Eugeniusz Fichs, urodzony 20 lutego 1904 roku w Helenowie, to postać, która na trwałe wpisała się w historię polskiego lotnictwa wojskowego. Jako oficer Wojska Polskiego pełnił ważną rolę w strukturach militarnych, łącząc swoje umiejętności pilota z funkcją obserwatora.
Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie 6 września 1933 roku w Mirakowie, pozostawiając po sobie ślad, który pamiętany jest do dzisiaj. Jego kariera, mimo krótkiego trwania, jest przykładem poświęcenia i oddania służbie dla kraju.
Życiorys
Urodził się jako syn Romana i Franciszki z domu Wieteska. W trudnych czasach wojny polsko-bolszewickiej zdecydował się wstąpić ochotniczo do 201 pułku piechoty, gdzie mógł ulokować swoje patriotyczne zapały. Po zakończeniu konfliktu powrócił do edukacji, a w 1924 roku uzyskał maturę.
Wkrótce potomny żołnierz podjął decyzję o kontynuowaniu kariery wojskowej i wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie. Jednakże jego ambicje sięgały dalej, co skłoniło go do przeniesienia się do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Grudziądzu. Ukończono ją z 57 lokatą w pierwszej promocji, a jego wysiłki zaowocowały przydziałem na stanowisko sierżanta podchorążego obserwatora w 23. eskadrze lotniczej 2. pułku lotniczego.
W listopadzie 1927 roku, po uzyskaniu cennych doświadczeń, otrzymał przydział do Morskiego Dywizjonu Lotniczego. Z pewnością był to dla niego znaczący krok w karierze, który dodatkowo wzmocnił jego umiejętności. Miał miejsce awansu na podporucznika w 1928 roku, co pokazało jego rosnącą rolę w strukturze armii, oraz przeniesienie do Rzecznego Plutonu Wodnopłatowców w Pińsku.
Rok 1929 przyniósł mu kolejne wyzwania – ukończył kurs pilotażu, otrzymując przydział do 141 eskadry myśliwskiej 4. pułku lotniczego. Pasja do latania w pełni rozkwitła, co umożliwiło mu uczestnictwo w niecodziennej misji. W dniach 27-30 września 1930 roku brał udział w locie trzech polskich wodnosamolotów Latham 43 do Lipawy, co dostarczyło mu niezapomnianych wspomnień i doświadczeń.
Jednak dramatyczne wydarzenia przybrały tragiczny obrót. 6 września 1933 roku zginął w wyniku wypadku podczas lotu ćwiczebnego. Pilotowany przez niego samolot PWS-10 na skutek niefortunnego zbiegu okoliczności zaczepił skrzydłem o linę balonu, co doprowadziło do katastrofy w Mirakowie k. Torunia. Po tym tragicznym incydencie, jego ciało spoczęło na toruńskim cmentarzu w kwaterze lotniczej, upamiętniając jego krótkie, ale heroiczne życie.
Przypisy
- a b Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2002 r., s. 47.
- a b c Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989 r., s. 282, 389, 395.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Kazimierz Brauliński | Władysław Bohuszewicz | Jan Kopałka | Tadeusz Caspaeri-Chraszczewski | Marian Buczyński (1921–1944) | Eugeniusz Szpręglewski | Jan Heine | Emil Demke | Stefan Gąsiewicz | Jarosław Andrychowski | Artur Kronenberg | Jan Tataj | Leszek Lamparski | Jerzy Zabielski | Antoni Miszewski | Witold Strumpf | Edward Szydełkiewicz | Stanisław Grąbczewski | Ryszard Szuppe | Jakub Walenty LewińskiOceń: Eugeniusz Fichs