Tadeusz Sroczyński

---

Życiorys

Tadeusz Sroczyński, to postać, której życie splatało się z wieloma wydarzeniami historycznymi. W 1939 roku ukończył 7 klas szkoły powszechnej, a następnie rozpoczął karierę jako praktykant w zakładzie blacharsko-ślusarskim. W latach 1940-1943 uczęszczał do szkoły ślusarsko-mechanicznej, a po jej zakończeniu rozpoczął pracę jako ślusarz w warsztatach mechanicznych.

Jego wojskowa kariera zaczęła się w listopadzie 1944 roku, kiedy to wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego. W czerwcu 1945 roku ukończył kurs oficerski w Centrum Wyszkolenia Wojsk Wewnętrznych, które mieściło się w Jastkowie pod Lublinem, oraz w Andrzejowie pod Łodzią, gdzie objął stanowisko podporucznika i dowódcy plutonu. W okresie od listopada 1945 do stycznia 1946 uczestniczył w akcjach likwidacyjnych oddziałów podziemia niepodległościowego w województwie warszawskim.

Następnie, od stycznia do sierpnia 1946 roku, szkolił się w Centrum Wyszkolenia Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Od grudnia 1946 roku pełnił rolę porucznika i szefa sztabu samodzielnego batalionu wartowniczego w Warszawie, a od maja 1947 roku odpowiadał za sprawy liniowe jako zastępca dowódcy batalionu. W listopadzie 1947 roku został dowódcą batalionu operacyjnego w Niepołomicach.

W końcówce 1947 roku walczył z UPA w rejonie Przemyśla, a w latach 1948-1949 uczestniczył w walkach z polskim podziemiem niepodległościowym w Małopolsce. Juli 1948 roku awansował na kapitana. W marcu 1950 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy 11 Pułku KBW we Wrocławiu i Jeleniej Górze. Po odbyciu kursu w Wyższej Szkole Piechoty w Rembertowie od sierpnia 1950 do lipca 1951 roku, uzyskał awans na majora.

W 1952 roku prowadził działania na rzecz likwidacji resztek zbrojnego podziemia w Białostockiem i Warszawskiem. Od 23 czerwca 1952 roku pełnił funkcję dowódcy batalionu KBW w Prudniku, a następnie, od 1 października 1953, dowodził 15 Pułkiem KBW. W maju 1955 roku awansował na podpułkownika, a od listopada 1956 roku objął dowództwo 1 Brygady KBW.

W 1957 roku ukończył liceum ogólnokształcące w Warszawie, zdobijając maturalny tytuł. Od 20 października 1958 roku był dowódcą 6 Śląskiej Brygady KBW. Lata 1959-1962 to czas studiów w Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie, z których po ukończeniu został awansowany na pułkownika, a jego nowym obowiązkiem stało się dowodzenie 12 Pułkiem KBW Ziemi Szczecińskiej.

Od września 1963 roku pełnił funkcję komendanta Szkoły oraz Ośrodka Szkolenia KBW im. Marcelego Nowotki w Legnicy. W latach 1965-1967 studiował w Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie. W maju 1967 roku był dowódcą 2 Podlaskiej Brygady Wojsk Obrony Wewnętrznej, a od kwietnia 1968 roku objął stanowisko szefa Sztabu Wojskowego miasta stołecznego Warszawy.

Jesienią 1969 roku został mianowany generałem brygady przez przewodniczącego Rady Państwa PRL, Mariana Spychalskiego, w Belwederze. Od marca 1972 roku był szefem Inspektoratu Powszechnej Samoobrony oraz zastępcą Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej. W latach 1976-1980 pełnił rolę zastępcy dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego do spraw Obrony Terytorialnej.

W latach 1981-1982 był ministrem pełnomocnym i szefem Misji Polskiej w Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei. Od maja 1984 do kwietnia 1990 roku był zastępcą komendanta Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego do spraw liniowych. W dniu 14 listopada 1990 roku przeszedł w stan spoczynku. Tadeusz Sroczyński zmarł 12 marca 1992 roku w Warszawie, gdzie został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kw. 4C-2-4).

Awanse

W trakcie długotrwałej kariery w Ludowym Wojsku Polskim, Tadeusz Sroczyński zdobywał kolejne stopnie wojskowe, co świadczy o jego rosnącej pozycji oraz zasługach w służbie.

• podporucznik – 1945,
• porucznik – 1946,
• kapitan – 1948,
• major – 1951,
• podpułkownik – 1955,
• pułkownik – 1962,
• generał brygady – 1969.

Życie prywatne

Tadeusz Sroczyński spędził swoje życie w stolicy Polski, Warszawie. Był w związku małżeńskim z Marią Gebel, która urodziła się w 1929 roku i zmarła w 2004 roku.

W trakcie swojego życia małżeńskiego mieli dwoje dzieci: córkę oraz syna.

Ordery i odznaczenia

Tadeusz Sroczyński był odznaczonym i szanowanym żołnierzem, którego osiągnięcia zostały wielokrotnie uhonorowane. Jego bohaterska służba oraz wkład w obronność kraju zostały docenione za pomocą wielu wysokiej rangi odznaczeń.

Wśród najważniejszych odznaczeń, które otrzymał, znajdują się:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1986 roku,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1972 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1958 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany w 1954 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany w 1954 roku,
• Medal 30-lecia Polski Ludowej, przyznany w 1974 roku,
• Medal 40-lecia Polski Ludowej, przyznany w 1984 roku,
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, przyznany w 1955 roku,
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, przyznany w 1968 roku,
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Medal 20-lecia KBW, przyznany w 1965 roku,
• Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej”, przyznany w 1984 roku,
• Medal 20 Lat w Służbie Narodu, przyznany w 1965 roku,
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”, przyznana w 1977 roku,
• Odznaka „Za zasługi dla województwa ostrołęckiego”, przyznana w 1979 roku,
• Medal „Za Umacnianie Braterstwa Broni” (ZSRR), przyznany w 1980 roku,
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR), przyznany w 1945 roku,
• Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR”, przyznany w 1978 roku,
• Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939, przyznany w 1948 roku.

Wszystkie te odznaczenia stanowią świadectwo jego oddania oraz profesjonalizmu w służbie dla kraju i narodu. Tadeusz Sroczyński z pewnością na zawsze pozostanie w pamięci jako jeden z tych, którzy dołożyli wszelkich starań, aby zapewnić bezpieczeństwo nie tylko Polsce, ale i jej obywatelom.

---

Oceń: Tadeusz Sroczyński

---