Tadeusz Faryna

---

Życiorys

W trudnych czasach okupacji Tadeusz Faryna uzyskał świadectwo dojrzałości uczestnicząc w tajnych kompletach. W 1941 roku rozpoczął swoją edukację w Prywatnej Szkole dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego, prowadzonej przez docenta Jana Zaorskiego, która działała jako zakonspirowany Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego.

W czasie powstania warszawskiego walczył najpierw na Żoliborzu, a później dołączył do grona żołnierzy grupy „Kampinos” Armii Krajowej, pod dowództwem pułkownika Józefa Krzyczkowskiego, znanego jako Szymon, w zgrupowaniu „Okonia”. Po wojnie, w styczniu 1945 roku, Faryna powrócił do Warszawy, gdzie ukończył studia, a w grudniu 1946 roku uzyskał tytuł lekarza.

Jego kariera zawodowa była ściśle związana ze Szpitalem Dziecięcym przy ul. Działdowskiej, gdzie na uwagę zasługuje jego nauczyciel, doc. Tadeusz Hroboni oraz profesor Jan Kossakowski. W 1951 roku Faryna obronił doktorat w dziedzinie nauk medycznych, uzyskując w 1956 roku specjalizację z chirurgii dziecięcej. Był także redaktorem w „Polskim Tygodniku Lekarskim” oraz redagował kilka słowników lekarskich, co podkreśla jego wkład w rozwój medycyny.

Rodzina Faryny od pokoleń była związana z Warszawą. Jego rodzice przed II wojną światową prowadzili znaczącą kwiaciarnię „Celosia” usytuowaną przy Placu Zbawiciela. W 1948 roku ożenił się z Marią Kobuszewską, a ich wspólne życie zaowocowało dwójką dzieci: Hanną, która została historykiem sztuki oraz Janem, który wybrał ścieżkę medyczną i został doktorem medycyny.

Tadeusz Faryna spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 240-1-16/17, pozostawiając po sobie nie tylko pamięć o swoim życiu, ale także o ogromnym wkładzie w medycynę dziecięcą oraz historię Warszawy.

---

Oceń: Tadeusz Faryna

---