Szymon Jaroszewski

Wojsko i służby mundurowe

Szymon Jaroszewski, urodzony 28 października 1890 roku w Warszawie, pozostaje postacią o bogatym dziedzictwie. Jego życie, które zakończyło się tragicznie 25 czerwca 1942 roku w Auschwitz, pozostawia po sobie głęboki ślad w historii. Był on nie tylko prominentnym działaczem, ale również pułkownikiem pożarnictwa, co podkreśla jego zaangażowanie w ochronę społeczności i walkę z zagrożeniami związanymi z pożarami.

Jego życie i praca są świadectwem oddania i odwagi, a jego historia zasługuje na zapamiętanie i refleksję.

Życiorys

Szymon Jaroszewski był osobą o niezwykłej historii życia i odniesieniach do działaności społecznej. Urodził się jako syn Stanisława i Anastazji z Ukińskich. Jego brat, Szymon Longin Jaroszewski (1897–1978), także był zaangażowany w działalność w Straży Pożarnej. Już w 1905 roku rozpoczął edukację w Średniej Szkole Mechaniczno-Technicznej M. Mittego w Warszawie. W latach 1906–1907 przynależał do Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, które miało na celu promowanie patriotyzmu i aktywności fizycznej wśród młodzieży.

W 1908 roku przeniósł się do Francji, gdzie podjął studia na uniwersytecie w Nancy. W 1912 roku wstąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich, co świadczyło o jego zaangażowaniu w ruch patriotyczny. W 1919 ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego. Służbę wojskową odbywał w 28, a następnie w 29 pułku Strzelców Kaniowskich. Dzięki odwadze wykazanej na polu bitwy, został awansowany do stopnia podporucznika oraz odznaczony Krzyżem Walecznym.

Po zakończeniu działań wojennych w 1921 roku związał swoje życie zawodowe z pożarnictwem. Już w 1925 roku pełnił funkcję instruktora w powiecie Radomsko, a w 1926 roku został mianowany inspektorem Związku Straży Pożarnych w województwie nowogródzkim. W 1929 roku objął stanowisko naczelnego inspektora Związku Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej, co potwierdzało jego autorytet w tej dziedzinie.

W obliczu wybuchu II wojny światowej, Jaroszewski stał się jednym z założycieli Strażackiego Ruchu Oporu „Skała”. W grudniu 1939 roku został wyznaczony na II szefa sztabu tej organizacji. Niestety, 4 czerwca 1940 roku został aresztowany przez Gestapo i osadzony w Pawiaku. 14 sierpnia tego samego roku został wywieziony do KL Auschwitz (numer obozowy 2821), gdzie tragicznie stracił życie.

Warto również dodać, że był mężem Walerii Włodarczyk z Cukiertów, która żyła w latach 1899–1966.

Ordery i odznaczenia

Szymon Jaroszewski, znany ze swoich licznych osiągnięć, otrzymał wiele prestiżowych odznaczeń, które doceniły jego oddanie i zasługi dla kraju.

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 10 listopada 1928 roku,
  • Krzyż Walecznych,
  • Złoty Krzyż Zasługi, otrzymany 9 listopada 1932 roku,
  • Medal Niepodległości, nadany 21 kwietnia 1937 roku,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Przypisy

  1. Informacja o więźniach / Muzeum / Auschwitz-Birkenau [online], www.auschwitz.org [dostęp 14.08.2020 r.]
  2. W książce A. Jaworski, J.E. Wilczur, Strażacka wierność podane są dwie różne daty śmierci Szymona Jaroszewskiego: koniec 1940 oraz 25.06.1942 r. Ta druga data figuruje na stronie internetowej Muzeum Auschwitz.
  3. M.P. z 1937 r. nr 93, poz. 128 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  4. M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297 „za zasługi na polu pożarnictwa”.
  5. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 632 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej, rozwoju pożarnictwa oraz na polu przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego”.
  6. Rzecz o częstochowskiej Straży Pożarnej.
  7. Metryka urodzenia Szymona Jaroszewskiego, parafia MB Loretańskiej w Warszawie, nr 1575/1890.

Oceń: Szymon Jaroszewski

★★★★★
Średnia ocena:4.49 Liczba ocen:12