Barbara Szeffer-Marcinkowska

---

Edukacja i praca zawodowa

Barbara Szeffer-Marcinkowska ukończyła studia z zakresu stomatologii w 1954 roku, a następnie zdobyła wykształcenie medyczne, kończąc studia w 1968 roku na Akademii Medycznej w Łodzi.

Już w 1964 roku uzyskała tytuł doktora, a w dalszym etapie kariery zdobyła specjalizacje w dziedzinie stomatologii ogólnej i chirurgii stomatologicznej w 1969 roku, oraz w chirurgii urazowo-ortopedycznej w 1974 roku.

Praca zawodowa Szeffer-Marcinkowskiej miała miejsce głównie w Łodzi, gdzie współpracowała z Kliniką Chirurgii Twarzowo-Szczękowej przy Wojskowej Akademii Medycznej. Rozpoczęła karierę jako stomatolog, a z czasem awansowała na stanowisko chirurga szczękowo-twarzowego oraz ortopedy.

W ciągu swojej kariery była autorką niemal czterdziestu publikacji naukowych, obejmujących zarówno pracę doktorską na temat chirurgii stomatologicznej, jak i pracę habilitacyjną poświęconą krioterapii.

W 1984 roku Szeffer-Marcinkowska zdaje kolokwium habilitacyjne przed Radą Wydziału Akademii Medycznej w Łodzi, niemniej jednak jej wniosek o nadanie tytułu doktora habilitowanego na skutek decyzji Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej został odrzucony.

Twórczość literacka

W 1969 roku Barbara Szeffer-Marcinkowska zadebiutowała jako poetka, publikując swoje pierwsze wiersze w tygodniku „Odgłosy”. Jej bogaty dorobek literacki obejmuje dziesięć tomików zarówno poezji, jak i prozy, a także wiele artykułów w prasie oraz tekstów w wydawnictwach zbiorowych. W kręgu jej zainteresowań literackich znalazły się głównie poezja, proza poetycka i eseistyka, co świadczy o jej wszechstronności i umiejętności łączenia różnych form wyrazu artystycznego.

Pozycje książkowe (wybór)

• Gamy i posągi (1986),
• Mój labirynt (1994),
• Listy do szuflady [miniatury prozatorskie] (1994),
• Taka mała proza (1994),
• Zapomniane strofy i pieśni o kochaniu (1996),
• Norwidowskie kartki (2002),
• To (naprawdę) tylko słowa (nic więcej) (2005).

Działalność kulturalna

W latach 1950–1953 Barbara Szeffer-Marcinkowska związana była z łódzką rozgłośnią Polskiego Radia, gdzie pełniła funkcję korespondentki. W 1969 roku rozpoczęła swoją współpracę z Unią Polskich Pisarzy Medyków, która później zmieniła nazwę na Unię Polskich Pisarzy Lekarzy – UPPL. Sprawując nad tę organizację przywództwo od 1990 do 2002 roku, najpierw jako prezes Zarządu Głównego, a później jako wiceprezes, wniosła wiele znaczących reform i inicjatyw.

Okres jej prezesury przypadł na czas intensywnego rozwoju UPPL, który nastąpił po trudnych latach stagnacji związanych ze stanem wojennym oraz schyłkiem PRL. Do jej najważniejszych osiągnięć należy zainicjowanie działalności wydawniczej tej organizacji, gdzie powstały m.in. almanachy UPPL takie jak „Spektrum” oraz „Zeszyty UPPL”. Kolejnym istotnym krokiem było zorganizowanie Ogólnopolskich Biesiad Literackich UPPL w Łodzi, które odbywają się corocznie od 2001 roku.

Barbara Szeffer-Marcinkowska miała również istotny wpływ na rozwój kulturalny środowiska literackiego w Łodzi, brała udział w utworzeniu oraz działalności Kabaretu „Bąk”, a także uczestniczyła w pracach Nieformalnej Grupy Poetyckiej, która działa przy Okręgowej Izbie Lekarskiej w Łodzi. W 2000 roku zorganizowała 44. Kongres Światowej Unii Pisarzy Lekarzy (UMEM) w Łodzi, co dodatkowo podkreśliło jej znaczenie w tej sferze.

Przez wiele lat była związana z czasopismem „Panaceum”, gdzie pełniła rolę redaktorki i autorki wielu tekstów, co miało ogromny wpływ na promocję literatury medycznej oraz kulturalnej w Polsce.

Odznaczenia

Barbara Szeffer-Marcinkowska została uhonorowana wieloma prestiżowymi nagrodami, które odzwierciedlają jej zaangażowanie oraz osiągnięcia w dziedzinie medycyny. Wśród jej odznaczeń znajdują się:

• złoty Krzyż Zasługi,
• srebrna odznaka „Za zasługi dla Samorządu Lekarskiego” (2009),
• złota odznaka „Za zasługi dla Samorządu Lekarskiego” (2014).

---

Oceń: Barbara Szeffer-Marcinkowska

---