Władysław Mazurkiewicz (dyplomata)

Polityka i administracja

Władysław Mazurkiewicz, urodzony 31 stycznia 1887 roku w Warszawie, to postać, która odgrywała istotną rolę w historii polskiej dyplomacji. Był polskim prawnikiem oraz wybitnym dyplomatą II Rzeczypospolitej, cieszącym się zasłużoną renomą w kręgach międzynarodowych.

Jego działalność w służbie dyplomatycznej trwała przez wiele lat, a najważniejszym okresem była jego misja jako przedstawiciela Rzeczypospolitej Polskiej w Argentynie w latach 1922–1936. To właśnie w tym czasie Mazurkiewicz miał możliwość kształtowania relacji między Polską a tym południowoamerykańskim państwem.

Władysław Mazurkiewicz zmarł w styczniu 1963 roku w Montevideo, pozostawiając po sobie ślad w historii polskiej dyplomacji oraz ważne osiągnięcia, które miały wpływ na wzajemne stosunki międzynarodowe.

Życiorys

Władysław Mazurkiewicz przyszedł na świat w rodzinie Jana (1853–1922) oraz Michaliny z Piotrowskich (ur. 1864). Miał brata Stefana, cenionego matematyka oraz przedstawiciela warszawskiej szkoły matematycznej, a także siostrę, która urodziła się w 1894 roku. Jako uczeń szkoły średniej, w czasie rewolucji 1905 roku, uczestniczył w strajku szkolnym, angażując się w działania na rzecz zmiany społecznej.

Po zakończeniu edukacji, Władysław studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na Uniwersytecie Moskiewskim. W latach 1910–1913 zdobywał doświadczenie zawodowe, pracując w sądownictwie, co umocniło jego prawnicze kompetencje.

W obliczu wybuchu I wojny światowej, wstąpił do Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego, w którym brał aktywny udział w działaniach na rzecz swojego kraju. W 1917 roku rozpoczął pracę w Tymczasowej Radzie Stanu, a 23 stycznia 1918 objął stanowisko naczelnika Wydziału Ogólnopolitycznego i Opieki Konsularnej Departamentu Stanu przy Radzie Regencyjnej.

17 listopada 1918 roku został przyjęty do służby dyplomatycznej II Rzeczypospolitej. Pełnił kluczowe role, będąc kolejno kierownikiem Wydziału Administracyjnego, Wydziału Prezydialno-Personalnego oraz naczelnikiem Wydziału Personalnego Ministerstwa Spraw Zagranicznych. 25 lutego 1921 roku skierowano go do poselstwa RP w Brazylii (Rio de Janeiro) jako radcę legacyjnego.

Po utworzeniu poselstwa w Argentynie, od 1 kwietnia 1922 roku pełnił funkcję chargé d’affaires RP. Jego akredytacja obejmowała również Chile, Paragwaj oraz Urugwaj. Po uzyskaniu nominacji 28 maja 1925 roku, Władysław Mazurkiewicz został posłem RP w Argentynie, z akredytacją na te same państwa, z tytułem posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego III klasy. Dodatkowo, od 5 maja 1935 roku akredytację rozszerzono na Ekwador, a od 3 września 1935 również na Boliwię, co podkreślało jego znaczenie w polskiej dyplomacji. Pełnił tę misję do 30 czerwca 1936 roku, a po odwołaniu pozostał za granicą, gdzie zmarł.

Ordery i odznaczenia

Władysław Mazurkiewicz, znany dyplomata, otrzymał szereg zaszczytnych odznaczeń w uznaniu za swoje osiągnięcia oraz działalność na rzecz Polski.

  • krzyż komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 10 listopada 1928 roku,
  • medal dziesięciolecia odzyskanej niepodległości,
  • wielki oficer Orderu Zasługi, otrzymany w 1932 roku w Chile,
  • komandor Orderu Zasługi w Chile.

Prace

W 1917 roku, Władysław Mazurkiewicz spisał istotny dokument zatytułowany „Zasady indemnizacji strat wojennych w ich rozwoju historycznym”. Publikacja ta była realizowana w ramach Wydziału Rejestracji Strat Wojennych, który funkcjonował przy Radzie Głównej Opiekuńczej w Warszawie.

Bibliografia, literatura

W kontekście bibliografii dotyczącej Władysława Mazurkiewicza, warto zaznaczyć kilka kluczowych pozycji. Jednym z istotnych źródeł jest publikacja, w której został on wymieniony:

  • Mazurkiewicz Władysław [w:] Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (red. naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s. 104,
  • Jerzy Mazurek: Kraj a emigracja: ruch ludowy wobec wychodźstwa chłopskiego do krajów Ameryki Łacińskiej (do 1939 roku), Biblioteka Iberyjska, 2006, ISBN 83-60093-20-2, 9788360093207.

Przypisy

  1. a b Władysław Mazurkiewicz [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 12.06.2022 r.] .
  2. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1936. Warszawa: Koło Rodziny Urzędniczej przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych, 1936, s. 181. [dostęp 11.06.2022 r.]
  3. Z akredytacją na Chile, Paragwaj i Urugwaj, Ekwador (od 05.05.1935 r.) i Boliwię (od 03.09.1935 r.)
  4. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 630 „za zasługi na polu organizacyjnem w Ministerstwie Spraw Zagranicznych i dyplomatycznem”.
  5. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 19, s. 263, 1932.
  6. a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 474.
  7. Z akredytacją na Chile, Paragwaj i Urugwaj

Oceń: Władysław Mazurkiewicz (dyplomata)

★★★★★
Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:11