Stefan Kowalski, ur. 2 sierpnia 1915 roku w Warszawie, a zmarł 15 czerwca 1979 roku w tym samym mieście, miał niezwykłe życie naznaczone odwagą i poświęceniem dla swojej ojczyzny.
Był on podporucznikiem Armii Krajowej, a jego bohaterstwo zostało uhonorowane Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, co świadczy o jego zasługach w walce o wolność.
Życiorys
Stefan Kowalski był synem Władysława oraz Michaliny z domu Majewskiej. Naukę rozpoczął w warszawskim gimnazjum im. Władysława IV, gdzie zyskał pierwsze doświadczenia jako działacz harcerski. Jego bohaterstwo i determinacja ujawniły się podczas kampanii wrześniowej, w której odniósł rany. Po rozpoczęciu okupacji niemieckiej, aktywnie angażował się w działalność konspiracyjną, początkowo w organizacji Szare Szeregi.
Po ukończeniu Szkoły Podchorążych uzyskał stopień podporucznika, co umożliwiło mu dalszą służbę. Został przydzielony do oddziału partyzanckiego batalionu „Piechociniec” na terenie Rejonu „Helenów” w VII Obwodzie AK „Obroża”. W 1944 roku jego losy skupiły się na pracy w oddziale osłonowym Szefostwa Służby Uzbrojenia KG AK „Leśnictwo”. Jego odwaga ujawniła się w trakcie powstania warszawskiego; był członkiem Zgrupowania „Leśnik”, gdzie jako zastępca dowódcy, a od 9 sierpnia 1944 roku jako dowódca 2 kompanii, brał udział w starciach na terenie Woli, Muranowie, Nowym Mieście oraz Śródmieściu Południowym.
W trakcie walk został ranny w dniach 12 i 18 sierpnia, jego heroiczne działania zostały uhonorowane odznaczeniem Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Po upadku powstania trafił do niewoli, gdzie przebywał w oflagach. Po uwolnieniu kontynuował działalność harcerską na terenie Niemiec, zdobywając stopień harcmistrza RP.
W 1945 roku powrócił do Polski, jednak szybko został aresztowany i osadzony w więzieniu, gdzie spędził wiele lat, aż do roku 1956. Po opuszczeniu zakładu karnego podjął pracę na różnych stanowiskach w administracji. W okresie powojennym zmienił również nazwisko na Jaroń-Kowalski. Zmarł w Warszawie, a jego ostatecznym miejscem spoczynku stał się cmentarz parafii św. Kazimierza w Pruszkowie (sektor: IV, rząd: 2, grób: 18). W jego życiu ważne miejsce zajmowała żona Danuta Eibich oraz dwójka dzieci – córka Grażyna i syn Wojciech.
Ordery i odznaczenia
Stefan Kowalski, jako żołnierz, został wyróżniony licznymi odznaczeniami w uznaniu jego służby i męstwa. Wśród jego najważniejszych nagród znajdują się:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari Nr 13869,
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie).
Przypisy
- Polak (red.) 1999 r., s. 60-61.
- Polak (red.) 1999 r., s. 60.
- Polak (red.) 1999 r., s. 61.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Bronisław Mikołajczyk | Zenon Schreyer | Feliksa Szczerbiak | Wanda Pawłowicz | Mieczysław Stachiewicz | Karol Frycze | Janusz de Beaurain | Tadeusz Pełczyński (generał) | Andrzej Petrykowski | Stefan Jan Czarnecki | Jan Bracławski-Herman | Eugeniusz Chrościcki | Eugeniusz Olejniczakowski | Aleksander Łagiewski | Zdzisław Franciszek Piłatowicz | Tadeusz Kurcyusz | Karol Hauke | Wojciech Gromczyński | Jerzy Mara-Meÿer | Bolesław Kowalski (1915–1944)Oceń: Stefan Kowalski (żołnierz)