Feliksa Szczerbiak


Feliksa Szczerbiak, znana również pod pseudonimem „Elka”, to postać o niezwykłym znaczeniu w historii Polski. Urodziła się 19 kwietnia 1924 roku w Warszawie, gdzie jej życie nabrało szczególnego wymiaru w kontekście II wojny światowej.

W trakcie powstania warszawskiego pełniła rolę łączniczki w Powstańczych Oddziałach Specjalnych, znanych pod nazwą „Jerzyki”. Jej zaangażowanie i odwaga jako łączniczki-sanitariuszki miały kluczowe znaczenie dla przetrwania i morale walczących żołnierzy.

Zmarła 4 stycznia 2006 roku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w pamięci tych, którzy walczyli o wolność Polski.

Życiorys

W 1939 roku, jako harcerka, zaangażowała się z rodzicami w przygotowania dwa obrony Warszawy. Jej aktywność obejmowała kopanie okopów oraz budowanie zapór przeciwczołgowych, co było elementem ochrony stolicy przed agresją.

Od 1941 roku przynależała do POS „Jerzyki”, gdzie używała pseudonimu „Elka”. Pełniła rolę łączniczki w rejonach Woli, Koła i Żoliborza w plutonie dowodzonym przez Michała Panasika znanego jako „Szczęśny”, a także u Ludwika Śmigielskiego, znanego po prostu jako „Ludwik”. Wiosną 1942 roku, po przysiędze złożonej w konspiracyjnym lokalu „Tarczyna”, stała się aktywnym uczestnikiem walki.

Do jej obowiązków należała działalność prasowa, kolportaż materiałów oraz dostarczanie kluczowych informacji, co przyczyniło się do zwiększenia świadomości obywateli o bieżącej sytuacji. W październiku 1942 roku była zmuszona do pracy w niemieckiej fabryce zbrojeniowej, która znajdowała się przy ul. Okopowej i Grzybowskiej. Tam kontynuowała swoje zadania, kolportując gazetki i rozklejając plakaty propagandowe.

W maju 1943 roku związała się na stałe z plutonem „Szczęsnego”, który został wcielony do batalionu „Miotła” w ramach Zgrupowania „Radosław”. Od listopada 1943 roku, w związku z rosnącym zagrożeniem, zaczęła ukrywać się przed niebezpieczeństwami wojny.

Na wiosnę 1944 roku jej misje obejmowały przewożenie meldunków do leśnych obozów w Boernerowie, skąd powracała z ważnymi informacjami na temat rozmieszczenia wojsk niemieckich, co było kluczowe dla działań konspiracyjnych. Wybuch Powstania Warszawskiego zastał ją w rejonie Woli, jednak jej determinacja pozwoliła jej przedostać się na Koło, gdzie nadal pełniła służbę jako łączniczka oraz sanitariuszka w III Obwodzie „Waligóra” Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej.

Niestety, w wyniku działań wojennych wpadła w ręce wroga, jednak zdołała uciec z transportu, współpracując z siostrą Elżbietą Wolską, znaną jako „Ewa”, oraz innymi powstańcami. Do końca wojny działała w okolicach Grodziska Mazowieckiego, gdzie pracowała w szpitalu dla ocalonych powstańców, pomagając tym, którzy przeżyli dramatyczne chwile walki.

Odznaczenia

Feliksa Szczerbiak to postać, której zasługi i osiągnięcia zostały uhonorowane licznymi odznaczeniami. Oto lista najważniejszych wyróżnień, które zdobył w swoim życiu zawodowym:

  • krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • krzyż partyzancki,
  • warszawski krzyż powstańczy,
  • krzyż Armii Krajowej,
  • medal za Warszawę,
  • medal Zwycięstwa i Wolności 1945,
  • odznaka grunwaldzka,
  • odznaka pamiątkowa „Akcji Burza”,
  • srebrna odznaka honorowa Związku Inwalidów Wojennych RP.

Przypisy

  1. Powstańcze Biogramy – Feliksa Szczerbiak [online], www.1944.pl [dostęp 15.11.2018 r.]
  2. Powstańcze Biogramy – Feliksa Szczerbiak [online], www.1944.pl [dostęp 01.08.2018 r.]
  3. FeliksaF. Szczerbiak FeliksaF., Życiorys dla ZBOWID.
  4. Książeczka wojskowa WP.

Oceń: Feliksa Szczerbiak

Średnia ocena:4.81 Liczba ocen:7