Stanisław Rudnicki (lotnik)

---

Życiorys

W okresie od 1916 do 1918 roku, Stanisław Rudnicki był aktywnym członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej, z siedzibą w Warszawie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, ukończył Szkołę Mechaniczno-Techniczną H. Wawelberga oraz S. Rotwanda. Od 27 października 1918 do 14 czerwca 1919, kształcił się w klasie „G” w Szkole Podchorążych. Już 15 lipca 1919 roku, z dniem 15 czerwca tego samego roku, otrzymał awans na podporucznika w piechocie i został przydzielony do Inspektoratu Wojsk Lotniczych.

Po swoim przybyciu do drugiej oficerki, od 27 października 1919 do 9 lutego 1920, Rudnicki był uczniem II Kursu Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych z siedzibą w Warszawie. W lutym 1920 roku, z wyróżnieniem ukończył szkołę i już w marcu tego samego roku został przydzielony do 16 eskadry wywiadowczej zlokalizowanej w Krakowie.

W kwietniu 1920 roku, Rudnicki został wysłany na front ukraiński. Po zaledwie kilku dniach walk, stał się jedynym obserwatorem w eskadrze, co wymusiło na nim wykonywanie kilku lotów dziennie, współpracując z różnymi pilotami. W maju tego samego roku, zyskał uznanie dzięki brawurowym akcjom bojowym, w tym zniszczeniu bolszewickiego pociągu pancernego w rejonie Białej Cerkwi, w okręgu kijowskim.

Niestety, 6 czerwca 1920 roku, podczas powrotu z kolejnego lotu bojowego, miał miejsce tragiczny incydent – rozbił się na lotnisku kijowskim. Przyczyny tej katastrofy nie są do końca znane, ale najbardziej prawdopodobna hipoteza sugeruje, że pilot, sierż. Józef Dąbrowski, mógł zostać zabity w trakcie lotu. Wówczas stery samolotu przejął ppor. obs. Stanisław Rudnicki. Niezdolny do właściwego pilotowania, a będąc sam ranny, zdołał jedynie rozbić samolot podczas lądowania.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Rudnicki, uznawany za jednego z wybitniejszych pilotów w historii polskiego lotnictwa, otrzymał liczne odznaczenia pośmiertne, które świadczą o jego zasługach i wkładzie w obronę suwerenności narodu. Wyróżnienia te przyznano mu za jego niezłomną pracę oraz odwagę.

• Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1931, „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych,
• Polową Odznakę Obserwatora – 11 listopada 1928 roku, „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”.

---

Oceń: Stanisław Rudnicki (lotnik)

---