Stefan Eustachiusz Radomski, urodzony 2 września 1888 roku w Warszawie, jest postacią o szczególnym znaczeniu w historii Polski. Jako major piechoty Wojska Polskiego, Radomski poświęcił swoje życie służbie wojskowej i walce o niepodległość kraju.
Niestety, jego życie zakończyło się 2 stycznia 1937 roku w Kole, lecz jego pamięć jest wciąż żywa. Radomski był znanym działaczem niepodległościowym, a jego zasługi zostały uhonorowane poprzez nadanie mu kawalerskiego stopnia Orderu Virtuti Militari, jednego z najwyższych odznaczeń wojskowych w Polsce.
Życiorys
Stefan Radomski urodził się 2 września 1888 roku w Warszawie, w rodzinie Szymona (zm. 1908) oraz Marii z Krajewskich (zm. 1917). Jego kariera wojskowa rozpoczęła się w 1919 roku, kiedy objął dowództwo nad 3. kompanią 22 Pułku Piechoty. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana, z datą starszeństwa od 1 czerwca 1919, zajmując 1278. lokatę w korpusie oficerów piechoty.
18 lutego 1928 roku Stefan Radomski uzyskał stopień majora z datą starszeństwa na 1 stycznia 1928 i 91. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W wrześniu 1930 roku miał miejsce jego transfer z Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy do 56 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Krotoszynie, gdzie objął dowództwo I batalionu. Następnie, w październiku 1932 roku, został mianowany kwatermistrzem pułku.
Stefan Radomski zakończył służbę wojskową, a 30 września 1934 roku przeszedł w stan spoczynku. W 1935 roku przeniósł się z Krotoszyna do Dąbia nad Nerem, przy ulicy Rynek 1. Niestety, jego życie dobiegło końca 2 stycznia 1937 roku, gdyż zmarł w lokalu Urzędu Skarbowego w Kole, tuż po podpisaniu deklaracji dotyczącej odbioru pensji orderowej za 1937 rok.
Stefan Radomski został pochowany 18 listopada 1937 roku na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (sektor 1B, rząd 6, numer 4). Był żonaty z Wandą Marią z Dąbrowskich, z którą doczekał się syna Andrzeja, urodzonego 13 lipca 1929 roku, który zmarł 27 kwietnia 2007 roku i był geologiem oraz profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Ordery i odznaczenia
Stefan Radomski, wybitny oficer, został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami za swoje zasługi w służbie wojskowej.
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1632 – nadany 28 lutego 1921,
- Krzyż Niepodległości – przyznany 9 stycznia 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
- Krzyż Walecznych – otrzymany czterokrotnie,
- Złoty Krzyż Zasługi – nadany 19 marca 1937 „za zasługi w służbie wojskowej”,
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
- francuski Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny.
Przypisy
- a b śp. Stefan Radomski. Ogólnopolska wyszukiwarka osób pochowanych Grobonet. [dostęp 02.09.2023 r.]
- Garbaczewski 2000 ↓, s. 186.
- Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 59.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20.09.1930 r., s. 296.
- Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 584.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 09.12.1932 r., s. 408.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 07.06.1934 r., s. 144.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19.03.1921 r., s. 480.
- M.P. z 1932 r. nr 12, poz. 16.
- Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 32.
- M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19.03.1937 r., s. 3.
- Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 188.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Zbigniew Bogacki | Antoni Jeziorański | Stanisław Rumianek | Krzysztof Klimek | Kazimierz Sott | Kazimierz Dziekoński | Mirosław Iringh | Roman Młodzianowski | Franciszek Pióro | Ryszard Białous | Stanisław Sitek | Mirosław Gawor | Stanisław Sitowicz | Tadeusz Kifer | Tadeusz Sawicz | Narcyz Witczak-Witaczyński | Włodzimierz Marszewski | Zofia Czechowska | Aleksander Kostka-Napierski | Bohdan TymienieckiOceń: Stefan Radomski (oficer)