Kazimierz Romaniuk (ekonomista)

Nauka i edukacja

Kazimierz Romaniuk to postać o ważnym dorobku intelektualnym, który mocno wpisał się w historię polskiej ekonomii. Urodził się 1 kwietnia 1908 roku w Warszawie, a jego życie miało znaczący wpływ na rozwój statystyki oraz demografii w Polsce. Zmarł 2 kwietnia 1996 roku.

W latach 1959–1965 pełnił rolę rektora w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie, której wcześniejsza nazwa brzmiała Szkoła Główna Planowania i Statystyki. Jego kierownictwo w tej instytucji edukacyjnej przyczyniło się do znaczącego rozwoju programów nauczania i badań naukowych, które zyskały uznanie nie tylko w kraju, ale i za granicą.

Biografia

Kazimierz Romaniuk pochodził z robotniczej rodziny związanej z kolejnictwem, która miała swoje korzenie w Warszawie. Swoje wykształcenie rozpoczął w Państwowym Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie, które ukończył w 1927 roku. Następnie kontynuował naukę w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie, gdzie przygotował swoją pracę dyplomową w 1931 roku, a w 1933 roku uzyskał tytuł magistra.

W latach 1930–1934 podjął pracę w Głównym Urzędzie Statystycznym, a następnie, w okresie 1934-1935, był referendarzem w Biurze Studiów Ministerstwa Skarbu. W latach 1935-1939 związany był z Związkiem Rewizyjnym Samorządu Terytorialnego. Podczas drugiej wojny światowej (1939-1945) pracował w Zarządzie Miejskim w Warszawie, gdzie od 1943 roku pełnił funkcję wicedyrektora Wydziału Statystycznego. W tym samym czasie prowadził działalność konspiracyjną, angażując się w prace Biura Informacji i Propagandy ZWZ-AK, występując pod pseudonimem „Polak”. Jego badania koncentrowały się głównie na problematyce gospodarczej, a szczegółowe analizy realizował w Wydziale Informacji, w Podwydziale W.

Po zakończeniu działań wojennych, w latach 1945-1951, był wiceprezesem Głównego Urzędu Statystycznego. W 1946 roku uzyskał tytuł doktora nauk ekonomicznych na Szkole Głównej Handlowej, która po zmianie nazwy stała się Szkołą Główną Planowania i Statystyki. Tam objął stanowisko prodziekana, a następnie dziekana Wydziału Statystycznego. W następnych latach, pomiędzy 1951 a 1959 rokiem (z roczną przerwą w roku akademickim 1955/1956), pełnił ważne stanowisko prorektora SGPiS, a w latach 1959-1965 był rektorem tej instytucji. Nominację na zastępcę profesora uzyskał w 1950 roku, natomiast tytuł profesora nadzwyczajnego w 1955 roku, a profesora zwyczajnego w 1962 roku. Z tą uczelnią był związany aż do przejścia na emeryturę w 1978 roku, jednak kontynuował swoją działalność akademicką, prowadząc wykłady oraz seminaria.

Kazimierz Romaniuk specjalizował się w statystyce ekonomicznej, a także w teorii statystyki i demografii. W latach 1951-1978 pełnił funkcję kierownika Katedry Statystyki, a następnie Katedry Statystyki i Demografii w SGPiS. Od 1950 roku był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), gdzie pełnił ze znaczną aktywność w różnych funkcjach partyjnych, zasiadając również w Komitecie Warszawskim PZPR przez jedną kadencję. Od 1955 roku uczył w Instytucie Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym PZPR, który później przekształcono w Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR. Należał do Polskiego Towarzystwa Statystycznego oraz był jednym z założycieli Polskiego Towarzystwa Demograficznego, pełniąc później rolę prezesa honorowego.

Po zakończeniu aktywności zawodowej, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 229 przed, w rzędzie 1, na miejscach 24 oraz 25.

Wybrane publikacje książkowe

Kazimierz Romaniuk, znany ekonomista, był autorem wielu znaczących publikacji książkowych, które miały istotny wpływ na rozwój ekonomii i statystyki w Polsce. Poniżej przedstawiamy niektóre z jego wybranych dzieł:

  • Statystyka ekonomiczna, Warszawa 1952–1958,
  • Teoria statystyki, Warszawa 1959,
  • Elementy ogólnej teorii statystyki, Warszawa 1962,
  • Statystyczna analiza struktury zjawisk ekonomicznych, Warszawa 1972,
  • Wykłady ze statystyki teoretycznej, Warszawa 1973,
  • Indeksy dynamiki zjawisk ekonomicznych, Warszawa 1976,
  • Wykłady z demografii, Warszawa 1978,
  • Studia z zakresu demografii: wybrane artykuły i referaty, Warszawa 1980.

Odznaczenia

W uznaniu za wybitne osiągnięcia, Kazimierz Romaniuk otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń, które podkreślają jego znaczenie w dziedzinie ekonomii oraz wkład w rozwój Polski.

  • Order Sztandaru Pracy I klasy,
  • Order Sztandaru Pracy II klasy,
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Złoty Krzyż Zasługi,
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej,
  • Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”.

Przypisy

  1. „Romaniuk Kazimierz (1908–1996)”, w: Statystycy polscy. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny i Polskie Towarzystwo Statystyczne, 2012, s. 299–303. ISBN 978-83-7027-499-3.
  2. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1927. wne.uw.edu.pl. [dostęp 31.01.2021 r.]
  3. Historia Instytutu Statystyki i Demografii. ssl-kolegia.sgh.waw.pl. [dostęp 31.01.2021 r.]
  4. Cmentarz Stare Powązki: ROMANIUKOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 31.01.2021 r.]
  5. Postanowienie o odznaczeniu z dnia 28 lutego 1948 (na podstawie uchwały Rady Państwa z dn. 27 marca 1947). isap.sejm.gov.pl. [dostęp 31.01.2021 r.]
  6. Grzegorz Mazur: Biuro Informacji i Propagandy SZP-ZWZ-AK 1939–1945. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1987, s. 78. ISBN 83-211-0892-X.
  7. Franciszek Stokowski. Profesor Kazimierz Romaniuk 1908–1996. „Gazeta SGH. Pismo Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie”. 50, 01.05.1996 r. Warszawa: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. ISSN 1644-2237. brak numeru strony

Oceń: Kazimierz Romaniuk (ekonomista)

★★★★★
Średnia ocena:4.74 Liczba ocen:5