Szkoła Główna Handlowa w Warszawie

---

Historia

Przegrana Rosji w wojnie rosyjsko-japońskiej, a także rewolucja z 1905 roku, doprowadziły do znacznych zmian w polskim systemie edukacyjnym. W dniu 13 października 1906 roku, odbyła się uroczysta inauguracja roku akademickiego na Prywatnych Kursach Handlowych Męskich Augusta Zielińskiego, które miały miejsce przy ul. Smolnej 9. Inicjatywa ta została stworzona przez grupę uczniów z dawnej Szkoły Handlowej Leopolda Kronenberga, istniejącej w latach 1875–1900. W momencie założenia, do nauki przystąpiło wówczas 40 studentów. Po zgonie założyciela, kursy zmieniły swoją nazwę na Wyższe Kursy Handlowe imienia Augusta Zielińskiego. Do czasu wybuchu I wojny światowej, z murów tej szkoły wyszło 689 absolwentów.

W 1916 roku nastąpiło dalsze przekształcenie, kiedy to uzyskano status Wyższej Szkoły Handlowej. Na pierwszym posiedzeniu Senatu uczelni, rektorem mianowano Bolesława Miklaszewskiego, a już w roku akademickim 1917/1918, zaczęto przyjmować pierwsze studentki.

Na podstawie ustawy z 13 lutego 1924 roku, dotyczącej przyznania Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie praw akademickich, uczelnia uzyskała osobowość prawną. Jej absolwenci mieli prawo nie tylko do dyplomu zawodowego, lecz także do tytułu magistra oraz stopnia doktora nauk ekonomicznych.

Pierwszy budynek uczelni powstał przy ul. Kredytowej 9. Z czasem stał się on niewystarczający dla rosnącej liczby studentów, co skłoniło władze do zlecenia Janowi Witkiewiczowi Koszczycowi opracowania nowego projektu siedziby uczelni. W 1924 roku uczelnia nabyła działkę na Mokotowie, w rejonie skrzyżowania ul. Rakowieckiej oraz alei Niepodległości. W dziewiątym miesiącu 1925 roku, Pawilon Zakładów Doświadczalnych przy ul. Rakowieckiej 24, obecnie znany jako budynek „A”, zaczął przyjmować pierwszych studentów. Z kolei w styczniu 1931 roku, oddano do użytku budynek uczelnianej biblioteki, mieszczący się na ul. Rakowieckiej 22.

Od 1933 roku, uczelnia rozpoczęła działalność pod nazwą Szkoły Głównej Handlowej. Było to ukłonem w stronę idei Stanisława Staszica, który postawił na edukację w 1821 roku. W roku akademickim 1936/1937, uczelnia kształciła około 1500 studentów.

W roku akademickim 1937/1938 SGH, jako jedna z pionierskich uczelni w kraju, wprowadziła getto ławkowe. Tuż przed wybuchem II wojny światowej, oferowano osiem kierunków studiów, w tym ogólnoekonomiczny, handlowy, bankowy, skarbowy oraz inne.

Do 1939 roku uczelnia nadała ponad 1700 dyplomów ukończenia studiów oraz ponad 500 dyplomów magistra, przyjmując także 26 prac doktorskich oraz przeprowadzając 9 przewodów habilitacyjnych, których dorobek obejmował takie nazwiska jak Andrzej Grodek, Aleksy Wakar, Jan Drewnowski, Leon Koźmiński, Stanisław Rychliński oraz Jan Wiśniewski.

Po kapitulacji Warszawy we wrześniu 1939 roku, niemieckie władze okupacyjne początkowo dopuściły do wznowienia działalności uczelni, jednak szybko wycofały tę zgodę. W listopadzie 1939 roku, wojsko niemieckie zajęło budynek przy ul. Rakowieckiej 24, a w czerwcu 1940 roku budynek mieszkalny SGH przejął SS. W tym czasie uzyskano również koncesję na prowadzenie roku szkolnego w jednorocznej szkole handlowej, która od 1941 roku funkcjonować miała pod nazwą Miejska Szkoła Handlowa, prowadząc konspiracyjne zajęcia z różnych lat studiów.

Wiosną 1945 roku, SGH była jedną z pierwszych warszawskich uczelni, które wznowiły działalność edukacyjną. Z powodu zniszczenia budynku przy ul. Rakowieckiej 24, zajęcia dla 150 studentów rozpoczęły się w ocalałej bibliotece. W lipcu uruchomiono oddział w Łodzi, który przekształcono w Wyższą Szkołę Ekonomiczną, a ostatecznie w Wydział Ekonomiczny Uniwersytetu Łódzkiego.

W 1949 roku uczelnia przeszła proces upaństwowienia, a jej nazwa zmieniła się na Szkołę Główną Planowania i Statystyki. Programy nauczania zaczęły wzorować się na rozwiązanich stosowanych w radzieckich uczelniach, tworząc wydziały odpowiadające specyfice branżowej oraz oferujące wąskie przygotowanie do przyszłej kariery.

SGPiS zaczęła działalność z czterema wydziałami: Ekonomiki Rolnictwa, Ekonomiki Przemysłu, Ekonomiki Handlu Wewnętrznego oraz Finansów. Z biegiem czasu doszło do połączenia wydziałów Rolnictwa i Przemysłu w jeden Wydział Ekonomiki Produkcji. Dodatkowo Wydział Handlu Zagranicznego został przeniesiony ze Szkoły Głównej Służby Zagranicznej. Nowy Wydział Ekonomiczno-Społeczny oraz utworzony osobno Wydział Statystyki połączono z Wydziałem Finansów, co doprowadziło do utworzenia Wydziału Finansów i Statystyki.

Rok 1968 przyniósł ze sobą napięcia i nietolerancję, co doprowadziło do licznych zwolnień wśród kadry wykładowczej. W latach 1951–1955 według projektu Jana Witkiewicza Koszczyca oraz modyfikacji Stefana Putowskiego, wzniesiono główny budynek SGPiS. Architektura wszystkich trzech budynków na kampusie (gmach główny, budynek „A” oraz budynek biblioteki) została określona jako art déco, z umiarowanym nowoczesnym stylem, łączącym klasycyzm z funkcjonalizmem. W latach 50. powstały także trzy domy studenckie:

• żeński przy al. Niepodległości 147/149 dla około 870 osób (teraz DS „Sabinki”),
• żeński przy ul. Madalińskiego 31/33 dla około 220 osób (obecnie DS „Grosik”),
• męski przy ul. Madalińskiego 6/8 dla około 340 osób (obecnie budynek administracyjny „M”).

Pozostali studenci-mężczyźni (około 400 osób) byli zakwaterowani na osiedlu „Przyjaźń” na Jelonkach.

W 1973 roku pozyskano dodatkowy budynek szkolny przy ul. Wiśniowej, a pod koniec lat 70. wybudowano stołówkę oraz klub studencki „Park”. Po wielu latach, w maju 1991 roku, przywrócona została tradycyjna nazwa Szkoła Główna Handlowa w Warszawie.

W kadencji rektorskiej prof. Aleksandra Müllera w latach 1990–1993, uczelnia przeszła istotne reformy. Wprowadzono wspólne egzaminy wstępne dla wszystkich kandydatów, utworzono Studium Podstawowe, Dyplomowe oraz Zaoczne, a także znacząco zmieniono programy studiów, wprowadzając indywidualne podejście do nauczania oraz system punktowy, który kontrolował postępy w edukacji. Likwidując wydziały przekształcono je w kolegia, gromadząc nauczycieli akademickich.

W kwietniu 2005 roku, przy udziale premiera Marka Belki, wmurowano symboliczny kamień węgielny, a w grudniu 2006 roku, nowy budynek naukowo-dydaktyczny „C” został oddany do użytku w rejonie ul. Madalińskiego oraz alei Niepodległości. W 2008 roku, gmach główny, budynek „A”, biblioteka oraz trzy domy studenckie zostały wpisane do rejestru zabytków. W 2016 roku z powodu złego stanu technicznego, zburzono budynek „F”, postawionego na przełomie lat 70. i 80. XX wieku przy al. Niepodległości 164.

W 2020 roku, na skutek pandemii COVID-19, po raz pierwszy w historii rektor SGH został wybrany w głosowaniu zdalnym.

Nazwa

• Kursy Handlowe Męskie Augusta Zielińskiego (1906-1909),
• Wyższe Kursy Handlowe im. A. Zielińskiego w Warszawie (1909-1915),
• Wyższa Szkoła Handlowa w Warszawie (1915-1933),
• Szkoła Główna Handlowa w Warszawie (1933-1940),
• Kursy Gospodarcze (1940-1941),
• Miejska Szkoła Handlowa w Warszawie (1941-1944),
• Kursy Akademickie w Częstochowie (1944-1945),
• Szkoła Główna Handlowa w Warszawie (1945-1949),
• Szkoła Główna Planowania i Statystyki w Warszawie (1949-1991),
• Szkoła Główna Handlowa w Warszawie (od 1991).

SGH obecnie

Aktualnie uczelnia przyjmuje ponad 15 000 studentów, z czego około 7200 to osoby uczące się w trybie stacjonarnym. Dodatkowo, 4200 osób kontynuuje naukę w ramach studiów podyplomowych, natomiast liczba słuchaczy studiów doktoranckich wynosi 1150.

W roku 2017 zespół uczelni tworzyło 1208 pracowników, w tym około 720 nauczycieli akademickich. To zapewnia różnorodność zajęć oraz bogaty program nauczania.

Warto zauważyć, że w 2006 roku SGH po raz pierwszy znalazła się w czołowej czterdziestce rankingu dziennika Financial Times, który ocenia programy magisterskie z zakresu zarządzania. Rok później uczelnia awansowała z 35. na 31. miejsce, a w 2008 roku osiągnęła 25. miejsce.

Po pewnym czasie braku obecności w rankingu w 2009 roku, SGH powróciła na 47. pozycję w 2010 roku, a w następnych latach zajmowała odpowiednio 50. oraz 56. miejsce. W 2013 roku zadebiutował kierunek zarządzanie, który szybko zyskał uznanie. Dodatkowo, program CEMS Master in International Management od dłuższego czasu utrzymuje się w pierwszej dziesiątce tego prestiżowego rankingu.

W celu uzyskania dodatkowych informacji, zapraszam do zapoznania się z kategoriami dotyczącymi Wykładowców Szkoły Głównej Handlowej oraz Absolwentów Szkoły Głównej Handlowej.

Kierunki studiów

Szkoła Główna Handlowa w Warszawie jest uczelnią o unikalnej strukturze, nieposiadającą wydziałów. Oferuje różnorodne możliwości kształcenia zarówno na studiach stacjonarnych, jak i niestacjonarnych, które prowadzone są w trybie dwustopniowym. Przebieg nauki składa się z dwóch kluczowych etapów: pierwszego, czyli sześciosemestralnego Studium Licencjackiego, które umożliwia uzyskanie tytułu licencjata, oraz drugiego, rozwijającego się w ramach czterosemestralnego Studium Magisterskiego, prowadzącego do zdobycia tytułu magistra.

Warto zauważyć, że przed 2005 rokiem funkcjonował inny model kształcenia. Wówczas studenci mieli do czynienia z podziałem na Studium Podstawowe, które trwało 3 semestry i dostarczało fundamentów wiedzy ekonomicznej, oraz Studium Dyplomowe, które trwało 7 semestrów, umożliwiając zdobycie dyplomu licencjata lub magistra.

Aby uzyskać dyplom, a także zaliczyć poszczególne semestry, studenci muszą zdobyć określone minimum punktowe. Programy nauczania składają się z przedmiotów obowiązkowych dla konkretnych kierunków, fakultatywnych, które poszerzają kompetencje związane z danym kierunkiem, a także z przedmiotów dodatkowych, które pozwalają rozwijać wiedzę w zakresie niezwiązanym bezpośrednio z wyborem studiów. Dodatkowo, oferowane są przedmioty wspólne dla wszystkich studentów kierunków ekonomicznych.

Każdy kierunek studiów może mieć różne minima punktowe dla poszczególnych rodzajów przedmiotów, co oznacza, że różni studenci mogą skupić się na odmiennych ścieżkach edukacyjnych. Aby uzyskać tytuł licencjata, należy zrealizować program jednego z dostępnych kierunków, takich jak:

• ekonomia,
• finanse i rachunkowość,
• metody ilościowe w ekonomii i systemy informacyjne,
• międzynarodowe stosunki gospodarcze,
• zarządzanie,
• globalny biznes, finanse i zarządzanie (governance).

Wszystkie wymienione kierunki, jak również inne, mają na celu przygotowanie studentów do zdobycia tytułu magistra, który można uzyskać po wcześniejszym zdobyciu tytułu licencjata i przystąpieniu do rekrutacji na studia drugiego stopnia. Uczelnia ta kładzie również duży nacisk na programy MBA oraz oferuje wiele kursów podyplomowych, obejmujących różne obszary, takie jak administracja, rachunkowość czy zarządzanie.

Struktura uczelni

Organizacja SGH znacząco różni się od typowych struktur uczelni wyższych w Polsce. W wyniku reform na początku lat 90. zlikwidowano dotychczasowe wydziały. Odpowiedzialność za kształcenie oraz realizację programów dydaktycznych na różnych poziomach studiów stacjonarnych i niestacjonarnych powierzoną Dziekanatom Studium Licencjackiego (dawniej nazywanego Podstawowym) oraz Studium Magisterskiego (wcześniej Dyplomowym).

Kolegia

Katedry oraz instytuty badawcze zostały zgrupowane w pięć kolegiów, które stanowią korporacje badaczy zjednoczonych wspólnymi zainteresowaniami naukowymi. Kolegia oferują edukację dla studentów wszystkich form studiów prowadzonej na SGH, obejmującej studia stacjonarne, niestacjonarne, doktoranckie oraz podyplomowe. Na czele każdego kolegium stoi dziekan, odpowiedzialny za jego działania.

W ramach SGH funkcjonują następujące kolegia:

• Kolegium Analiz Ekonomicznych (KAE),
• Kolegium Ekonomiczno-Społeczne (KES),
• Kolegium Gospodarki Światowej (KGŚ),
• Kolegium Nauk o Przedsiębiorstwie (KNoP),
• Kolegium Zarządzania i Finansów (KZiF).

Oprócz kolegiów na uczelni działają także jednostki pozakolegialne, do których należy:

• Archiwum,
• Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej,
• Centrum Kariery i Relacji z Absolwentami,
• Centrum Nauki Języków Obcych,
• Centrum Otwartej Edukacji,
• Centrum Programów MBA,
• Centrum Programów Międzynarodowych,
• Centrum Przedsiębiorczości i Transferu Technologii,
• Centrum Technik Informatycznych,
• Centrum Współpracy z Biznesem,
• Centrum Wychowania Fizycznego i Sportu.

Baza naukowo-dydaktyczna

Podstawowe zaplecze edukacyjne i badawcze uczelni obejmuje pięć różnych budynków, które są kluczowymi punktami w organizacji nauki:

• Budynek G (główny) – al. Niepodległości 162,
• Budynek A – ul. Rakowiecka 24,
• Budynek W – ul. Wiśniowa 41,
• Budynek C – al. Niepodległości 12,
• Budynek M – ul. Madalińskiego 6/8.

W tych miejscach znajdują się 10 auli wykładowych, 81 mniejszych sal dydaktycznych oraz 12 laboratoriów komputerowych. Warto dodać, że między 1985 a 2016 rokiem uczelnia korzystała również z budynku F (al. Niepodległości 164), a w latach 1978–2019 z budynku S (ul. Batorego 8).

Ponadto, Biblioteka Szkoły Głównej Handlowej z siedzibą przy ul. Rakowieckiej 22B, to wyspecjalizowana biblioteka naukowa, która dysponuje największym w Polsce księgozbiorem poświęconym problematyce społeczno-ekonomicznej. Na koniec 2009 roku zbiory biblioteki liczyły ponad milion woluminów (w tym 221 149 woluminów wydawnictw ciągłych). Łączna liczba tytułów polskich i zagranicznych czasopism wynosi 1 107, a także dostępnych jest kilkadziesiąt tysięcy tytułów zagranicznych czasopism w komputerowych bazach danych.

Centrum Nauki Języków Obcych SGH dysponuje własną biblioteką oraz czytelnią, które posiadają zbiory obejmujące słowniki, leksykony, prasę obcojęzyczną, podręczniki oraz skrypty. Aktualnie Biblioteka CNJO ma w swoich zbiorach blisko 5500 woluminów z literatury pięknej oraz 16 tytułów prasowych w językach obcych. Medioteka CNJO udostępnia studentom materiały audiowizualne do pracy indywidualnej.

Uczelnia dysponuje również własną bazą sportową, w skład której wchodzi 3 sale gimnastyczne. W budynku G znajduje się także niewielki basen z przyległą sauną oraz ośrodek kulturystyczny, które są dostępne dla studentów.

SGH jest właścicielem jednej z największych lokalnych, heterogenicznych sieci komputerowych w Polsce, obejmującej wszystkie budynki uczelni. Na terenie uczelni dostępnych jest blisko 1000 stanowisk komputerowych z dostępem do Internetu, w tym ponad 330 komputerów w laboratoriach oraz ogólnodostępnych punktach.

Studenci mogą skorzystać z zakwaterowania w dwóch domach studenckich; nr 1 „Sabinki” przy al. Niepodległości 147 oraz nr „Grosik” przy ul. Madalińskiego 31/33. Trzecia placówka, dom studencki nr 2 „Hermes”, po zburzeniu budynku F w 2016 roku, obecnie pełni funkcje administracyjne. Łącznie w obu domach studenckich dostępnych jest 709 miejsc.

Oficyna Wydawnicza SGH zajmuje się działalnością edytorską i handlową, powiązaną z badaniami i dydaktyką realizowaną na uczelni. Utrzymywanie kontaktów z emerytowanymi pracownikami oraz absolwentami SGH odbywa się dzięki współpracy z organizacjami, które zrzeszają te osoby.

Współpraca międzynarodowa

Współpraca z zagranicznymi instytucjami edukacyjnymi jest kluczowym aspektem rozwoju oferty dydaktycznej oraz badawczej Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. Dzięki temu, uczelnia nie tylko podnosi jakość swoich działań, lecz także wzmacnia swoją pozycję wśród liderów w obszarze ekonomii i biznesu.

Obecnie SGH współdziała z ponad 200 zagranicznymi uczelniami, a także z licznymi organizacjami międzynarodowymi. Z perspektywy geograficznej najważniejszymi partnerami są instytucje z krajów Unii Europejskiej, a także z USA oraz Kanady. Co roku, około 500 studentów SGH bierze udział w międzynarodowej wymianie studenckiej, natomiast uczelnia gości ponad 300 studentów z zagranicznych uczelni.

Najważniejsze inicjatywy dotyczące współpracy międzynarodowej to:

• Socrates-Erasmus,
• CEMS,
• Polsko-Niemieckie Forum Akademickie – realizowane od roku akademickiego 1993/94, oferujące Studium Nauk Ekonomicznych i Społecznych w języku niemieckim, z głównym partnerem Uniwersytetem im. J. Gutenberga w Moguncji,
• podwójny dyplom SGH–Sciences Po,
• Partnership in International Management (PIM),
• umowy bilateralne i inne.

Dla SGH kluczowe znaczenie ma wymiana w ramach programu CEMS, organizacji zrzeszającej renomowane uczelnie ekonomiczne z wybranych krajów europejskich. Od listopada 2001 Szkoła Główna Handlowa jest jedynym polskim członkiem stowarzyszenia wiodących szkół biznesowych PIM oraz oferuje programy MBA we współpracy z kanadyjskim Uniwersytetem Quebec w Montrealu (UQAM), w tym program Canadian Executive MBA (CEMBA) oraz MBA-SGH.

wymiana międzynarodowa obejmuje również program skierowany do amerykańskich studentów, realizowany we współpracy z CIEE (Council on International Educational Exchange), a także edukacyjną inicjatywę Akademicka Wschód, prowadzącą działalność od 1991 roku w zakresie dyscyplin ekonomicznych i menedżerskich dla Europy Środkowej i Wschodniej.

Działalność studencka

Na uczelni funkcjonuje wiele różnorodnych organizacji oraz stowarzyszeń, które angażują studentów w aktywności pozalekcyjne, dając im możliwość rozwijania swoich pasji i umiejętności.

Wśród tych organizacji znajdują się:

• Samorząd Studentów SGH,
• CEMS Club Warszawa,
• Niezależne Zrzeszenie Studentów Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie,
• Erasmus Student Network,
• Komitet Lokalny AIESEC SGH,
• Zrzeszenie Studentów Polskich,
• Niezależny Miesięcznik Studentów SGH Magiel,
• Akademicki Związek Sportowy SGH,
• Akademickie Stowarzyszenie Katolickie Soli Deo,
• SGH TV,
• Klub Turystyczny Tramp,
• oikos Warszawa,
• Chór Akademicki oraz Zespół Pieśni i Tańca.

Dodatkowo, uczelnia wspiera rozwój studentów poprzez współpracę z ponad 70 kołami naukowymi, które umożliwiają im poszerzanie wiedzy oraz pracy w grupie.

W głównym budynku odbywają się liczne otwarte imprezy tematyczne, konferencje, a także organizowane są projekcje filmów w Dyskusyjnym Klubie Filmowym Overground. Od 1996 roku na uczelni publikowany jest również studencki miesięcznik Magiel, który dostarcza informacji oraz wspiera wymianę myśli w środowisku akademickim.

Władze SGH w kadencji 2024−2028

W nowej kadencji 2024−2028 Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie została powołana nowa ekipa kierownicza.

• Rektor: dr hab. Piotr Wachowiak, prof. SGH,
• Prorektor ds. dydaktyki i studentów: dr hab. Krzysztof Kozłowski, prof. SGH,
• Prorektor ds. nauki: dr hab. Agnieszka Chłoń-Domińczak, prof. SGH,
• Prorektor ds. współpracy z zagranicą: dr hab. Jacek Prokop, prof. SGH,
• Prorektor ds. rozwoju: dr hab. Dorota Niedziółka, prof. SGH.

Rektorzy

Rektorzy odgrywali kluczową rolę w historii Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, a ich działania przyczyniły się do rozwoju tej instytucji. Poniżej przedstawiamy listę wybitnych osób, które sprawowały tę zaszczytną funkcję w różnych okresach.

• August Zieliński – był założycielem i dyrektorem Prywatnych Kursów Handlowych Męskich w latach 1906–1908,
• Bolesław Miklaszewski – rektor Wyższej Szkoły Handlowej w latach 1925–1928 oraz 1932–1933 oraz Szkoły Głównej Handlowej w latach 1933–1937,
• Jan Dmochowski – rektor WSH w 1928 roku,
• Bolesław Markowski – sprawował funkcję rektora WSH od 1928 do 1929 roku,
• Antoni Sujkowski – rektor WSH w latach 1929–1931,
• Aleksander Jackowski – był rektorem WSH od 1931 do 1932 roku,
• Julian Makowski – rektor SGH w latach 1937–1940,
• Edward Lipiński – kierownik (rektor) Miejskiej Szkoły Handlowej w latach 1941–1944,
• Jerzy Loth – rektor SGH w latach 1945–1946,
• Aleksy Wakar – zajmował stanowisko rektora SGH w latach 1946–1947,
• Andrzej Grodek – rektor SGH w latach 1947–1949 oraz rektor Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w latach 1955–1959,
• Czesław Nowiński – rektor SGPiS w latach 1949–1952,
• Oskar Lange – rektor SGPiS w latach 1952–1955,
• Kazimierz Romaniuk – sprawował stanowisko rektora SGPiS w latach 1959–1965,
• Wiesław Sadowski – rektor SGPiS w latach 1965–1978,
• Stanisław Nowacki – rektor SGPiS w latach 1978–1983,
• Zygmunt Bosiakowski – sprawował urząd rektora SGPiS w latach 1983–1990,
• Aleksander Müller – rektor SGPiS w latach 1990–1991, a następnie rektor SGH w latach 1991–1993,
• Janina Jóźwiak – rektor SGH w latach 1993–1999,
• Marek Rocki – pełnił funkcję rektora SGH w latach 1999–2005,
• Adam Budnikowski – rektor SGH w latach 2005–2012,
• Tomasz Szapiro – rektor SGH w latach 2012–2016,
• Marek Rocki – ponownie rektor SGH w latach 2016–2020,
• Piotr Wachowiak – aktualny rektor SGH od 2020 roku.

Warto dodać, że temat rektorów jest głęboko związany z historią Szkoły Głównej Handlowej, a ich wkład w rozwój tej instytucji jest nieoceniony.

Czasopisma

Wśród publikacji związanych z ekonomią i zarządzaniem, można wyróżnić kilka ważnych tytułów, które stanowią cenne źródło wiedzy.

• e-mentor,
• Gospodarka Narodowa. The Polish Journal of Economics,
• Organizacja i Kierowanie,
• Kobieta i Biznes.

---

Oceń: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie

---