Aleksander Krasuski

---

Życiorys

Aleksander Krasuski był synem Alojzego i Gabrieli z Kaczorowskich. Uzyskał dyplom na Uniwersytecie Warszawskim w 1918 roku. W okresie nauki miał zaszczyt być uczniem Marcelego Handelsmana. W 1935 roku obronił doktorat pod opieką Stefana Czarnkowskiego, a jego praca została wydana w 1946 roku. Tematem pracy habilitacyjnej była historia dżumy w Polsce, niestety, rękopis z tej pracy zaginął w trakcie II wojny światowej.

Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako ochotnik, gdzie służył w stopniu podporucznika oraz pełnił funkcję pod-lekarza. Od 1926 roku był również zaangażowany w pospolite ruszenie. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku, pełnił służbę w 1 Szpitalu Okręgowym. Po agresji ZSRR na Polskę, tragiczne okoliczności doprowadziły do jego ujęcia przez Sowietów, co skutkowało jego przewiezieniem do obozu w Starobielsku.

Wiosną 1940 roku, Aleksander został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie. Jego ciało potajemnie pochowano w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku miejsce to oficjalnie stało się Cmentarzem Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Krasuski widnieje na Liście Starobielskiej NKWD, pod numerem 1729.

5 października 2007 roku, minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, nadał mu pośmiertnie stopień porucznika. Uroczystość związana z awansem odbyła się 10 listopada 2007 roku w Warszawie w trakcie ceremonii „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Wybrane publikacje

Oto wyróżniające się publikacje dotyczące Aleksandra Krasuskiego, które miały znaczący wpływ na rozwój medycyny i są dokumentem postępu w dziedzinie badania chorób oraz metod ich leczenia.

• Fenina a salicyl, salol, aspiryna w leczeniu ostrego goścca stawowego i innych chorób gorączkowych, Poznań 1928,
• Bernardino Ramazzini jako twórca nauki o chorobach zawodowych i jego wpływ na medycynę polską na przełomie XVIII i XIX wieku, Warszawa 1934,
• Zarys historyczny leczenia morzem i jego leczenia społecznego, Warszawa 1935,
• Na co chorowano i jak się leczono w dobrach magnatów polskich w końcu 18-go wieku, Warszawa 1936,
• Zarys historyczny talassoterapii, Warszawa 1937.

---

Oceń: Aleksander Krasuski

---