Jerzy Zabielski

Wojsko i służby mundurowe

Jerzy Feliks Zabielski to postać, która zapisała się w historii polskiego sportu oraz wojska. Urodził się 28 marca 1897 roku w Warszawie, gdzie również spędził ostatnie chwile swojego życia, zmarł 19 listopada 1958 roku.

Był on nie tylko utalentowanym szermierzem, ale również znaczącym medalistą olimpijskim. Jego osiągnięcia sportowe i wojskowe przyczyniły się do budowy silnej marki Polski zarówno na arenie międzynarodowej, jak i wewnętrznej.

Jako major intendent, Jerzy Zabielski posiadał wyższe studia wojskowe, co świadczy o jego zaangażowaniu i profesjonalizmie w służbie wojskowej. Jego życie i osiągnięcia pozostają inspiracją dla wielu.

Życiorys

W roku 1916, po zakończeniu nauki w Gimnazjum im. Emiliana Konopczyńskiego w Warszawie, Jerzy Zabielski podjął studia prawnicze. Niestety, szlak jego kariery zawodowej zmienił się we listopadzie 1918, kiedy to ochotniczo zaciągnął się do Wojska Polskiego. W roku 1919 zdobył stopień podporucznika, a 3 maja 1922 otrzymał potwierdzenie stopnia porucznika z datą starszeństwa ustaloną na 1 grudnia 1921, pełniąc służbę w korpusie oficerów intendentów.

Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej, zdecydował się pozostać w armii, pracując w intendenturze. W okresie od 1921 do 1923 kontynuował studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Zabielski był również jednym z pionierów dyscypliny szermierczej w Polsce. Współzałożył Warszawski Klub Szermierczy w 1916 roku oraz aktywnie angażował się jako członek zarządu sekcji szermierczej AZS Kraków. Ponadto prowadził kursy szermierki dla uczniów w szkołach wojskowych.

Na arenie międzynarodowej wystartował dwukrotnie na igrzyskach olimpijskich, rywalizując w drużynowych turniejach szabli. W Paryżu w 1924 roku jego drużyna nie zdołała przejść eliminacji, jednak cztery lata później, podczas igrzysk w Amsterdamie, zdobyła brązowy medal. W skład drużyny weszli także Tadeusz Friedrich, Kazimierz Laskowski, Aleksander Małecki, Adam Papée oraz Władysław Segda.

Trzykrotnie brał udział w mistrzostwach Europy, osiągając brązowy medal drużynowo w szabli w roku 1930, a także uczestniczył w mistrzostwach z lat 1933 i 1934. Ponadto, podczas akademickich mistrzostw świata w 1924 roku w Warszawie, sprowadził do kraju srebrne medale w szabli i florecie drużynowo.

Na krajowej arenie szermierczej czterokrotnie zdobywał brązowe medale w mistrzostwach Polski: w szabli w latach 1924, 1926 i 1927, oraz w szpadzie w 1929. Jego kariera sportowa zakończyła się w 1935 roku.

W latach 1930-1932 uczęszczał na Kurs Intendentów w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu, 19 października 1932 roku, został przeniesiony do korpusu oficerów administracyjnych, jako grupa oficerów administracji intendentury, do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie, aby odbyć praktykę związaną z intendenturą. Z dniem 1 listopada 1934 roku został przeniesiony z Departamentu Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych, zachowując dotychczasowy dodatek służbowy. 27 czerwca 1935 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku, zajmując 26. lokatę w korpusie oficerów intendentów.

Wziął udział w kampanii wrześniowej, a następnie pełnił służbę w Oddziale III Sztabu Generalnego Polskich Sił Zbrojnych, kończąc ją w stopniu majora. Po drugiej wojnie światowej pozostał w Wielkiej Brytanii, a w 1958 roku wrócił do Polski, gdzie wkrótce zmarł. Jego miejsce spoczynku to Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie, gdzie został pochowany w kwaterze BII 28-2-25.

Przypisy

  1. M.P. z 1931 r. nr 74, poz. 120 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i rozwoju sportu”.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 9 z 28.06.1935 r., s. 79.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 14 z 22.12.1934 r., s. 271.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 13 z 09.12.1932 r., s. 406.
  5. Rocznik Oficerski 1932, s. 376, 801.
  6. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze.

Oceń: Jerzy Zabielski

★★★★★
Średnia ocena:4.45 Liczba ocen:8