Wanda Makuch-Korulska, urodzona 12 października 1919 roku w Warszawie, była znaczącą postacią w polskiej medycynie. Zmarła 1 kwietnia 2007 roku, również w stolicy Polski.
Jako neurolog, zdobyła tytuł doktora habilitowanego, co potwierdza jej wysokie kwalifikacje oraz znaczący wkład w rozwój tej dziedziny medycyny.
Życiorys
Wanda Makuch-Korulska przyszła na świat w rodzinie, której członkiem był Karol Makuch (1885–1944), oficer Legionów Polskich oraz urzędnik Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Jej matką była Helena z domu Łachwa (1887–1945), kierowniczka szkoły powszechnej nr 35 w Warszawie. Wanda miała młodszą siostrę Zofię Adelę Makuch, która nosiła po mężu nazwisko Bachurzewska, a następnie Bartoszewska. Została żoną Władysława Bartoszewskiego.
Po zakończeniu szkoły średniej w 1938 roku, Wanda zainicjowała swoje studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Przed wybuchem II wojny światowej pełniła rolę instruktorki w kursach Przysposobienia Wojskowego Kobiet. W trakcie niemieckiej okupacji, angażując się w działalność konspiracyjną, była powiązana z ZWZ, AK oraz WSK. Kontynuowała swoje studia w Szkole dr. Jana Zaorskiego, a także uczestniczyła w tajnym nauczaniu.
Do momentu wybuchu powstania warszawskiego, pracowała jako laborantka, a następnie jako wolontariuszka w Szpitalu św. Ducha, gdzie zajmowała się oddziałem internistycznym i chirurgią. Aktywnie brała udział w powstaniu warszawskim, pracując jako sanitariuszka w III Obwodzie „Waligóra” w Szpitalu Karola i Marii, usytuowanym przy ul. Leszno 136. W Londynie otrzymała Krzyż Armii Krajowej, a za ratowanie Żydów w czasie okupacji została uhonorowana Medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
W 1947 roku Wanda Makuch-Korulska sfinalizowała swoje studia. Od 1945 roku, aż do momentu przejścia na emeryturę w 1990 roku, pracowała w Klinice Neurologicznej Akademii Medycznej w Warszawie. W 1952 roku uzyskała stopień doktora na podstawie pracy dotyczącej „Objawów neurologicznych w chorobie Cushinga”, której promotorem był prof. Adam Opalski. W 1955 roku została nominowana na docenta neurologii, a także pełniła funkcję lekarza zaufania Ambasady USA w Warszawie.
Była żoną Bolesława Sławka Korulskiego (1926–2005), żołnierza Armii Krajowej, znanego pod pseudonimem Żegota, a także uczestnika działań wojennych gen. Andersa we Włoszech. Ostatnie chwile swojego życia spędziła w Warszawie, gdzie zmarła i została pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 315-1-28).
Ordery i odznaczenia
W dorobku Wandy Makuch-Korulskiej znajdują się znaczące ordery i odznaczenia, które są świadectwem jej zasług i zaangażowania w różne dziedziny działalności społecznej.
- krzyż Armii Krajowej,
- medal 10-lecia Polski Ludowej (13 stycznia 1955),
- medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata (Instytut Jad Waszem, 14 grudnia 1994).
Przypisy
- a b c Cmentarz Stare Powązki: WISŁAWEK DŁUSZYŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 27.05.2024 r.]
- Wanda Makuch M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 27.05.2024 r.]
- Helena Makuch [online], www.myheritage.pl [dostęp 27.05.2024 r.]
- Powstańcze Biogramy - Wanda Makuch [online], www.1944.pl [dostęp 27.05.2024 r.]
- Marek Krawczyk (red.), Dzieje I Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie Lublin, Wydawnictwo Czelej, s. 1029 [dostęp 27.05.2024 r.]
- Historia pomocy - Makuch-Korulska Wanda | Polscy Sprawiedliwi [online], sprawiedliwi.org.pl [dostęp 12.11.2018 r.]
- M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z 13.01.1955 r. nr 0/114 - na wniosek Ministra Zdrowia.
- Korulska Wanda (Makuch) [online], @yadvashem [dostęp 27.05.2024 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Wiesław Tomaszewski (lekarz) | Stefan Leder | Stanisław Gutentag | Feliks Arnsztajn | Paweł Januszewicz | Teodora Krajewska | Aleksander Krasuski | Ludwik Chwat | Wojciech Kostowski | Barbara Szeffer-Marcinkowska | Jan Doroszewski | Jan Domaniewski | Jan Tadeusz Lenartowicz | Teofil Lesiński | Józef Zawadzki (lekarz) | Wandalin Kazimierz Massalski | Leon Goldsobel | Ludwik Dydyński | Tadeusz Faryna | Zdzisław RondioOceń: Wanda Makuch-Korulska