Ambasada Francji w Warszawie

---

Podział organizacyjny

Ambasada Francji w Warszawie dysponuje różnorodnymi działami, które odgrywają kluczowe role w zakresie działalności dyplomatycznej oraz kulturalnej. Struktura organizacyjna placówki obejmuje następujące sekcje:

• Kancelaria dyplomatyczna,
• Dział konsularny,
• Dział prasowy,
• Dział współpracy kulturalnej – Instytut Francuski w Warszawie, ul. Widok 12,
• Centrum Informacji Francuskiej,
• Instytut Francuski w Krakowie, ul. Stolarska 15,
• Dział spraw społecznych,
• Regionalny dział ekonomiczny,
• Misja ekonomiczna Business France,
• Attaché Obrony,
• Delegatura Biura ds. międzynarodowej współpracy technicznej policji,
• Dział administracyjny i finansowy,
• Liceum Francuskie w Warszawie, ul. Walecznych 4/6,
• Konsulat Generalny Republiki Francuskiej w Krakowie, ul. Stolarska 15.

Powstawanie tak złożonej struktury pozwala na efektywne zarządzanie różnorodnymi zadaniami oraz kontaktami z miejscową społecznością i instytucjami, zarówno w Warszawie, jak i w innych miastach.

Siedziba

Po I wojnie światowej

Po I wojnie światowej, w roku 1919, Francja zainaugurowała swoje stosunki dyplomatyczne z Polską, co zaowocowało otwarciem poselstwa. Od samego początku instytucja ta zmieniała swoje siedziby. Pierwszą lokalizacją była willa Wernickiego, znajdująca się na Al. Ujazdowskich 31, gdzie poselstwo funkcjonowało do 1928 roku. Z kolei od 1924 roku, dzięki podniesieniu statusu placówki do rangi ambasady, siedziba przeniosła się do pałacu Lesserów, znajdującego się przy Al. Ujazdowskich 6a oraz ul. Pięknej 10, w latach 20. XX wieku.

W kolejnych latach ambasada miała swoje siedziby w różnych lokalizacjach. Od 1928 do 1936 roku mieściła się w domu Szelechowa przy Al. Ujazdowskich 15, w pobliżu al. Róż 2. Następnie, w latach 1936-1939, ulokowała się w pałacu Branickich, znanym również jako Czerwony Pałac, który zbudowano w 1887 roku według projektu Leandro Marconiego, a jego adres to ul. Frascati 22. Niestety, budynek uległ zniszczeniu w czasie II wojny światowej.

Podczas konfliktu polsko-bolszewickiego, w obliczu zagrożenia zajęcia Warszawy, personel poselstwa był ewakuowany do Poznania, co miało miejsce od sierpnia 1920 roku. Biuro Radcy Handlowego z kolei miało swoją siedzibę przy ul. Foksal 11 w latach 1923–1935. W tym samym czasie Instytut Francuski ulokował się w Pałacu Staszica, mieszczącym się przy ul. Nowy Świat 72, w latach 1925-1939.

Warto zaznaczyć, że Francja posiadała także swoje konsulaty w różnych miastach w Polsce. W Warszawie placówka znajdowała się w al. Róż 2 w latach 1923-1938, w Gdyni przy ul. 10-go Lutego przy Sienkiewicza 36 w 1938 roku, oraz w Katowicach przy ul. 3 Maja 23 na przestrzeni lat 1923-1939.

Dodatkowo, w Krakowie konsulat mieścił się w pałacyku Jutkiewiczów z 1893 roku, znajdującym się przy ul. Potockiego 9 oraz w kamienicy przy ul. Studenckiej 1 róg ul. Podwale 4 w 1938 roku. Inne aktywne konsulaty były dostępne w Lwowie, Łodzi, Poznaniu oraz Toruniu, w różnych lokalizacjach.

Wyjątkową jednostką organizacyjną była Francuska Misja Wojskowa, która działała od 1919 do 1932 roku, początkowo z siedzibą w hotelu Europejskim przy ul. Krakowskie Przedmieście 13.

Po II wojnie światowej

Po zakończeniu II wojny światowej, stosunki dyplomatyczne pomiędzy Francją a Polską na nowo zostały nawiązane w 1944 roku. Początkowo były to kontakty na poziomie przedstawicieli politycznych i delegatów, a od 1945 roku zaczęto powoływać ambasadorów. W latach 1945–1971 ambasada francuska miała kilka różnych siedzib, m.in. przy ul. Poselskiej 21 w 1945 roku, czy ul. Zakopiańskiej 9c (od 1948 do 1971 roku).

W latach 60. XX wieku planowano budowę nowego gmachu ambasady w miejscu wcześniej spalonego pałacu Kronenberga oraz Teatru Żydowskiego, które znajdowały się na rogu pl. Małachowskiego oraz pl. Zwycięstwa. Plany te jednak ostatecznie nie doszły do skutku, a w ich miejsce wzniesiono hotel Sofitel Victoria.

Aktualna siedziba ambasady, zlokalizowana przy ul. Pięknej 1, to budynek w stylu awangardowego modernizmu. Został on wzniesiony w latach 1967-1971 pod kierownictwem architektów Bernarda Zehrfussa, Henry’ego Bernarda oraz Guillaume’a Gilette. Charakterystycznym elementem architektonicznym tego obiektu są aluminiowe odlewy na fasadzie oraz stalowy dach, który unosi się na linach. W ceremonii wmurowania kamienia węgielnego w 1967 roku wziął udział gen. Charles de Gaulle.

W latach 2001-2004 przeprowadzono prace renowacyjne budynku ambasady, realizowane pod nadzorem architektów Jean Philippe’a Pargade’a oraz Romana Gala. W czasie remontu ambasada tymczasowo urzędowała przy ul. Puławskiej 17.

Warto zwrócić uwagę, że Biuro Radcy Handlowego miało swoje siedziby w różnych lokalizacjach na przestrzeni lat. M.in. ul. Zwycięzców 16 (1945–1948), ul. Szczuczyńska 6 (1951), czy ul. Dąbrowiecka 21 (1955–1966). Rezydencja ambasadora znajdowała się w willi rodziny Rotsteinów z 1938 roku, której projektantem był Lucjan Korngold, ulokowanej przy ul. Krynicznej 6 w latach 1945-1948.

Instytut Francuski tuż po wojnie mieścił się w odbudowanym skrzydle domu w Al. Jerozolimskich 32. Po wznowieniu swojej działalności w latach 1967-1968, miał siedzibę w al. Wyzwolenia 14. W kolejnych dekadach, w latach 70., 80. i 90. ubiegłego stulecia, znajdował się przy ul. Świętokrzyskiej 36.

Od 1994 roku do września 2009, Instytut mieścił się w budynku dawnego Banku Landaua przy Senatorskiej 38. Następnie przeniósł się do aktualnej siedziby przy ul. Widok 12, gdzie znajduje się do dzisiaj.

Od 1961 roku Francja prowadziła w Polsce działalność swojego Ośrodka Dokumentacji Naukowo-Technicznej, który później zmienił nazwę na Ośrodek Francuskiej Dokumentacji Technicznej i ulokował się przy ul. Marszałkowskiej 77-79 w latach 1972-1990. Ośrodek ten miał swoje filie w Gdańsku oraz Katowicach.

Francja prowadziła także całą sieć konsulatów, w tym Konsulat Generalny w Krakowie, który mieścił się w różnych lokalach, m.in. przy ul. Karmelickiej 9, ul. Kapucyńskiej 5 oraz ul. Krupniczej. W Gdańsku/Gdyni natomiast, konsulat znajdował się przy ul. Starowiejskiej 37-2 oraz w innych lokalizacjach.

W Szczecinie, w okresie 1946–1951, konsulat również miał swoje miejsce, początkowo w hotelu Continental, a później w willi rodziny armatorskiej. W Warszawie oraz Toruniu dyplomaci również mieli swoje siedziby, niezależnie od konstytucji ambasady.

---

Oceń: Ambasada Francji w Warszawie

---