Tadeusz Śmigielski

Wojsko i służby mundurowe

Tadeusz Mieczysław Śmigielski, znany również jako Tadeusz Śliwiński, to postać niezwykle istotna w historii Polski. Urodził się 3 stycznia 1913 roku w Warszawie, a swoje życie zakończył w 1999 roku w Cheltenham w Wielkiej Brytanii.

Był porucznikiem saperów, co stanowiło znaczący element jego kariery wojskowej. Śmigielski brał udział w działaniach Wojska Polskiego, Polskich Sił Zbrojnych oraz Armii Krajowej, a jego działalność była związana z wieloma przełomowymi wydarzeniami w dziejach Polski.

W trakcie swojej służby był także cichociemnym, co oznacza, że przeszedł specjalistyczne szkolenie i zaangażował się w tajne operacje. Jego pseudonimy, takie jak „Ślad”, „Lot”, czy „Zbyszek”, świadczą o jego różnorodnych rolach oraz działalności w strukturach podziemnych.

Życiorys

„Tadeusz Śmigielski przyszedł na świat w rodzinie Rafała oraz Anny z Nożyńskich. W roku 1933 ukończył maturę w Średniej Szkole Technicznej w Brześciu, a następnie jako ochotnik wstąpił do Szkoły Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie. W dniu 1 stycznia 1936 roku otrzymał awans na stopień podporucznika z 25. lokatą w korpusie oficerów rezerwy inżynierii i saperów. Po ukończeniu krótkiego etapu pracy w PKP, w roku 1937 został powołany do służby czynnej, a niedługo później mianowany oficerem służby stałej, zachowując ten sam stopień i starszeństwo, a także osiągając pierwszą lokatę w korpusie oficerów saperów, w grupie technicznej. Służył w 1 batalionie mostów kolejowych w Krakowie, gdzie pełnił funkcję dowódcy plutonu łączności.

We wrześniu 1939 roku pełnił służbę w Ośrodku Zapasowym Mostów Kolejowych nr 1. W dniu 19 września, przebywając z Ośrodkiem, przekroczył granicę polsko-węgierską i został internowany na Węgrzech. Po ucieczce, w styczniu 1940 roku, dotarł do Francji, gdzie został skierowany do Ośrodka Wyszkolenia Oficerów Saperów w Thouars. Następnie trafił do Centrum Wyszkolenia Saperów w Wersalu, a od 1 czerwca 1940 roku ponownie stacjonował w Thouars. Tam, w dniu 18 czerwca, odniósł ranę w nogę podczas niemieckiego bombardowania.

Po upadku Francji Tadeusz został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie przydzielono go do Zgrupowania Saperów przy 7 Brygadzie Kadrowej Strzelców. Swoją służbę kontynuował w 4 Brygadzie Kadrowej Strzelców oraz w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. W dniu 30 października 1940 roku otrzymał awans na stopień porucznika z datą starszeństwa na 1 stycznia 1940 roku w korpusie oficerów saperów.

Wkrótce zgłosił się do służby w kraju. Ukończył Oficerski Kurs Doskonalący Administracji Wojskowej, znany również jako polska szkoła wywiadu, a 13 stycznia 1942 roku został zaprzysiężony w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie. W nocy z 27 na 28 marca 1942 roku przeprowadzono zrzut w ramach operacji „Boot”, której dowódcą był kapitan naw. Antoni Voelnagl. Ekipa została zrzucona na placówkę odbiorczą „Trawa”, niedaleko wsi Przyrów. Po aklimatyzacji w Warszawie, Tadeusz otrzymał przydział do Referatu „Wschód” Wydziału Wywiadu Ofensywnego Oddziału II Informacyjno-Wywiadowczego Sztabu Komendy Głównej AK, gdzie pełnił rolę instruktora referatu oraz oficera do zadań specjalnych.

W swoich obowiązkach podróżował na wschodnie tereny, prowadząc szkolenia wywiadowcze. W czerwcu 1943 roku został oddelegowany do Obszaru Lwowskiego AK. Zaledwie kilka dni po przybyciu do Lwowa, w dniu 22 czerwca, został aresztowany przez Gestapo i osadzony w więzieniu przy ul. Łąckiego. Następnie, 3 października 1943 roku, przewieziono go do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, skąd 23 października trafił do Buchenwaldu, a potem do Mittelbau-Dora i Bergen-Belsen. Udało mu się uzyskać wolność 15 kwietnia 1945 roku, kiedy to został uwolniony przez brytyjskie oddziały.

Od 25 maja 1945 roku, Tadeusz służył w brytyjskiej 8 Brygadzie Pancernej jako tłumacz. Dnia 31 lipca 1945 roku pozostał do dyspozycji szefa Misji Wojskowej przy brytyjskiej 21 Grupie Armii jako oficer łącznikowy. W dniu 2 października 1945 roku zgłosił się w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zmarł w 1999 roku w Cheltenham, Gloucestershire, Wielka Brytania.

Przypisy

  1. Informacja o śmierci na stronie elitadywersji.org.
  2. Rybka i Stepan 2006, s. 808.
  3. Rybka i Stepan 2006, s. 260.
  4. Rybka i Stepan 2004, s. 281.
  5. Rybka i Stepan 2004, s. 174.
  6. Łukomski Ł. G., Polak P. B., Suchcitz S. A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945, Koszalin 1997, s. 518.

Oceń: Tadeusz Śmigielski

★★★★★
Średnia ocena:4.96 Liczba ocen:8