Włodzimierz Wiśniewski (dyplomata)

---

Życiorys

„Włodzimierz Wiśniewski był synem Kazimierza i Aurelii. Do 1939 roku swoje życie edukacyjne spędzał w Warszawie, gdzie zdobytą wiedzę rozwijał, a maturę uzyskał w okresie okupacji, uczestnicząc w tajnych kompletach. Po wojnie osiedlił się na Wybrzeżu, gdzie znalazł zatrudnienie w Zarządzie Miejskim w Gdańsku. W dalszych latach pracował w Maklerskiej Spółdzielni Pracy „Agmor” w latach 1947-1950 oraz w Morskiej Agencji w Gdyni, gdzie pracował od 1951 roku.

W tym właśnie czasie podjął także studia w Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Sopocie (1947-) oraz zaangażował się w działalność Polskiej Partii Socjalistycznej, a później w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Jego kariera w polityce i administracji rozwijała się, a Wiśniewski pełnił ważne funkcje w Polskiej Misji Morskiej i spółce GAL w Londynie od 1954 roku, gdzie ostatnim zadaniem było kierowanie tą organizacją jako dyrektor naczelny.

W 1963 roku rozpoczął pracę w Ministerstwie Handlu Zagranicznego, a ostatecznie objął posadę dyrektora departamentu traktatów, którą zajmował do 1968 roku. W międzyczasie ukończył studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie, co miało miejsce do 1967 roku. Po przeprowadzce do Londynu pełnił rolę radcy handlowego w tamtejszej misji dyplomatycznej od 1968 roku.

Na Uniwersytecie Gdańskim obronił pracę doktorską zatytułowaną „Ekonomiczne skutki przyjęcia zasad Wspólnej Polityki Rolnej E.W.G. przez W. Brytanię i ich wpływ na polsko-brytyjskie stosunki gospodarcze” w 1972 roku. Jego dalsza kariera to pełnienie funkcji podsekretarza stanu w Ministerstwie Handlu Zagranicznego w latach 1973-1974, a także prezesa Polskiej Izby Handlu Zagranicznego w latach 1974-1978. Trzy lata później został ambasadorem PRL w Helsinkach, gdzie pracował od 1978 do 1982 roku.

Po zakończeniu swojej misji dyplomatycznej w Finlandii, Wiśniewski odmówił powrotu do Polski i pozostał w Europie Zachodniej. W latach osiemdziesiątych toczyło się przeciwko niemu postępowanie karne, w wyniku którego Ministerstwo Spraw Wewnętrznych oraz Ministerstwo Spraw Zagranicznych wniosły w sierpniu 1985 roku do Rady Państwa o odebranie mu polskiego obywatelstwa. Jednak wniosek ten nie został przyjęty z powodu braku zakończenia postępowania przez Prokuraturę Wojskową.

---

Oceń: Włodzimierz Wiśniewski (dyplomata)

---