Stanisław Lubodziecki

Wojsko i służby mundurowe

Stanisław Lubodziecki, znany również jako Stanisław Libkind-Lubodziecki, przyszedł na świat 24 stycznia 1879 roku w Warszawie, a zmarł 23 czerwca 1975 roku w Londynie. Był pułkownikiem Wojska Polskiego, a jego kariera wojskowa jest warta uwagi i podkreślenia.

W toku swojej działalności, został mianowany przez prezydenta RP na UchodźstwieAugusta Zaleskiego na generała brygady, a ów awans datowany był na 19 marca 1963 roku.

Życiorys

Stanisław Lubodziecki urodził się w rodzinie Władysława (1843–1891) oraz Stefanii z Szancerów (ur. 1846). W młodości ukończył gimnazjum w Warszawie oraz wydział prawa Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Był aktywnym członkiem organizacji młodzieży niepodległościowej, co wskazuje na jego zaangażowanie w sprawy ojczyzny.

W czasie I wojny światowej pełnił funkcję oficera rezerwy w rosyjskim sądownictwie wojskowym. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Stanisław został przyjęty do Wojska Polskiego. W dniu 26 sierpnia 1919 roku, jako kandydat nauk prawnych, został wysłany przez Polski Komitet Narodowy na Syberię Wschodnią oraz do Japonii, by sprawować opiekę nad Polakami w Jokohamie i okrach. Dnia 3 maja 1922 roku uzyskał stopień pułkownika, z datą starszeństwa na 1 czerwca 1919 roku, w korpusie oficerów sądowych.

Od 1922 roku był szefem Wydziału Ustawodawczego Departamentu Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. W dniu 15 sierpnia 1923 roku został przeniesiony do Najwyższego Sądu Wojskowego na stanowisko podprokuratora. 4 stycznia 1927 roku, Prezydent RP Ignacy Mościcki, mianował go sędzią w tymże sądzie. Z dniem 31 lipca 1931 roku przeszedł w stan spoczynku, a 1 listopada 1931 roku otrzymał nominację na notariusza w Kowlu, w obrębie Sądu Okręgowego w Łucku.

W okresie przedwojennym był członkiem Związku Sybiraków, a do 1939 roku aktywnie działał w komitecie redakcyjnym czasopisma tej organizacji zatytułowanego „Sybirak”. Po wybuchu II wojny światowej, 17 września 1939 roku, Lubodziecki znalazł się w niewoli sowieckiej, pomiędzy Zbarażem a wsią Czernichowce. Przetrzymywany był najpierw w obozie putywlskim, by następnie zostać przewiezionym do Kozielska. Jego wspomnienia z tych dramatycznych wydarzeń zostały uwiecznione w książce pt. „Katyń. Relacje, wspomnienia, publicystyka”, którą wydał Andrzej Leszek Szcześniak.

Po wojnie, Lubodziecki osiedlił się na emigracji w Wielkiej Brytanii. Dnia 14 lutego 1955 roku został mianowany członkiem Głównej Komisji Skarbu Narodowego. Od 15 kwietnia 1957 roku sprawował urząd ministra sprawiedliwości w kolejnych Rządach RP na Uchodźstwie. W tym czasie włączono go do składu emigracyjnej Kapituły Orderu Odrodzenia Polski. Prezydent RP na uchodźstwie August Zaleski powołał go na stanowisko generała brygady ze starszeństwem z 19 marca 1963 roku. Dnia 23 lutego 1965 roku otrzymał nominację na urząd ministra skarbu w trzecim rządzie Antoniego Pająka. 11 kwietnia 1970 roku, Prezydent RP August Zaleski zwolnił go z pozycji ministra sprawiedliwości.

Na koniec swojego życia, Stanisław Lubodziecki został pochowany na Hampstead Cemetery w Londynie (Section Wd, gr. 76).

Publikacje

Oto zbiór publikacji Stanisława Lubodzieckiego, które ukazały się w czasopiśmie „Sybirak”.

  • Rok 1917 na Dalekim Wschodzie [w:] „Sybirak” Nr 1 / 1934,
  • Polacy na Syberji w latach 1917–1920. Wspomnienia (I) [w:] „Sybirak” Nr 2 / 1934,
  • Polacy na Syberji w latach 1917–1920 (II) [w:] „Sybirak” Nr 3-4 / 1934,
  • Polacy na Syberji w latach 1917–1920 (III) [w:] „Sybirak” Nr 5 / 1935,
  • Polacy na Syberji w latach 1917–1920 (IV) [w:] „Sybirak” Nr 6 / 1935,
  • Polacy na Syberji w latach 1917–1920 (V) [w:] „Sybirak” Nr 7 / 1935,
  • Polacy na Syberji w latach 1917–1920 (VI) [w:] „Sybirak” Nr 8 / 1935,
  • Polacy na Syberji w latach 1917–1920 [w:] „Sybirak” Nr 10 / 1936,
  • Polacy na Syberji w latach 1917–1920 [w:] „Sybirak” Nr 13 / 1937,
  • Placówka Polskiego Komitetu Narodowego na Syberię i Rosję w Jokohamie (wspomnienia) [w:] „Sybirak” Nr 2 (18) / 1939,
  • Placówka Polskiego Komitetu Narodowego na Syberię i Rosję w Jokohamie (wspomnienia) [w:] „Sybirak” Nr 3 (19) / 1939.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Lubodziecki, osoba o niezwykłych osiągnięciach, został odznaczony wieloma ważnymi medalami oraz orderami, które świadczą o jego zasługach dla Polski oraz społeczności międzynarodowej.

  • wielka wstęga Orderu Odrodzenia Polski przyznana 3 maja 1966,
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski nadany w 1938 roku,
  • Krzyż Niepodległości otrzymany 9 listopada 1931,
  • złoty Krzyż Zasługi przyznany 29 kwietnia 1925,
  • medal pamiątkowy za wojnę 1918–1921,
  • medal dziesięciolecia odzyskanej niepodległości,
  • złota odznaka honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia,
  • medal zwycięstwa („Médaille Interalliée”),
  • medal Japońskiego Czerwonego Krzyża IV klasy przyznany w Japonii, zezwolenie Naczelnika Państwa w 1921 roku.

Przypisy

  1. Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 20.04.2023 r.] (pol.).
  2. Stanisław Lubodziecki-Libkind [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 22.06.2022 r].
  3. Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 434. [dostęp 22.06.2022 r.]
  4. Powołanie członków Głównej Komisji Skarbu Narodowego. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 4, Nr 2 z 12.07.1968 r.
  5. Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 10.04.1961 r. o powołaniu kapituły Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 11, Nr 3 z 21.04.1961 r.
  6. Powołanie ministra. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 4, Nr 1 z 19.03.1965 r.
  7. Zwolnienie ministra. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 3, Nr 1 z 14.04.1970 r.
  8. Dziennik Ustaw RP Nr 3 z 30.04.1957 r.
  9. Odznaczenia P. Prezydenta za zasługi na polu organizacji obrony przeciwlotniczej. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 185 z 18.08.1938 r.
  10. Dz.U.R.P. z 1966 r. Nr 5. s. 21. „za wybitne zasługi położone dla Rzeczypospolitej w długoletniej służbie państwowej”.
  11. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  12. M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 438 „za zasługi na polu sądownictwa wojskowego”.
  13. Ruch służbowy. Notarjusze. „Ruch Służbowy. Dodatek do Dziennika Urzędowego Ministerstwa Sprawiedliwości”. Nr 19, s. 160, 20.07.1931 r.
  14. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 22.01.1927 r., s. 9, 12.
  15. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 691.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 17 z 19.12.1930 r., s. 365.
  17. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 59 z 11.09.1923 r., s. 558.
  18. Stanisław Lubodziecki: Kozielsk. W: Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Relacje, wspomnienia, publicystyka. Warszawa: Alfa, 1989, s. 23-27. ISBN 83-7001-296-5.
  19. Tymczasowa lista poległych i zmarłych żołnierzy W. P. na Syberii. „Sybirak”. 3 (19), s. 80, lipiec 1939.
  20. Stanisław Lubodziecki. Placówka Polskiego Komitetu Narodowego na Syberię i Rosję w Jokohamie (wspomnienia). „Sybirak”. 3 (19), s. 56, lipiec 1939.
  21. Odznaczenia. „Sybirak”. 3 (19), s. 76, lipiec 1939.
  22. Decyzja Naczelnika Państwa z 7.06.1921 r.; Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1804 z 12.07.1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1210)

Oceń: Stanisław Lubodziecki

★★★★★
Średnia ocena:4.68 Liczba ocen:16