Teresa Zarębska była wybitną postacią w dziedzinie architektury i urbanistyki, zasługującą na szczególne uznanie. Urodziła się 28 stycznia 1932 roku w Warszawie, gdzie również zmarła 2 lutego 2003 roku.
W ciągu swojego życia zajmowała się nie tylko projektowaniem, ale także badaniem historii urbanistyki. Jej działalność obejmowała liczne projekty oraz ważne prace naukowe, które przyczyniły się do rozwoju tej dyscypliny w Polsce. W swoim dorobku miała także tytuł profesora oraz doktora inżyniera, co potwierdza jej znaczący wkład w środowisko akademickie.
Życiorys
W 1954 roku Teresa Zarębska zakończyła swoją edukację na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, co stanowiło punkt wyjścia do jej bogatej kariery zawodowej. Już w 1957 roku dołączyła do Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Architektów Polskich, a siedem lat później, w 1964, stała się członkiem Towarzystwa Urbanistów Polskich. W 1965 roku uzyskała tytuł doktora nauk technicznych, co dodatkowo umocniło jej pozycję w branży architektonicznej. Od 1975 roku pełniła rolę docenta.
W latach 1975–1978 Teresa Zarębska była prodziekanem Wydziału Architektury PW, w tym czasie podejmując wiele ważnych decyzji edukacyjnych oraz organizacyjnych. Po tym okresie objęła stanowisko kierownika Katedry Historii Budowy Miast na tym wydziale, gdzie mogła łączyć swoją pasję do architektury z nauczaniem młodych architektów.
Jej działalność nie pozostała bez uznania. W ciągu swojej kariery została odznaczona wieloma nagrodami, w tym Złotą Odznaką „Za Opiekę nad Zabytkami” w 1976 roku, Medalem Komisji Edukacji Narodowej w 1978 roku, Złotym Krzyżem Zasługi w 1987 roku oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1996 roku. Otrzymała także Złotą Odznakę Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków w 2001 roku, co podkreśla jej wkład w ochronę polskiego dziedzictwa architektonicznego.
Teresa Zarębska spoczywa nacmentarzu Wolskim w Warszawie, gdzie znalazła swój ostatni spoczynek.
Publikacje
Oto przegląd publikacji autorstwa Teresy Zarębskiej, który ukazuje jej wkład w dziedzinie urbanistyki. Poniżej wymienione są kluczowe dzieła:
- Teoria urbanistyki włoskiej XV i XVI wieku – Warszawa (1971),
- Początki polskiego piśmiennictwa urbanistycznego – Warszawa (1975),
- Przebudowa Gdańska w jego złotym wieku – Warszawa (1998).
Członkostwo
Teresa Zarębska jest członkiem wielu prestiżowych organizacji, co potwierdza jej wyjątkowy wkład w dziedzinę architektury oraz ochrony zabytków. Poniżej przedstawione są główne instytucje, w których aktywnie uczestniczy:
- Komitet Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk,
- Komisja Miast Komitetu Nauk Historycznych PAN,
- Senat Politechniki Warszawskiej,
- Członek Korespondent Rosyjskiej Akademii Architektury i Budownictwa,
- Honorowy Członek Polskiego Komitetu Narodowego Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków ICOMOS,
- Rada Ochrony Zabytków Techniki – TICCICH,
- Planning History Group,
- Stały Komitet Międzynarodowej Rady Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast FIHUAT,
- Rada Ochrony Zabytków Ministerstwa Kultury i Sztuki,
- Społeczny Komitet Ochrony Zabytków Krakowa,
- Stowarzyszenie Historyków Sztuki (od 1958).
Przypisy
- Teresa Zarębska, In memoriam - Pamięci Architektów Polskich SARP
- Zarębska Teresa (1932-2003), Zamościopedia
- Wykaz profesorów i docentów Politechniki Warszawskiej zmarłych w latach 2000-2010, Teresa Zarębska
- Danuta Kłosek-Kozłowska, Pamięci Profesor Teresy Zarębskiej, Biblioteka Politechniki Krakowskiej
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Jerzy Szacki (socjolog) | Paweł Okołowski | Stanisław Ziemecki | Jan Ciechanowski (historyk) | Wiesław Szulc | Tadeusz Bielicki | Piotr Sztompka | Irena Wilhelmina Łukomska | Władysława Martynowicz | Władysław Tatarkiewicz | Wiesław Jan Chowaniec | Janusz Kamocki | Barbara Skarga | Michał Misiurewicz | Władysław Kopaliński | Kazimierz Romaniuk (ekonomista) | Bohdan Jałowiecki | Zuzanna Stromenger | Andrzej Grzegorczyk | Zygmunt Szymanowski (bakteriolog)Oceń: Teresa Zarębska