Henryk Korotyński

Polityka i administracja

Henryk Wincenty Korotyński, urodzony 24 maja 1913 roku w Warszawie, był znaczącą postacią w polskiej historii. Jako polonista, jego wkład w rozwój literatury i kultury narodowej był nieoceniony.

Korotyński był również aktywnym dziennikarzem, który za pośrednictwem mediów wpływał na opinię publiczną. Ponadto, angażował się w działalność społeczną oraz polityczną, co czyniło go osobą wpływową w czasach PRL.

W swojej karierze zasiadał w Sejmie PRL przez pięć kadencji, a jego obecność w tym gremium była dowodem na największą rolę, jaką odegrał w budowie Polski Ludowej. Zmarł 19 września 1986 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które nadal jest wspominane w kontekście polskiej polityki i kultury.

Życiorys

Henryk Korotyński był synem Brunona Wincentego Korotyńskiego. Jego edukacja rozpoczęła się w I Gimnazjum Miejskim im. gen. Sowińskiego, a zakończyła w Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie w roku 1931. Po tym czasie osiągnął wyższe wykształcenie. Od 1933 do 1939 roku aktywnie współpracował z „Kurierem Warszawskim”. W czasie II wojny światowej dołączył do Związku Walki Zbrojnej, a później był członkiem Armii Krajowej. W 1943 roku został aresztowany, a jego losy zaprowadziły go na Pawiak oraz do niemieckich obozów koncentracyjnych Auschwitz-Birkenau i Buchenwald.

Po wojnie, w latach 1945–1946, Korotyński pełnił stanowisko kierownika działu zagranicznego „Dziennika Ludowego”. Następnie, do 1948 roku, był redaktorem naczelnym „Wieczoru”, a w latach 1949–1950 redagował „Rzeczpospolitą”. Od 1951 do 1972 roku zajmował pozycję redaktora naczelnego „Życia Warszawy”, z przerwą w 1957, kiedy to był zastępcą redaktora naczelnego „Trybuny Ludu”. Jego działalność publicystyczna podkreślała również funkcja przewodniczącego Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w latach 1951–1955. Korotyński był także laureatem nagrody im. Bolesława Prusa.

W 1948 roku przystąpił do Polskiej Partii Robotniczej, która tego samego roku przyczyniła się do powstania Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W okresie 1958–1962 oraz 1971–1975 był zastępcą członka Komitetu Centralnego. Korotyński także zasiadał w Sejmie PRL w latach 1952–1956 i 1961–1976 (I, III, IV, V i VI kadencji), a w 1958 roku został członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Od 1971 roku brał udział w Obywatelskim Komitecie Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie, a w latach 1972–1973 przewodniczył Stołecznemu Komitetowi FJN. Dodatkowo był zastępcą sekretarza generalnego Międzynarodowej Federacji Bojowników Ruchu Oporu od 1973 do 1978 roku.

W 1980 roku Henryk Korotyński, wspólnie z 63 innymi intelektualistami, zaapelował do rządu komunistycznego o nawiązanie dialogu ze strajkującymi robotnikami. Zasiadał w Trybunale Stanu w latach 1982–1985. Między 1969 a 1986 rokiem aktywnie brał udział w pracach Rady Naczelnej i Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.

Działalność Korotyńskiego została uhonorowana licznymi odznaczeniami, w tym Orderem Budowniczych Polski Ludowej w 1974 roku, Orderem Sztandaru Pracy I klasy, a także Krzyżem Kawalerskim i Komandorskim (1954) Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał również Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954), Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”, Krzyż Oświęcimski (1985) oraz Odznakę 1000-lecia Państwa Polskiego (1966).

Henryk Korotyński był autorem kilku książek, w tym „Dziesięć tygodni w Korei” (1952), „Różnie bywało” (1972) oraz wspomnień „Trzy czwarte prawdy” (1987). Ostatecznie spoczął w grobie rodzinnym, który znajduje się na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie (kw. 62, rząd 5, grób 14/15).

Przypisy

  1. I-sze Gimnazjum Męskie Magistratu m. st. Warszawy. Drugie Sprawozdanie Rok Szkolny 1925/6, Warszawa: Koło Opieki Rodzicielskiej przy I Gimnazjum Magistratu m. st. Warszawy, 1926, s. 123 [dostęp 26.07.2024 r.]
  2. Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 24.05.2021 r.]
  3. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1931. wne.uw.edu.pl. [dostęp 16.11.2020 r.]
  4. Cmentarz Stare Powązki: WINCENTY KOROTYŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 15.05.2020 r.]
  5. „Trybuna Robotnicza”, nr 4 (4350) 7.01.1958 r., s. 2
  6. „Biuletyn Zamek”, nr 17a, 19.06.1971 r., s. 4
  7. Nowe władze ZBoWiD, „Głos Słupski”, nr 251, 22.09.1969 r., s. 1–2
  8. Wręczenie odznaczeń w Belwederze, „Dziennik Polski”, 1974, nr 172, s. 3
  9. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22.07.1966 r., s. 1
  10. 150 żołnierzy Września otrzymało medale „Za udział w wojnie obronnej 1939”, „Trybuna Robotnicza”, nr 175, 02.09.1981 r., s. 2
  11. Stefan Oberleitner: Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705–1990: vademecum dla kolekcjonerów. Polska Rzeczpospolita Ludowa, 1944–1990, Wydawnictwo Kanion, 1992, s. 123
  12. M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1492
  13. M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1601

Oceń: Henryk Korotyński

★★★★★
Średnia ocena:4.67 Liczba ocen:15