Kazimierz Kamprad

Wojsko i służby mundurowe

Kazimierz Kamprad, urodzony 25 lutego 1863 roku w Warszawie, był postacią znaczącą w polskiej historii wojskowości. Jako tytularny generał brygady Wojska Polskiego, Kamprad odegrał istotną rolę w rozwoju i organizacji sił zbrojnych w kraju.

Odejście z tego świata miało miejsce 9 czerwca 1943 roku w tym samym mieście, w którym rozpoczęła się jego życiowa droga. Jego działalność oraz osiągnięcia pozostają ważnym elementem dziedzictwa polskich sił zbrojnych.

Życiorys

Kazimierz Kamprad przyszedł na świat 25 lutego 1863 roku, w rodzinie wyznania luterańskiego jako syn Karola. Po ukończeniu szkoły średniej kontynuował naukę w szkole junkrów w Warszawie. Wkrótce, w 1883 roku, rozpoczął służbę wojskową w Armii Imperium Rosyjskiego. W 1909 roku, mając już stopień kapitana, pełnił obowiązki w 40 Koływańskim Pułku Piechoty stacjonującym w Łodzi.

Podczas I wojny światowej był dowódcą pułku piechoty, gdzie zyskał awans na pułkownika. Na początku 1917 roku objął stanowisko komendanta w mieście Radomyśl, a następnie służył w sztabie naczelnika Kijowa.

27 stycznia 1919 roku, Kazimierz Kamprad wstąpił do Wojska Polskiego. Został zaakceptowany w posiadanym stopniu pułkownika, z datą starszeństwa przypadającą na 2 marca 1915 roku. Przydzielono go do Sekcji Poboru i Uzupełnień Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie 4 stycznia 1919 roku. Od 15 stycznia 1919 roku pełnił funkcję komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień w Piotrkowie. Wkrótce, po przeniesieniu pułkownika Jana Rządkowskiego na dowódcę Okręgu Generalnego „Lublin”, przejął obowiązki dowódcy VI Okręgu Wojskowego w Piotrkowie.

21 sierpnia 1919 roku, w związku z reorganizacją służby uzupełnień, przeniesiono go na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień 5 Pułku Piechoty Legionów. 22 maja 1920 roku, otrzymał zatwierdzenie w stopniu pułkownika piechoty, z datą 1 kwietnia 1920 roku, przypisanemu do „grupy byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”. Od 1 czerwca 1921 roku 5 Pułk Piechoty Legionów stał się jego oddziałem macierzystym. Z dniem 1 września 1921 roku, został komendantem PKU Sochaczew.

Później, Kazimierz Kamprad otrzymał mianowanie jako członek Oficerskiego Trybunału Orzekającego, a 1 stycznia 1922 roku przeszedł w stan spoczynku. Następnie, 26 października 1923 roku, prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego generała brygady.

Będąc na emeryturze, prowadził zajęcia z języka rosyjskiego w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Kazimierz Kamprad odszedł z tego świata 9 czerwca 1943 roku w Warszawie. Jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim, w grobowcu rodziny Zdrojewskich (kwatera 19-5-10/11).

Błogosławiony był węzłem małżeńskim, z którego miał dwoje dzieci.

Przypisy

  1. Obsada dowództw. [w:] Oddział II, sygn. I.303.4.59, s. 169 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 28.01.2023 r.]
  2. Русская армия в Великой войне: Картотека проекта. Кампрад Казимир Карлович [online], www.grwar.ru [dostęp 02.09.2022 r.]
  3. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 3 z 25 lutego 1922 roku, s. 150.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 21.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 381.
  7. Kolekcja, s. 18.
  8. Kolekcja, s. 4.
  9. Kolekcja, s. 3.
  10. Jarno 2003, s. 89.
  11. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 6 z 21 stycznia 1919 roku, poz. 253.
  12. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 12 z 4 lutego 1919 roku, poz. 421.
  13. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 13 z 6 lutego 1919 roku, poz. 469.
  14. Ogólny spis oficerów 1909, s. 223.

Oceń: Kazimierz Kamprad

★★★★★
Średnia ocena:4.47 Liczba ocen:13