Aleksander Łagiewski

---

Życiorys

Aleksander Łagiewski przyszedł na świat 4 lipca 1900 roku w Warszawie, w rodzinie Teofila i Marii Antoniny Łagiewskich. W jego rodzinie była również siostra. Ukończył szkołę realną w stolicy.

Po tym, jak Polska odzyskała niepodległość, zdecydował się na zaciągnięcie do Wojska Polskiego jako ochotnik. Swoje edukacyjne wysiłki w wojsku rozpoczął 10 marca 1919 roku, przystępując do klasy „M” w Szkole Podchorążych w Warszawie. 6 listopada 1919 roku, z dniem 1 listopada, otrzymał stopień podporucznika w piechocie, a także został przydzielony do 21 pułku piechoty. Pełniąc tę funkcję, uległ ranom podczas działania wojny polsko-bolszewickiej.

W dniu 1 grudnia 1920 roku, Łagiewski został awansowany na porucznika piechoty. W latach 1923 i 1924 pozostał oficerem 21 pułku piechoty, a w pierwszej części roku 1926 zdecydował się na transfer do lotnictwa. Został zweryfikowany jako porucznik lotnictwa ze starszeństwem z dnia 1 grudnia 1920 roku. Początkowo pełnił służbę w 3 pułku lotniczym z siedzibą w Poznaniu, a od połowy 1927 roku był częścią 11 pułku myśliwskiego w garnizonie w Lidzie. W 1928 roku sprawował funkcję oficera w 2 pułku lotniczym w Krakowie, a w 1932 roku był oficerem 1 pułku lotniczego w Warszawie, gdzie objął dowództwo eskadry szkoleniowej.

W kwietniu 1934 roku awansował do rangi kapitana lotnictwa i był uważany za wyjątkowego pilota myśliwskiego. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie 16 lipca 1936 roku, kiedy to zginął w katastrofie lotniczej w Zatoce Gdańskiej, w okolicy Orłowa. Pilotował samolot RWD-9 o numerze „263 SP–DRC” w towarzystwie Inspektora Obrony Powietrznej Państwa, generała dywizji Gustawa Orlicz-Dreszera oraz ppłk. Stefana Lotha. Lot kierował się w stronę statku MS „Piłsudski”, na którym wracała z USA żona generała.

Katastrofa miała miejsce o godzinie 14.14. Świadkowie relacjonowali, że samolot, zbliżający się do Orłowa z kierunku Sopotu na wysokości około 1000 metrów, obniżył wysokość lotu i zatoczył kilka okrążeń, sprawiając wrażenie, że pilot chce lądować na plaży. W pewnym momencie, będąc na niewielkiej wysokości, w wyniku silnego podmuchu wiatru lub manewru pilota, maszyna została przeniesiona nad wodę i runęła w morze, którego głębokość w tym miejscu wynosiła około 5 metrów.

Pomimo natychmiastowego reakcji ratunkowej, przeprowadzonej przez kilka statków oraz działań reanimacyjnych prowadzonych przez miejscowego lekarza, dr Pokutyńskiego, wszyscy pasażerowie samolotu zginęli. Wrak maszyny został doholowany do mola w Orłowie, gdzie wydobyto ciała ofiar oraz szczątki. Ceremonia żałobna miała miejsce 20 lipca 1936 roku w Gdyni, zaś Aleksander Łagiewski został pochowany 21 lipca 1936 roku na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 299a-5-29).

Ordery i odznaczenia

Aleksander Łagiewski został odznaczony wieloma medalami oraz odznaczeniami, które na zawsze pozostaną w pamięci historycznej. Jego osiągnięcia i poświęcenie w służbie kraju zostały docenione w różny sposób. Oto lista nagród, które otrzymał:

• Krzyż Walecznych,
• Złoty Krzyż Zasługi (pośmiertnie, 18 lipca 1936),
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Polowa Odznaka Pilota,
• Odznaka za Rany i Kontuzje,
• Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria, pośmiertnie, 1936),
• Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa).

---

Oceń: Aleksander Łagiewski

---