Zygmunt Moskwa

Polityka i administracja

Zygmunt Moskwa, urodzony 26 kwietnia 1908 roku w Warszawie, a zmarły 23 lipca 1975 roku w tym samym mieście, był znaczącą postacią w historii polskiego inżynierii oraz polityki. Jako inżynier budownictwa wodnego, jego osiągnięcia w tej dziedzinie przyczyniły się do rozwoju infrastruktury wodnej w Polsce.

W sferze politycznej, Moskwa pełnił rolę posła na Sejm Ustawodawczy, a także reprezentował Polskę w Sejmie PRL w kadencjach I, II, V i VI. Jego działalność w parlamencie była istotna dla kształtowania polskiej polityki powojennej.

W latach 1956–1958 Zygmunt Moskwa pełnił funkcję ministra przemysłu drobnego i rzemiosła, co miało na celu wsparcie lokalnych inicjatyw przemysłowych. Następnie, przez ponad dekadę, od 1958 do 1969 roku, był ministrem łączności, odpowiadając za rozwój systemu komunikacyjnego w kraju.

Jako zastępca przewodniczącego Rady Państwa w latach 1969–1975, Moskwa miał wpływ na kluczowe decyzje polityczne i gospodarcze. Ponadto, od 1969 do 1973 roku, stał na czele Stronnictwa Demokratycznego, co również podkreśla jego znaczenie w polskiej polityce tamtych czasów.

Życiorys

Zygmunt Moskwa pochodził z rodziny inteligenckiej, jako syn Wincentego i Ewy. Po ukończeniu Państwowej Szkoły Średniej Technicznej w Radomiu, w 1931 roku eksternistycznie zdał maturę w Państwowej Średniej Szkole Technicznej Kolejowej w Radomiu, gdzie również pracował do 1932 roku jako asystent. W latach 30. angażował się w różnorodne projekty budowlane, a w 1939 roku kierował budową kanału węglowego Mysłowice–Kraków. W tym samym okresie zakończył studia na Politechnice Warszawskiej.

Podczas II wojny światowej Zygmunt Moskwa kontynuował pracę w Szkole Technicznej w Radomiu. W 1945 roku wstąpił do Stronnictwa Demokratycznego i podjął działalność jako wykładowca w Państwowej Szkole Przemysłowej w Warszawie, gdzie pracował do 1947 roku. Następnie, w latach 1947–1948 pełnił funkcję wicewojewody kieleckiego, a w latach 1948–1949 był dyrektorem Dyrekcji Budowy Osiedli Robotniczych w Kielcach. Z kolei od maja 1949 roku był jednym z współorganizatorów budowy Nowej Huty.

Moskwa pełnił szereg istotnych ról w Stronnictwie Demokratycznym, będąc m.in. w latach 1949–1956 zastępcą sekretarza generalnego Centralnego Komitetu i w latach 1969–1973 przewodniczącym CK. W późniejszych latach został honorowym prezesem tej partii. W latach 1956–1958 sprawował urząd ministra przemysłu drobnego i rzemiosła, a od 1958 do 1969 roku był ministrem łączności. W 1969 roku objął stanowisko zastępcy przewodniczącego Rady Państwa oraz zasiadał w Sejmie Ustawodawczym z okręgu radomskiego, a także w kolejnych kadencjach Sejmu PRL (I, II, V i VI) z okręgu kieleckiego, w latach 1947–1961 oraz od 1969 roku.

W 1964 roku był przewodniczącym Głównej Komisji Rewizyjnej Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, a od 1970 roku członkiem prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Zygmunt Moskwa był żonaty ze Stanisławą Walerią z domu Idzikowską (1919–2009) i doczekał się syna oraz dwóch córek. Zmarł 26 lipca 1975 roku i został pochowany z honorami na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A4-tuje-12).

W ostatniej drodze towarzyszyli mu m.in. przedstawiciele władz PRL, tacy jak przewodniczący Rady Państwa PRL, prof. Henryk Jabłoński, członkowie Biura Politycznego KC PZPR Edward Babiuch i Władysław Kruczek, marszałek Sejmu Stanisław Gucwa oraz zastępca przewodniczącego Rady Państwa Józef Ozga-Michalski. Przemówienie w imieniu kierownictwa Stronnictwa Demokratycznego wygłosił wicemarszałek Sejmu PRL Andrzej Benesz.

Odznaczenia

W ciągu swojej kariery Zygmunt Moskwa został uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami, które podkreślają jego wkład w życie społeczne i polityczne. Oto kluczowe wyróżnienia, które otrzymał:

  • Order Sztandaru Pracy I klasy (1959),
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1964),
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954),
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955),
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974),
  • Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966),
  • Złota odznaka „Za pracę społeczną dla miasta Krakowa” (1962),
  • Odznaka honorowa „Za zasługi w rozwoju województwa koszalińskiego” (1970),
  • Order Flagi Narodowej I stopnia (KRLD, 1954),
  • Order Ludowej Republiki Bułgarii (Bułgaria, 1967),
  • i wiele innych.

Przypisy

  1. Wysokie odznaczenia Koreańskiej Republiki Ludowej otrzymali członkowie rządu i działacze polscy. „Życie Warszawy”. Rok XI Nr 260 (3431), 01.11.1954 r. [dostęp 01.07.2023 r.] Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”.
  2. „Kurier Polski”, nr 155 z 24.07.1975 r., s. 2 (nekrolog).
  3. Pogrzeb Zygmunta Moskwy, „Trybuna Robotnicza”, nr 165, 28.07.197?, s. 1.
  4. Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19.07.1974 r., s. 1.
  5. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22.07.1966 r., s. 1.
  6. „Dziennik Bałtycki”, rok XX, nr 290 (6356), 06-07.12.1964 r., s. 1.
  7. Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, nr 170, 20.07.1964 r., s. 2.
  8. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej w m. Krakowie, nr 27, 08.12.1962 r., s. 5.
  9. Dzienni Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Koszalinie, nr 7, 25.07.1970 r., s. 3.
  10. „Trybuna Robotnicza”, nr 79, 04.04.1967 r., s. 2.
  11. Najwyższe odznaczenia dla zasłużonych obywateli Polski Ludowej, „Trybuna Robotnicza”, nr 173, 22.07.1959 r., s. 7.
  12. M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1559.
  13. M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411.
  14. a b Informacje w BIP IPN
  15. Wyszukiwarka grobów w Warszawie

Oceń: Zygmunt Moskwa

★★★★★
Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:15