Roman Borzęcki

---

Życiorys

W trakcie I wojny światowej Roman Borzęcki był zaangażowany w działania zbrojne, najpierw w armii rosyjskiej, a później w I Korpusie Polskim na terenach Rosji. Podczas konfliktu z Ukrainą dowodził batalionem 36 pułku piechoty Legii Akademickiej oraz załogą Bełza.

W roku 1920 pełnił służbę w dowództwie 17 Dywizji Piechoty. 15 lipca tego samego roku został zatwierdzony w stopniu majora z datą 1 kwietnia 1920 roku, w grupie byłych żołnierzy Korpusów Wschodnich oraz byłej armii rosyjskiej. Dnia 1 czerwca 1921 roku otrzymał przydział jako oficer w Grodzieńskim pułku strzelców.

Od stycznia do września 1921 roku kontynuował edukację na I Kursie Normalnym Wyższej Szkoły Wojennej. Po jego ukończeniu, uzyskał tytuł oficera Sztabu Generalnego oraz przydział do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie.

16 grudnia 1923 roku dokonał przeniesienia z pozycji dyrektora nauk Oficerskiej Szkoły dla Podoficerów w Bydgoszczy do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi, gdzie objął stanowisko zastępcy szefa sztabu, pozostając jednocześnie oficerem nadetatowym 81 pułku piechoty w Grodnie.

31 marca 1924 roku został mianowany na stopień podpułkownika, a jego starszeństwo datowano na 1 lipca 1923 roku, z 52. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W kwietniu 1925 roku Borzęcki został przydzielony do Oddziału V Sztabu Generalnego na pozycję pełniącego obowiązki zastępcy szefa oddziału.

W sierpniu 1926 roku został przeniesiony do 71 pułku piechoty w Zambrowie, gdzie objął funkcję dowódcy pułku. Dnia 1 stycznia 1929 roku awansował na rangę pułkownika, uzyskując starszeństwo z dniem 1 stycznia 1929 roku oraz 5. lokatę w korpusie oficerów piechoty.

27 lutego 1932 roku zwolniono go z pozycji dowódcy pułku, a Borzęcki został oddany do dyspozycji II wiceministra spraw wojskowych. W roku 1934 otrzymał awans na inspektora poborowego w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie.

W kwietniu 1935 roku został przeniesiony do Departamentu Uzupełnień Ministerstwa Spraw Wojskowych jako oficer sztabowy odpowiedzialny za inspekcje powiatowe komend uzupełnień. Od 5 listopada 1938 roku pełnił funkcję zastępcy szefa Departamentu Uzupełnień MSWojsk.

W wrześniu 1939 roku udało mu się przedostać do Rumunii, gdzie został internowany. 14 marca 1941 roku został przekazany niemieckim władzom wojskowym i osadzony w Oflagu VI E Dorsten. Zaledwie rok później, 17 września 1942 roku, przeszedł do Oflagu VI B Dössel.

Ordery i odznaczenia

Roman Borzęcki, znany z wyjątkowych dokonań, został uhonorowany wieloma znaczącymi odznaczeniami, które potwierdzają jego odwagę oraz zaangażowanie w służbę wojskową.

• krzyż srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5777,
• krzyż walecznych (otrzymany trzykrotnie, po raz pierwszy oraz drugi w 1922 roku),
• złoty krzyż zasługi, który przyznano mu 11 listopada 1937 roku,
• medal zwycięstwa („Médaille Interalliée”).

Formy upamiętnienia

Jednym z istotnych elementów upamiętniających pułkownika Romana Borzęckiego jest rondo położone w Zambrowie. Mieści się ono na skrzyżowaniu ulic Mazowieckiej oraz 71 Pułku Piechoty.

Rondo to zostało zrealizowane w roku 2009, w związku z przebudową drogi krajowej nr 66. Decyzja o nadaniu mu nazwy została podjęta uchwałą nr 201/XL/10 Rady Miasta Zambrów, przyjętą 31 marca 2010 roku.

Obiekt jest oznaczony charakterystyczną niebieską tabliczką, na której widnieje nazwa ronda oraz herb miasta. W sezonie letnim zawsze przyciąga wzrok przechodniów, gdyż zdobi je dywan kwiatowy różnorodnych kompozycji.

W szczególności, w 2012 roku stworzono na rondzie napis EURO 2012, zbudowany z kwiatów w barwach narodowych, co dodawało otoczeniu wyjątkowego uroku.

---

Oceń: Roman Borzęcki

---