Emilia (Warszawa)

---

Położenie i charakterystyka

Osiedle Emilia jest zlokalizowane w centralnej części Warszawy, w obrębie Miejskiego Systemu Informacji Śródmieście Północne. Jego granice wyznaczają ulice: Świętokrzyska, Emilii Plater, Złota oraz aleja Jana Pawła II. Teren osiedla przecięty jest przez ulice takie jak: Pańska, Śliska, Sosnowa oraz Sienna.

Osiedle zostało zrealizowane w latach 1961-1967 dzięki pracy architektów takich jak Lech Robaczyński, Czesław Wegner, Anna Kosecka, Jerzy Sobiepan oraz Stanisław Jankowski. Nazwa tego miejsca wywodzi się od ulicy, która jest z nim powiązana, czyli ulicy Emilii Plater. W niektórych opracowaniach wskazuje się, że osiedle współtworzy większy kompleks z sąsiednim osiedlem Mariańska, tworząc razem lokalizację zwana Emilia-Mariańska.

Powierzchnia osiedla Emilia wynosi 4,2 hektara. W jego skład wchodzi sześć budynków, które zróżnicowane są pod względem wysokości — posiadają od ośmiu do szesnastu kondygnacji. Adresy tych budynków to ul. Pańska 3, 5 i 7 oraz ul. Śliska 3 i 10, a także ul. Emilii Plater 47. W sumie znajdują się tam 783 mieszkania, które mogą pomieścić około 2500 osób. Osiedle jest uzupełnione o infrastrukturę edukacyjną, zdrowotną oraz handlową. Znajdują się tu szkoły, przedszkola, budynek służby zdrowia oraz pawilony handlowo-usługowe.

W budynku pod adresem ul. Emilii Plater 47 zaplanowano zewnętrzne antresole oraz lokale usługowe na dwóch poziomach. W jego wnętrzu działały takie placówki jak Cepelia, salon Desy, a także wiele warsztatów rzemieślniczych. W przedniej części obiektu zainstalowane zostały przeszklone witryny, które służyły do ekspozycji różnorodnych towarów. Na północy od tego budynku stworzono kameralny pawilon, który w początkowym okresie gościł kawiarnię „Barbara”, a później klub jazzowy „Akwarium”. W 1969 roku dodano jeszcze pawilon domu meblowego „Emilia”, który stał się największym miejscem sprzedaży mebli w Warszawie.

Realizacja zespołu mieszkaniowego wiązała się z koniecznością wyburzenia pozostałości po przedwojennych zabudowaniach oraz prowizorycznych konstrukcjach i warsztatach znajdujących się w regionie zwanym „Dzikim Zachodem”. Część starszej architektury została zachowana, a nowe budynki wkomponowano w istniejące kamienice. Inicjatorzy projektu zakładali, że osiedle ma charakter tymczasowy i w przyszłości ma zostać zlikwidowane, by na tym terenie powstało tzw. Centrum Zachodnie, które miało mieć za zadanie służyć jako ośrodek kultury i administracji, oferujący pomieszczenia dla wielkopowierzchniowego sklepu oraz wysokie budynki.

Przed rokiem 2001 zlikwidowano pawilon „Akwarium”, na jego miejscu zrealizowano wieżowiec hotelu InterContinental Warszawa. Charakterystyczny kształt nowego budynku z filarem i wcięciem został zaprojektowany w taki sposób, by zapewnić odpowiednie doświetlenie mieszkańcom bloku przy ul. Pańskiej 3. W okresie przełomu lat 2016 i 2017 zdemontowano pawilon salonu meblowego, z zamiarem budowy w tym miejscu wysokiego obiektu.

---

Oceń: Emilia (Warszawa)

---