Witold Stefan Strumpf, znany również jako Stefan Witte oraz Kazimierz Pleśniewski, używał pseudonimów takich jak Sud i Fosa. Urodził się 18 grudnia 1905 roku w Warszawie, a jego życie zakończyło się prawdopodobnie w styczniu 1945 roku w obozie koncentracyjnym Groß-Rosen.
Był to niezwykle utalentowany polski inżynier chemik, który zasłynął nie tylko swoimi osiągnięciami naukowymi, ale również działalnością militarną. Witold odznaczał się odwagą oraz poświęceniem, będąc ochotnikiem w trudnych czasach wojny polsko-bolszewickiej.
W trakcie II wojny światowej, Strumpf pełnił zaszczytną funkcję kapitana piechoty w ramach Polskich Sił Zbrojnych. Jako oficer Armii Krajowej oraz cichociemny, odegrał istotną rolę w polskim ruchu oporu, walcząc o wolność swojej ojczyzny.
Życiorys
Wiek młodzieńczy Witolda Strumpfa został naznaczony nie tylko edukacją, ale także zaangażowaniem w sprawy kraju. Podczas nauki w gimnazjum brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, działając jako ochotnik i łącznik dla Legii Akademickiej. Jego wojenne doświadczenia miały miejsce w Grupy Fortyfikacyjnej nr 7 z siedzibą w Warszawie, co dowodzi jego odwagi i determinacji.
W roku 1923, kończąc Gimnazjum Państwowe im. Adama Mickiewicza w Warszawie, uzyskał maturę, co stanowiło pierwszy krok ku jego dalszej karierze. W 1932 roku, po trudnych studiach na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej, zdobył tytuł inżyniera chemika. Jego kariera zawodowa rozpoczęła się od pracy dla państwowych instytucji w Kielcach oraz Katowicach w latach 1932–1939.
Wrzesień 1939 roku nie przyniósł mobilizacji, co było sporym zaskoczeniem. W dniu 18 września Stumpf przekroczył granicę polsko-rumuńską, a 15 października dotarł do Francji. Tam w Camp de Coëtquidan awansował na kaprala podchorążego i pełnił rolę instruktora. W czerwcu 1940 roku sytuacja jego życiowa uległa zmianie, gdy ewakuowano go do Wielkiej Brytanii, gdzie został dowódcą patrolu rozpoznawczego w 3 Batalionie 1 Brygady Strzelców.
Wkrótce po tym zgłosił się do służby w kraju, gdzie przeszedł specjalistyczne szkolenie w fakultatywnej szkole wywiadu pod przykryciem OKDAW, koncentrując się na zagadnieniach legalizacji i fałszowania dokumentów. 24 sierpnia 1942 roku złożył przysięgę w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Jego zadania w nocy z 13 na 14 marca 1943 roku obejmowały zrzut w operacji „Stock”, którą dowodził kpt. naw. Bogdan Ławreńczuk. Jednak ekipa została zrzucona błędnie, w pobliżu stacji kolejowej Celestynów, z dala od wyznaczonego celu.
Po aklimatyzacji w Warszawie, w kwietniu 1943 roku, otrzymał awans na stanowisko zastępcy szefa Wydziału Legalizacji Oddziału I Organizacyjnego sztabu Komendy Głównej Armii Krajowej, gdzie nadzorował także komórki techniczne. Niestety, 8 lipca 1943 roku stanął przed Wojskowym Sądem Specjalnym, oskarżony o niedopatrzenie przy ukrywaniu cennego zasobnika. Pomimo poważnych oskarżeń, udało mu się oczyścić z zarzutów.
W czasie powstania warszawskiego, od 27 sierpnia, pełnił rolę kwatermistrza w sztabie Podobwodu Śródmieście Południowe. Po klęsce powstania, przechodził przez zniszczoną Warszawę razem z ludnością cywilną, a następnie zatrzymał się w Częstochowie, gdzie włączył się w wysiłki odtwarzania Wydziału Legalizacji w Komendzie Głównej AK. Pod koniec grudnia 1944 roku aresztowany przez Gestapo, został przetransportowany do obozu koncentracyjnego Groß-Rosen, gdzie zapadł na tyfus. Niestety, w styczniu 1945 został zastrzelony przez Niemców podczas ewakuacji obozu.
Awanse
W historii kariery Witolda Strumpfa można wyróżnić kilka istotnych awansów, które świadczą o jego postępach w służbie wojskowej. Poniżej przedstawione są ważne etapy jego awansów:
- kapral podchorąży – 1939,
- plutonowy podchorąży – 1942,
- podporucznik – ze starszeństwem od 14 marca 1943 roku,
- porucznik – ze starszeństwem od 3 maja 1943 roku,
- kapitan – ze starszeństwem od 2 października 1944 roku.
Odznaczenia
Witold Strumpf jest osobą, której osiągnięcia zostały docenione na wiele sposobów.
Wśród jego odznaczeń znajdują się:
- Krzyż Walecznych – przyznany czterokrotnie, w tym za bohaterstwo okazane podczas powstania warszawskiego,
- Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami – nadany 25 lipca 1944 roku,
- Medal Wojska – odznaczony dwukrotnie.
Życie rodzinne
Witold Strumpf był potomkiem Aleksandra, który pracował w Gazowni Miejskiej, oraz Zofii, z domu Skrzyneckiej.
W swoim życiu prywatnym zawarł związek małżeński z Marią Gawłowską, która zmarła w 1972 roku.
Para nie doczekała się potomstwa.
Upamiętnienie
W lewej nawie kościoła św. Jacka, zlokalizowanego przy ul. Freta w Warszawie, w 1980 roku miało miejsce odsłonięcie tablicy upamiętniającej żołnierzy Armii Krajowej, a szczególnie cichociemnych – spadochroniarzy, którzy przybyli z Anglii i Włoch. Oddali oni swoje życie w walce o niepodległość Polski.
Na wspomnianej tablicy znajdują się nazwiska 110 poległych cichociemnych, wśród których znajduje się również Witold Strumpf. Jego poświęcenie i odwaga zasługują na pamięć i szacunek.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Antoni Miszewski | Jerzy Zabielski | Leszek Lamparski | Jan Tataj | Artur Kronenberg | Eugeniusz Fichs | Kazimierz Brauliński | Władysław Bohuszewicz | Jan Kopałka | Tadeusz Caspaeri-Chraszczewski | Edward Szydełkiewicz | Stanisław Grąbczewski | Ryszard Szuppe | Jakub Walenty Lewiński | Wojciech Francki | Stanisław Rudnicki (lotnik) | Jerzy Daniel Kędzierski | Edward Daniłło-Gąsiewicz | Stefan Czesław Relich | Kazimierz NalaskowskiOceń: Witold Strumpf