Marcin Gugulski


Marcin Norbert Gugulski, urodzony 25 sierpnia 1958 roku w Warszawie, to znany polski dziennikarz oraz polityk. Jego kariera związana jest z ważnymi wydarzeniami w historii Polski, a w latach 1991–1992 pełnił funkcję rzecznika prasowego rządu Jana Olszewskiego.

Jako dziennikarz oraz osoba publiczna, Gugulski miał znaczący wpływ na kształtowanie wizerunku rządu w trudnym okresie transformacji ustrojowej w Polsce. Warto bliżej przyjrzeć się jego osiągnięciom i wkładowi w polskie media.

Życiorys

W okresie PRL Marcin Gugulski angażował się w prace Gromady Włóczęgów 1 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta „Czarna Jedynka”, która działała przy VI Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana w Warszawie. Już od 1976 roku znajdował się pod obserwacją funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa, co nie przeszkadzało mu w łączeniu sił z Komitetem Obrony Robotników. W następnym roku, 1980, wspierał powstanie i funkcjonowanie Niezależnego Zrzeszenia Studentów na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie odegrał kluczową rolę do 1981 roku. Maturę uzyskał w XLII Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Konopnickiej w Warszawie, a następnie kontynuował naukę przez cztery lata na Wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego.

Od 1977 roku Marcin Gugulski był powiązany z podziemnym wydawnictwem „Głos”, gdzie zyskał miano jednego z redaktorów niezależnego czasopisma o tej samej nazwie oraz publikacji związanych z NSZZ „Solidarność”, jak “Wiadomości Dnia” i “Wiadomości”. Po przemianach, które miały miejsce w 1989 roku, jego kariera rozwijała się w obszarze wydawnictw oraz dziennikarstwa. Współpracował z licznymi czasopismami, takimi jak “Gazeta Polska”, “Głos”, “Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”, “Ład” i innymi. Od 27 grudnia 1991 do 31 maja 1992 służył jako rzecznik prasowy rządu Jana Olszewskiego, piastując stanowisko podsekretarza stanu w Urzędzie Rady Ministrów. W ocenie Antoniego Dudka, unikał kontaktów z dziennikarzami, co pozwalało mu na większą swobodę w działaniach.

Członkowie partii „Prawo i Sprawiedliwość” z pewnością zapamiętają Marcina Gugulskiego jako bliskiego współpracownika Antoniego Macierewicza, z którym był związany poprzez uczestnictwo w organizacjach, których on był inicjatorem bądź współtwórcą: ZChN, Akcja Polska, RdR, ROP, RKN i RP. W 2007 roku, został powołany do składu Komisji Weryfikacyjnej odpowiedzialnej za badanie przeszłości byłych pracowników i żołnierzy Wojskowych Służb Informacyjnych. Jego kariera w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego trwała od 2006 do 2010 roku, a później pracował w biurze poselskim Antoniego Macierewicza oraz w centrali Prawa i Sprawiedliwości, do której to partii wstąpił w 2014 roku.

Jako doradca w zespole parlamentarnym ds. zbadania przyczyn katastrofy Tu-154M w Smoleńsku oraz członek Podkomisji ds. Ponownego Zbadania Wypadku Lotniczego powoływanej przez ministra obrony narodowej Antoniego Macierewicza, miał istotny wpływ na tę sprawę. W wyborach samorządowych z 2010 i 2014 roku uzyskał mandat do Rady Dzielnicy Mokotów, gdzie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Klubu Radnych Prawa i Sprawiedliwości. Natomiast w 2015 roku ubiegał się o mandat poselski w okręgu warszawskim, jednak bez powodzenia.

Życie prywatne

Marcin Gugulski jest osobą, której życie prywatne ściśle związane jest z jego bliskimi. Jest on synem Ireneusza Gugulskiego, a dodatkowo ma także ciekawe więzi rodzinne. Jego siostrzeniec to Szczepan Baum, a mężem Katarzyny Chmiel-Gugulskiej. Co więcej, Marcin jest również bratem Zofii Staneckiej.

Odznaczenia

Marcin Gugulski został uhonorowany Krzyżem Wolności i Solidarności w roku 2017 na mocy postanowienia prezydenta RP Andrzeja Dudy. Następnie, w 2018, odebrał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. W 2007 roku, za zasługi, prezydent RP Lech Kaczyński nadał mu Złoty Krzyż Zasługi. Ponadto w 1999 roku otrzymał odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”, co potwierdza jego wkład i znaczenie w obszarze kultury.

Przypisy

  1. a b Marcin Gugulski. wnp.pl. [dostęp 05.09.2023 r.]
  2. Gugul – kultowy pan od polskiego. polskieradio.pl, 19.05.2014 r. [dostęp 04.07.2023 r.]
  3. Kalendarium kadencji władz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. sdp.pl. [dostęp 07.02.2023 r.]
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15.01.2018 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2018 r. poz. 355).
  5. Uroczystość wręczenia odznaczeń państwowych. ipn.gov.pl, 13.12.2017 r. [dostęp 13.12.2017 r.]
  6. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22.11.2017 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2018 r. poz. 87).
  7. Podpisanie rozporządzenia w sprawie KBWLLP. podkomisjasmolensk.mon.gov.pl, 04.02.2016 r. [dostęp 24.11.2016 r.]
  8. Skład podkomisji. podkomisjasmolensk.mon.gov.pl. [dostęp 24.11.2016 r.]
  9. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 02.12.2015 r.]
  10. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 06.10.2015 r.]
  11. Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–89. Jan Skórzyński (red.). T. 3. Warszawa: Ośrodek Karta, 2006.
  12. Antoni Dudek: Historia polityczna Polski 1989–2005. Warszawa: Wydawnictwo Arcana, 2007.
  13. a b c Dane osoby z katalogu osób rozpracowywanych. ipn.gov.pl. [dostęp 06.10.2015 r.]
  14. a b c d e Marcin Norbert Gugulski. mamprawowiedziec.pl. [dostęp 09.10.2015 r.]
  15. Rzecznicy prasowi poprzednich rządów. premier.gov.pl. [dostęp 06.10.2015 r.]
  16. „Wiadomości Dnia”. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 23.09.2015 r.]
  17. Rada Dzielnicy (kadencja 2014–2018): Kluby: Kluby Radnych Rady Dzielnicy. warszawa.pl. [dostęp 23.09.2015 r.]

Oceń: Marcin Gugulski

Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:25