Stanisław Sitowicz

---

Życiorys

Stanisław Sitowicz przyszedł na świat 10 października 1899 roku w rodzinie Teofila oraz Antoniny z domu Górecka. Już w 1914 roku, będąc uczniem gimnazjum, zadecydował o wstąpieniu do armii rosyjskiej. Z kolei od 1916 roku związał się z szeregami Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). Jego waleczny duch doprowadził do zatrzymania przez władze niemieckie, jednak Sitowicz zdołał uciec z aresztu. Dołączył do 4 pułku piechoty Legionów Polskich.

Jego zapał do walki doprowadził do kolejnego aresztowania, tym razem za agitację przeciwko składaniu przysięgi. Ponownie udało mu się wymknąć z rąk prześladowców. W listopadzie 1918 roku zasilając odrodzone Wojsko Polskie, stanął w szeregach 3 kompanii, I batalionu 4 pułku piechoty, gdzie brał udział w obronie Lwowa.

Szczególnie odznaczył się podczas starcia pod Pietkowem, gdzie razem z jedną sekcją przez dwie godziny dzielnie bronił swojego posterunku mimo odniesionej rany oraz straty trzech swoich towarzyszy. Wycofał się tylko na rozkaz, a do szpitala udał się dopiero po połączeniu z kompaniją. Jego niezwykła postawa została uhonorowana przyznaniem Orderu Virtuti Militari.

W styczniu 1921 roku, Sitowicz został przydzielony do sekcji mobilizacyjnej Sztabu Generalnego. Później kontynuował służbę w 54 pułku piechoty oraz w Korpusie Ochrony Pogranicza, a w 1932 roku pełnił obowiązki podoficera Batalionu KOP „Skałat”. Jako inwalida wojenny, od 1936 roku znajdował się w stanie spoczynku.

W czasie II wojny światowej, aktywnie uczestniczył w działaniach konspiracyjnych. Ostatnie lata swojego życia spędził w Warszawie, gdzie zmarł. Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim, w kwaterze 81B-6-5.

Życie prywatne

Stanisław Sitowicz był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Stefania Barylska, która zmarła w 1940 roku. W 1942 roku pojął za żonę Marię Mazur. Para doczekała się pięciorga dzieci, co podkreśla bogate życie rodzinne artysty.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Sitowicz został uhonorowany licznymi odznaczeniami za swoje wyjątkowe zasługi i działalność. Oto niektóre z jego odznaczeń:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 275,
• Krzyż Niepodległości – przyznany 15 kwietnia 1932 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych – otrzymany dwukrotnie.

---

Oceń: Stanisław Sitowicz

---