Stefan Jan Czarnecki, który przyszedł na świat 29 sierpnia 1918 roku w Warszawie, to postać o wielkim znaczeniu dla historii polskiego lotnictwa. Zmarł 2 grudnia 2000 roku, również w Warszawie. Czarnecki służył jako pułkownik pilot w Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, gdzie odegrał kluczową rolę w edukacji lotników oraz w operacjach lotniczych.
W latach 1959-1963 pełnił funkcję dowódcy 52 pułku szkolnego w Radzyniu Podlaskim, co było istotnym etapem jego kariery. Następnie, w okresie 1963-1970, kierował 47 pułkiem lotnictwa łącznikowo-sanitarnego w Modlinie, gdzie miał możliwość wdrażania innowacyjnych strategii oraz uczestnictwa w rozwoju lotnictwa w Polsce.
Życiorys
Stefan Jan Czarnecki, przed wybuchem II wojny światowej, zdobył wykształcenie, kończąc w Warszawie zarówno szkołę powszechną, jak i prywatne gimnazjum męskie. W 1938 roku rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Sadkowie. Podczas wojny zaangażował się w działalność ruchu oporu, pełniąc funkcje łącznika oraz wywiadowcy w Związku Walki Zbrojnej w latach 1941-1943. Następnie, w lutym 1943 roku, objął dowództwo drużyny w Armii Krajowej, a po jej rozwiązaniu, w 1944 roku, służył jako szeregowy w Batalionach Chłopskich.
Jego bohaterska postawa zaowocowała uczestnictwem w powstaniu warszawskim. Po zakończeniu działań wojennych, Stefan podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Jednak ze względu na szczególne okoliczności przerwał naukę, a już we wrześniu 1945 roku rozpoczął szkolenie pilotażowe w 1 samodzielnym szkolno-treningowym pułku lotniczym.
W grudniu 1945 roku kontynuował swoje kształcenie w 2 mieszanym pułku lotniczym, gdzie od stycznia 1947 roku piastował stanowisko dowódcy klucza lotniczego. W marcu tego samego roku przeniesiono go do 36 specjalnego pułku lotniczego w Warszawie, gdzie pełnił różne role, w tym pilota eskadry łącznikowej oraz pilota eskadry transportowej. Od października 1948 roku dowodził samolotem, a całą swoją służbę w 36 pułku zakończył w grudniu 1948 roku.
Następnie Czarnecki rozpoczął pracę w Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie, gdzie zajmował różne stanowiska, w tym pilota-instruktora oraz dowódcy klucza lotniczego w 2 eskadrze szkolnej. W latach 1955-1957 pełnił funkcję zastępcy dowódcy eskadry szkolnej do spraw wyszkolenia, a następnie dowodził eskadrą szkolenia podstawowego w okresie 1957-1959. W latach 1959-1963 był dowódcą 52 pułku szkolnego w Radzyniu Podlaskim, a od lutego 1963 do lipca 1970 roku dowodził 47 pułkiem lotnictwa łącznikowo-sanitarnego, który stacjonował w Modlinie.
Po 1970 roku, Czarnecki pełnił rolę zastępcy kierownika zespołu badań metodyki nauczania w Oddziale Szkolenia w Wyższej Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie. Swoją zawodową służbę wojskową zakończył 3 lipca 1973 roku. Był pilotem wojskowym pierwszej klasy, z ogólnym nalotem przekraczającym 4000 godzin. W swojej karierze latał na 12 typach samolotów oraz 3 typach śmigłowców.
Po śmierci został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, w kwaterze 22B-3-10.
Odznaczenia
Stefan Jan Czarnecki został odznaczony wieloma wyróżnieniami, które podkreślają jego zasługi i osiągnięcia. W szczególności warto wymienić:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1963 roku,
- Srebrny Krzyż Zasługi, który otrzymał w 1957 roku,
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
- liczne inne medale i odznaczenia.
Źródła
Podstawowym źródłem informacji na temat Stefana Jana Czarneckiego jest praca autorstwa Józefa Zielińskiego. Książka ta skupia się na dowódcach pułków lotnictwa polskiego w latach 1921-2012 i stanowi wartościową bazę wiedzy na ten temat.
Źródło to zostało opublikowane w Warszawie przez wydawnictwo Bellona w 2015 roku i można je znaleźć na stronie 80. Zawiera numer ISBN 978-83-11-13990-9, a także identyfikator OCLC 924867180.
Przypisy
- Stefan Jan Czarnecki [hasło w wyszukiwarce cmentarnej] [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 17.01.2024 r.].
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Wacław Sokolewicz | Zenon Matysiak | Wacław Pieńkowski | Alicja Czerwińska | Józef Bielicki | Wojciech Rostafiński | Tadeusz Żółkiewski | Józef Chomętowski | Marian Kamiński (1912–1994) | Karol Roloff-Miałowski | Andrzej Petrykowski | Tadeusz Pełczyński (generał) | Janusz de Beaurain | Karol Frycze | Mieczysław Stachiewicz | Wanda Pawłowicz | Feliksa Szczerbiak | Zenon Schreyer | Bronisław Mikołajczyk | Stefan Kowalski (żołnierz)Oceń: Stefan Jan Czarnecki