Krzysztof Łypacewicz

---

Życiorys

Krzysztof Łypacewicz był synem Stanisława i Anny. W czasie II wojny światowej angażował się w działalność w ramach Szarych Szeregów. W 1944 roku pełnił funkcję łącznika podczas powstania warszawskiego, które miało miejsce w Śródmieściu. Po zakończeniu działań wojennych, w 1948 roku, działał w grupach dążących do niepodległości. Niestety, w 1951 roku został aresztowany, a następnie skazany na sześć lat pozbawienia wolności, jednakże zwolniono go warunkowo w 1954 roku.

Krzysztof ukończył studia na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej w 1958 roku, a w 1975 roku obronił doktorat. Przez ponad trzy dekady, od 1958 do 1989 roku, pracował jako główny projektant w Centralnym Ośrodku Badawczo-Projektowym Konstrukcji Metalowych „Mostostal” w Warszawie. Jego zaangażowanie w działalność społeczną objawiło się w 1980 roku, kiedy wstąpił do „Solidarności”. W organizacji tej przewodniczył komisji zakładowej, zasiadał w zarządzie Regionu Mazowsze i był delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów w Gdańsku.

W okresie stanu wojennego, Krzysztof został internowany przez około trzy miesiące. Po tej dramatycznej sytuacji kontynuował działalność w podziemnych strukturach „Solidarności”. W 1990 roku objął urząd wicewojewody warszawskiego, a w 1991 roku starał się o mandat senatorski z ramienia KLD, jednak nie odniósł sukcesu. W 1994 roku, decydując się na przejście na emeryturę, podał się do dymisji z zajmowanego stanowiska. Do 1998 roku zasiadał w radzie gminy Warszawa-Centrum. Był także członkiem Związku Powstańców Warszawskich.

Krzysztof Łypacewicz był odznaczony wieloma wyróżnieniami, w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 1994 roku otrzymał także Krzyż Oficerski tegoż orderu. Dodatkowo, został wyróżniony Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”, Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami.

---

Oceń: Krzysztof Łypacewicz

---