aktywnie uczestniczył w działalności młodzieży komunistycznej. W trakcie wojny obronnej w 1939 roku odniósł ciężkie rany, po czym przeszedł długą rehabilitację w szpitalu jenieckim.

Po wojnie, w Warszawie, pracował w chłodni. W latach 1944–1945 był zmuszony do pracy przymusowej w Niemczech. Po zakończeniu działań wojennych, od 1945 roku, stał się członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 roku należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Jego kariera administracyjna rozpoczęła się w magistracie Sosnowca, a później zaangażował się w aparat partyjny, m.in. w Komitecie Wojewódzkim PPR w Katowicach, gdzie piastował stanowisko II sekretarza.

W okresie politycznym lat 1950. Jarosiński był zastępcą kierownika Wydziału Organizacyjnego Komitetu Centralnego PZPR. Wiosną 1950 roku przez kilka tygodni pełnił obowiązki I sekretarza Komitetu Warszawskiego partii. Później, od sierpnia tego samego roku do 1956 roku, sprawował urząd ministra oświaty. Po zakończeniu kadencji ministra, przez kolejne lata, ponownie został I sekretarzem Komitetu Warszawskiego, aż do lutego 1960 roku.

Wieluletnie członkostwo w władzach partyjnych obejmowało m.in. funkcję zastępcy członka KC PZPR w latach 1949–1954 oraz członka KC w latach 1954–1971. Był również członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej w latach 1971–1980 oraz Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR w latach 1980–1981. Od października 1956 do maja 1957 oraz od lutego 1960 do listopada 1968 roku, Jarosiński pełnił obowiązki sekretarza KC PZPR, a jego odpowiedzialność obejmowała obszar oświaty.

W latach 1952–1980 piastował mandat posła na Sejm PRL, będąc członkiem kolejnych kadencji. W IV i V kadencji kierował Komisją Mandatowo-Regulaminową w latach 1965–1972. Dodatkowo, w okresie 1961–1983 był urzędującym sekretarzem oraz członkiem prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W latach 1968–1969 sprawował funkcję zastępcy przewodniczącego Rady Państwa, a do 1972 roku był jej członkiem.

W czerwcu 1968 roku, dołączył do Komitetu Honorowego obchodów 500-lecia urodzin Mikołaja Kopernika. W latach 1970–1974 piastował stanowisko wiceprzewodniczącego Zarządu Głównego, a od 1974 do 1983 roku, kontynuował działalność jako członek prezydium ZG. Po 1983 roku, stał się członkiem Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.

Ordery i odznaczenia

Witold Jarosiński, w uznaniu za swoje zasługi, został uhonorowany licznymi odznaczeniami i medalami, które odzwierciedlają jego wkład w rozwój kraju. Poniżej przedstawiamy szczegółową listę jego najważniejszych nagród:

  • Order Budowniczych Polski Ludowej (1974),
  • Order Sztandaru Pracy I klasy (dwukrotnie; w tym w 1964),
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej,
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej,
  • Medal 40-lecia Polski Ludowej,
  • Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
  • Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
  • Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
  • Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1963),
  • Odznaka honorowa „Zasłużony dla Warmii i Mazur” (1960),
  • Order Flagi Narodowej I stopnia (KRLD, 1954),
  • wiele innych odznaczeń.

Te nagrody świadczą o jego nieustannym zaangażowaniu oraz oddaniu w służbie dla narodu.

Przypisy

  1. Wysokie odznaczenia Koreańskiej Republiki Ludowej otrzymali członkowie rządu i działacze polscy. „Życie Warszawy”. Rok XI Nr 260 (3431), s. 1, 01.11.1954 r.
  2. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie, nr 9, 20.09.1960 r., s. 1.
  3. „Odznaka Tysiąclecia” dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 37, 13.02.1963 r., s. 1.
  4. Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 170, 20.07.1964 r.
  5. „Trybuna Robotnicza”, s. 2, nr 128 (8184), 01.06.1970 r.
  6. „Urania”, s. 84, nr 3, marzec 1969 r.
  7. Wręczenie odznaczeń w Belwederze, „Dziennik Polski”, 1974, s. 3, nr 172.
  8. Zbigniew Osiński, Nauczanie historii w szkołach podstawowych w Polsce w latach 1944–1989: uwarunkowania organizacyjne oraz ideologiczno-polityczne, Lublin 2010, s. 90.
  9. a b Encyklopedia Warszawy, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1975, s. 504.

Oceń: Witold Jarosiński

★★★★★
Średnia ocena:4.74 Liczba ocen:23