Michał Sikorski (podpułkownik)

Wojsko i służby mundurowe

Michał Sikorski, urodzony 9 września 1882 roku w Warszawie, to postać o niezwykle bogatym życiorysie. Zmarł on 16 lipca 1939 roku w tym samym mieście. Był nie tylko inżynierem chemikiem, ale również żołnierzem w armii rosyjskiej.

W swojej karierze wojskowej, Sikorski osiągnął stopień podpułkownika uzbrojenia Wojska Polskiego w okresie II Rzeczypospolitej. Jego ogromny wkład w rozwój militariów został doceniony, gdyż otrzymał Order Virtuti Militari, jedno z najwyższych odznaczeń wojskowych w Polsce.

Życiorys

Michał Sikorski urodził się 9 września 1882 roku w Warszawie, w rodzinie Michała, który zmarł w 1898 roku, oraz Natalii z Bracławskich, zmarłej w 1928 roku. Był uznawanym inżynierem chemikiem, który ukończył wydział przyrodniczo-chemiczny Uniwersytetu Kijowskiego. W 1914 roku został zmobilizowany do armii rosyjskiej, gdzie służył w artylerii. W grudniu 1917 roku zyskał status oficera II Korpusu Polskiego w Rosji, biorąc aktywny udział w bitwie pod Kaniowem.

Po zakończeniu I wojny światowej wstąpił do Wojska Polskiego i uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej jako starszy oficer w 3. baterii 11 pułku kresowym artylerii polowej. Jego szczególne zasługi miały miejsce 17 października 1920 roku, podczas walk o wieś Berezewo, gdzie z determinacją przejął dowodzenie po tragicznej śmierci swojego dowódcy. Dzięki własnemu przykładowi zdołał zorganizować kontratak, co doprowadziło do odzyskania utraconych pozycji. Jego działania przyczyniły się do zadań nieprzyjacielowi znacznych strat, za co został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

3 maja 1922 roku Michał Sikorski został zweryfikowany w stopniu majora, z datą starszeństwa od 1 czerwca 1919 roku, uzyskując 84. lokatę w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był 22 pułk artylerii polowej. W 1923 roku dowodził II dywizjonem w tym pułku. W październiku 1924 roku został przydzielony z 22 pułku do Szefostwa Artylerii i Uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I, gdzie objął stanowisko referenta. Do czerwca 1927 roku służył w 6 pułku artylerii polowej w Krakowie na stanowisku zastępcy dowódcy pułku.

12 kwietnia 1927 roku zostało mu nadane stopień podpułkownika z datą starszeństwa na 1 stycznia 1927 roku i z 8. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W czerwcu 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przydziałem do Instytutu Badań Materiałów Uzbrojenia, gdzie pracował jako kierownik pracowni centrali badań chemicznych. W grudniu 1929 roku mógł uzyskać przeniesienie do korpusu oficerów uzbrojenia, przy jednoczesnym pozostawieniu na dotychczasowym stanowisku w instytucie.

Po zakończeniu czynnej służby wojskowej, Michał Sikorski zaangażował się w pracę w Instytucie Technicznym Uzbrojenia. W 1934 roku figurował w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III, mając przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I i reklamowany był na 12 miesięcy.

Zmarł 16 lipca 1939 roku w Warszawie. Jego ciało spoczęło na Cmentarzu Powązkowskim w kwaterze 4-3-6. Sikorski pozostawał kawalerem.

Ordery i odznaczenia

Podpułkownik Michał Sikorski został odznaczony wieloma zaszczytnymi medalami i wyróżnieniami w uznaniu za jego zasługi oraz odwagę. Do najważniejszych pochwał, które otrzymał, należą:

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2270,
  • Krzyż Niepodległości, przyznany 16 marca 1933 roku,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 2 maja 1922 roku,
  • Krzyż Walecznych, otrzymany dwukrotnie,
  • Medal Zwycięstwa, znany również jako „Médaille Interalliée”.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: JÓZEF BRACŁAWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 17.06.2021 r.]
  2. M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  3. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 36.
  4. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 363, 859.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23.12.1929 r., s. 380.
  6. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 430, 451.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11.06.1927 r., s. 164.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20.04.1927 r., s. 118.
  9. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 42, 678, 739.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 116 z 31.10.1924 r., s. 649.
  11. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 757, 815.
  12. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 190, tu podano, że urodził się 29.09.1884 r.
  13. Hejnar 1929 ↓, s. 22.
  14. Hejnar 1929 ↓, s. 21.
  15. Nekrolog ↓.
  16. a b c d e f g h i j k l m Polak (red.) 1993 ↓, s. 190.

Oceń: Michał Sikorski (podpułkownik)

★★★★★
Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:6