Jan Tadeusz Lenartowicz

---

Życiorys

Jan Tadeusz Lenartowicz pochodził z rodziny o bogatych tradycjach, będąc synem Romualda oraz Amalii z domu Lukas. Po ukończeniu edukacji gimnazjalnej, zdecydował się na studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1902 roku, po zdobyciu tytułu doktora nauk medycznych, swoją edukacyjną podróż kontynuował najpierw w Wiedniu, a potem w stolicy Francji – Paryżu. Tam wzbogacał swoje umiejętności i doświadczenie medyczne.

Po powrocie do Krakowa, rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Dermatologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1905 roku przeniósł się do Przemyśla, gdzie przez pięć lat pełnił funkcję kierownika oddziału chorób skórnych i wenerycznych w tamtejszym szpitalu powszechnym. Kolejnym miejscem jego zawodowego zaangażowania był Lwów, gdzie w 1910 roku został prymariuszem w miejscowym szpitalu powszechnym.

Jego kariera naukowa rozwijała się intensywnie; od roku 1920 Jan Tadeusz Lenartowicz uzyskał na Uniwersytecie Lwowskim prawo do prowadzenia wykładów z dermatologii i syfilidologii. Już rok później został tytularnym wykładowcą, a w 1924 roku otrzymał prestiżowy tytuł profesora zwyczajnego. Następnie, powierzono mu prowadzenie uniwersyteckiej kliniki dermatologicznej, co świadczyło o jego wysokiej pozycji w środowisku akademickim. W roku akademickim 1931/1932 pełnił funkcję dziekana wydziału lekarskiego.

Po przejęciu Lwowa przez Armię Czerwoną nadal pracował w klinice, a po wkroczeniu Niemców został zaangażowany w kursy medyczne zorganizowane przez okupantów w 1942 roku. Po opuszczeniu Lwowa, osiadł we Wrocławiu, gdzie na tamtejszym uniwersytecie objął stanowisko wykładowcy w Katedrze Dermatologii.

Ostatecznie, życie tego wybitnego naukowca zakończyło się w Krakowie. Spoczywa on na cmentarzu Rakowickim w kwaterze XXVa, płd.

Dorobek naukowy

W 1930 roku Jan Tadeusz Lenartowicz dokonał przełomu w badaniach nad kiłą, przeprowadzając w warunkach laboratoryjnych jako pierwszy na świecie przeniesienie tego patogenu z człowieka na myszy.

To niezwykłe osiągnięcie umożliwiło mu stworzenie fundamentów dla dalszych badań nad kiłą bezobjawową oraz zjawiskiem nadkażenia.

Dodatkowo, Lenartowicz opracował nowatorską metodę wykrywania oraz barwienia krętków bladych, co znacząco przyczyniło się do postępu w diagnostyce tej choroby.

Członkostwo

Jan Tadeusz Lenartowicz był osobą o bogatym dorobku naukowym i wiele znaczył dla polskiej nauki.

• był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności w 1934 roku, a następnie członkiem czynnym od 1947 roku,
• został członkiem przybranym Towarzystwa Nauk we Lwowie,
• otrzymał tytuł członka honorowego Towarzystwa Dermatologicznego w Czechosłowacji oraz Jugosławii,
• był także członkiem korespondentem Towarzystwa Dermatologicznego we Francji oraz na Węgrzech.

---

Oceń: Jan Tadeusz Lenartowicz

---