Faustyn Szlęzak

---

Życiorys

Faustyn Szlęzak był osobą o niezwykłym dorobku życiowym. Urodził się jako syn Faustyna i Eugenii, co z pewnością wpłynęło na jego rozwój oraz późniejsze decyzje życiowe. Ukończył studia na Politechnice Warszawskiej na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej, co otworzyło przed nim wiele drzwi w sferze zawodowej.

W okresie międzywojennym aktywnie uczestniczył w życiu społecznym, szczególnie związanym ze spółdzielczością. Jego kariera zawodowa obejmowała pracę jako inżynier w Dyrekcji Okręgowej Kolei Polskich w Warszawie oraz w Syndykacie Hutnictwa Żelaznego w Katowicach. W latach 1935–1936 działał w ramach Frakcji Lewicowej Legionu Młodych, a od 1937 r. aktywnie angażował się w Klubie oraz Stronnictwie Demokratycznym.

W czasie II wojny światowej pełnił funkcję robotnika w stolicy, jednocześnie pozostając aktywnym członkiem podziemnych struktur SD. Po zakończeniu działań wojennych zrealizował swoją pasję dydaktyczną i rozpoczął wykłady na Katedrze Budowy Mostów na Politechnice Warszawskiej. Jego profil zawodowy obejmował nie tylko dydaktykę, ale również działalność polityczną.

W Stronnictwie Demokratycznym pełnił wiele różnych funkcji, zasiadając m.in. w Centralnym Sądzie Partyjnym oraz kierując wydziałami Centralnego Komitetu partii. W latach 1946–1949 był sekretarzem Rady Naczelnej, a pięć lat później, od 1949 do 1950, działał jako zastępca sekretarza generalnego. W latach 1957-1959 przewodniczył Stołecznemu Komitetowi SD.

Faustyn Szlęzak angażował się również społecznie jako radny Rady Narodowej m.st. Warszawy, gdzie zasiadał w prezydium tej instytucji. W 1946 r. Stronnictwo Demokratyczne rekomendowało go do Sejmu Ustawodawczego, gdzie reprezentował okręg Gdynia w latach 1947-1952. Jego wkład w prace Sejmu obejmował Komisje: Komunikacyjną, Odbudowy, Planowania Gospodarczego, gdzie był wiceprzewodniczącym, a także Morską i Handlu Zagranicznego, gdzie pełnił rolę sekretarza.

Po odejściu z Sejmu, powrócił do dydaktyki i wykładał w SGGW. W ciągu swojej kariery napisał wiele publikacji naukowych, w tym podręczników akademickich, które stały się istotnym elementem edukacji w Polsce. W grudniu 1959 r. został wykluczony z SD, lecz już w styczniu 1970 r. odzyskał prawa członka, przynależąc do Koła Terenowego Saska Kępa.

Na emeryturze związał się z Klubem Demokratycznym im. Mieczysława Michałowicza. Jego życie zakończyło się w 2004 r., a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 53-2-25.

Za swoje zasługi został odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi w 1946 r., Złotym Krzyżem Zasługi w 1954 r. oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej w 1955 r. Jego działalność i dorobek są trwałym śladem w historii Polski.

Wybrane publikacje

Oto zespół ważnych publikacji autorstwa Faustyna Szlęzaka, które wpisują się w tematykę inżynierii budowlanej oraz badań materiałowych.

• Budownictwo stalowe, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Łódź 1965,
• Konstrukcje żelbetowe, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Łódź 1966,
• Badania doświadczalne dwuosiowego stanu napięcia i energetyczny warunek wytężenia materiału, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydział Melioracji Wodnych, Warszawa 1967,
• Metodyka badań korozji elementów żelbetowych i stalowych w warunkach agresji środowiska w budynkach inwentarskich, Warszawa 1981,
• (wraz z Marią Wiśniewską), Wymiarowanie wybranych konstrukcji żelbetowych metodą stanów granicznych, Warszawa 1988.

---

Oceń: Faustyn Szlęzak

---