Artur Górski (1970–2016)

---

Życiorys

Wykształcenie i praca zawodowa

Artur Górski był absolwentem XXXIV Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie, gdzie uzyskał maturę w 1989 roku. Po ukończeniu liceum, kontynuował swoje studia na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych Akademii Teologii Katolickiej, gdzie w 1994 roku zdobył dyplom z zakresu politologii oraz nauk społecznych. W 1998 roku obronił pracę doktorską uzyskując tytuł doktora nauk humanistycznych.

W czasie swojego pobytu na uczelni, dołączył do akademickiej korporacji Respublica. Górski rozpoczął swoją karierę zawodową w dziennikarstwie, gdzie w latach 1995-1997 pełnił rolę dziennikarza w Polskiej Agencji Prasowej, zajmując się tematyka polityczną. W 1998 roku objął stanowisko redaktora naczelnego „Naszego Dziennika”. Następne lata spędził w administracji rządowej, gdzie w 1999 roku pracował jako szef gabinetu politycznego ministra Ryszarda Czarneckiego, a następnie jako doradca Prezesa Rady Ministrów oraz dyrektor sekretariatu Gabinetu Politycznego.

W latach 1999-2000 był doradcą zarządu Polskiej Agencji Prasowej, a w 2002 roku został wybrany do rady dzielnicy Mokotów. Doświadczenie zdobyte w administracji publicznej umocniło jego pozycję, a w 2003 roku objął stanowisko kierownika Wydziału Organizacji i Nadzoru w Wojewódzkim Urzędzie Pracy. W lutym 2001 roku rozpoczął również działalność akademicką jako wykładowca na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego. W 2002 został adiunktem w Szkole Wyższej im. Bogdana Jańskiego i przez krótki czas pełnił również funkcję adiunkta w Warszawskiej Szkole Zarządzania.

Górski był autorem licznych artykułów i publikacji dotyczących historii, idei oraz nauk politycznych, współpracując z takimi tytułami jak „Myśl Polska”, „Najwyższy Czas”, „Nowe Państwo” czy „Nasza Polska”.

Działalność polityczna

Artur Górski aktywnie brał udział w życiu publicznym jako członek Akcji Katolickiej, a także redaktor naczelny kwartalnika „Pro Fide, Rege et Lege”. Od 1988 do 2004 roku pełnił funkcję prezesa Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego. W latach 2001–2002 wsparł politycznie Przymierze Prawicy, zasiadając w radzie politycznej tej partii, a później dołączył do Prawa i Sprawiedliwości, także jako członek rady politycznej.

W 2005 roku z powodzeniem wziął udział w wyborach parlamentarnych, zdobywając mandat poselski z listy PiS w Warszawie, gdzie uzyskał 2850 głosów. Jako poseł V kadencji działał jako przewodniczący Zespołu Parlamentarnego na rzecz Przywrócenia Autorytetu Władzy, w skład którego weszli przedstawiciele różnych ugrupowań, takich jak PiS i LPR. Był również jednym z głównych inicjatorów sejmowej uchwały dotyczącej intronizacji Chrystusa Króla w Polsce.

W latach 2006-2007 pełnił funkcję prezesa Warszawskiego Towarzystwa Hokejowego „Sokół”, a następnie uczestniczył w pracach Rady Służby Publicznej oraz Rady Służby Cywilnej, gdzie od 2007 roku znalazł się na ich listach. W kolejnych wyborach parlamentarnych w 2007 roku oraz 2011 uzyskał reelekcję, zdobywając odpowiednio 3070 i 4762 głosów. Mimo niepowodzenia w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 roku, w 2015 znowu zasiadł w Sejmie, tym razem z poparciem 6262 głosów.

Odznaczenia

Prezydent Andrzej Duda wyróżnił go pośmiertnie odznaczeniem w postaci Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski.

Życie prywatne

Artur Górski był synem Zdzisława i Elżbiety. W życiu osobistym związał się z Agatą Gałuszką-Górską, z którą stworzył rodzinę i wychował syna Kacpra. Niestety jego życie tragicznie zakończyło się 1 kwietnia 2016 roku w wyniku walki z białaczką. Ceremonia pochówku miała miejsce 9 kwietnia 2016 roku, a jego miejsce spoczynku znajduje się w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, gdzie spoczywa w kwaterze G-tuje-24.

Publikacje

Artur Górski, znany z wielu wartościowych publikacji, zostawił po sobie ślad w literaturze i myśli politycznej. Jego prace analizują różne aspekty władzy oraz ideologii prawicowych. Poniżej przedstawiamy kluczowe tytuły:

• O autorytet władzy, Warszawa 1990,
• Myśli reakcyjne, Warszawa 1994,
• Władza polityczna w myśli Stanisława Cata-Mackiewicza, Kraków 1999,
• Na prawicowym posterunku, Warszawa 2008.

---

Oceń: Artur Górski (1970–2016)

---