Władysław Rozmarynowski

Wojsko i służby mundurowe

Władysław Stefan Rozmarynowski, znany również pod pseudonimem Stefan Żarski, to postać, która odgrywała istotną rolę w historii Polski.

Urodził się 2 stycznia 1897 roku w Warszawie, a swoje życie zakończył w roku 1946.

Jako major Wojska Polskiego, Rozmarynowski świadczył służbę wojskową, a dodatkowo był także urzędnikiem państwowym, co podkreśla jego zaangażowanie w życie narodowe i społeczne kraju.

Życiorys

„Władysław Rozmarynowski przyszedł na świat 2 stycznia 1897 roku w Warszawie. Był synem Józefa oraz Stanisławy z Głowińskich. Jego edukacja rozpoczęła się w 6-klasowej Szkole Ogólnokształcącej w stolicy. W okresie 1912−1914 kontynuował naukę w Szkoła Mechaniczno-Techniczna Wawelberga i Rotwanda. Już od 1912 roku angażował się w działalność Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”, a także stał się członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich.

W czerwcu 1914 roku, posługując się imieniem Stefan Żarski, udał się do Nowego Sącza, aby wziąć udział w kursie instruktorskim organizowanym przez Drużyny Strzeleckie. To właśnie stamtąd został wcielony do I Kompanii Kadrowej. Jego służba w trakcie I wojny światowej obejmowała 1 pluton I Brygady Legionów Polskich. Po pewnym czasie, gdy doszedł do siebie, powrócił do wojska i stał się częścią 4 kompanii 6 pułku piechoty Legionów. Rozmarynowski odniósł rany w bitwie pod Opatowem w dniu 7 marca 1916 roku, co doprowadziło go do niewoli rosyjskiej, z której udało mu się uciec na przełomie lat 1917 i 1918. Po ucieczce współorganizował Polską Organizację Wojskową (POW).

W latach 1919-1927 zaangażowany był w pracę w Sekcji Opieki Ministerstwa Spraw Wojskowych, a następnie przeszedł do cywilnej administracji rządowej. W 1927 roku objął stanowisko starosty sandomierskiego, a równocześnie został naczelnikiem w Chropaczowie. W Chropaczowie aktywnie działał również jako prezes gniazda „Sokoła”. Na koniec 1928 roku przeniesiono go na funkcję starosty w Rawie Mazowieckiej, a po trzech latach, dokładnie w roku 1932, mianowano go starostą płockim. Od 1936 do 1939 roku pełnił rolę starosty częstochowskiego.

Podczas kampanii wrześniowej Rozmarynowski ewakuował się na Kresy Wschodnie, po czym trafił do Rumunii i na Węgry. W życiu osobistym był żonaty z Marią z domu Przastkówna, jednak nie doczekali się potomstwa. W 1946 roku zmarł na emigracji.

Ordery i odznaczenia

Władysław Rozmarynowski posiadał szereg wyróżnień, które świadczą o jego zasługach i odwadze. Oto niektóre z najważniejszych odznaczeń, jakie otrzymał:

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6361,
  • Krzyż Niepodległości (przyznany 17 marca 1932),
  • Srebrny Krzyż Zasługi (przyznany 10 listopada 1928),
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918−1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Odznaka Pamiątkowa „Pierwszej Kadrowej”.

Oceń: Władysław Rozmarynowski

★★★★★
Średnia ocena:4.78 Liczba ocen:14