Lucjan Bornstaedt

---

Życiorys

Lucjan Bornstaedt przyszedł na świat 28 grudnia 1891 roku w Warszawie, w rodzinie Tymoteusza (1852–1917) oraz Julii z Wyrzykowskich (1856–1939). Jego rodzeństwo to brat Antoni (1884–1962), który był inżynierem oraz podpułkownikiem uzbrojenia Wojska Polskiego, oraz Franciszek (1898–1983), kapitan artylerii. Po ukończeniu Szkoły Komercyjnej Edwarda Rontalera w Warszawie w roku 1912, zdecydował się udać do Berlina, aby rozpocząć studia w Wyższej Szkole Handlowej. Zdołał ukończyć cztery semestry przed wybuchem I wojny światowej.

W 1914 roku Lucjan został wcielony do armii rosyjskiej. Po przeszkoleniu w Szkole Praporszczyków w Peterhofie, awansował na chorążego i trafił do 165 łuckiego pułku piechoty. Jego udział w walkach był intensywny, gdyż trzy razy odniósł rany, w tym 29 sierpnia 1915 roku w bitwie pod Różanem. W roku 1917 przeszedł do I Korpusu Polskiego w Rosji, gdzie dołączył do kompanii karabinów maszynowych 6 pułku strzelców polskich. Wyróżnił się 2 lutego 1918 podczas walk o Bobrujsk, co zostało poświadczeniem jego odwagi przez pułkownika Edwarda Malewicza w wniosku o odznaczenie Orderem Virtuti Militari.

W dokumencie tym opisana została heroiczna postawa Bornstaedta: „(…) o godz. 2-ej w nocy rozpoczął się atak celem zajęcia Bobrujska…”. Po zakończeniu działań wojennych i demobilizacji korpusu 21 maja 1918 roku, powrócił do Warszawy, gdzie wziął udział w rozbrajaniu Niemców. Zaledwie kilka dni później, 27 grudnia 1918, został przyjęty do Wojska Polskiego z byłego I Korpusu Polskiego w Rosji, zachowując stopień kapitana nadany na mocy wcześniejszych akredytacji.

W kolejnych latach służby, Lucjan był przydzielony do 21 pułku piechoty, a później do Ministerstwa Spraw Wojskowych jako dowódca Oddziału Sztabowego. Jego awans na kapitana został zatwierdzony 19 sierpnia 1920, a następnie skierowano go do 54 pułku piechoty na stanowisko dowódcy I batalionu.

Później w marcu 1921 roku, powrócił na wcześniejsze stanowisko w MSWojsk. Z dniem 1 czerwca 1921 roku, przydzielono go do 32 pułku piechoty, a następnie w 1922 roku zweryfikowano jego stopień na majora. Kolejne lata przyniosły mu awanse i zmiany w miejscach służby, w tym przynależność do 33 i 36 pułku piechoty.

26 stycznia 1928 awansował na podpułkownika, a w 1929 roku został przeniesiony do 5 pułku piechoty Legionów w Wilnie. W latach 30-tych jego kariera wojskowa ugruntowała się, a w 1938 roku otrzymał stanowisko komendanta rejonu uzupełnień starogardzkich. W czasie kampanii wrześniowej w 1939 roku, pełnił rolę zastępcy komendanta garnizonu w Równem, lecz po kapitulacji zmuszony był do ewakuacji do Lwowa.

Rzeczywistość wojennego chaosu dotknęła go wkrótce, gdy został zatrzymany przez Niemców i osadzony w więzieniu w Jarosławiu. W grudniu 1939 roku trafił do Oflagu II B Arnswalde, a później przeniesiony do Oflagu II D Gross-Born. Ostatecznie 17 września 1942 roku, przebywał już w Oflagu VI B Dössel i 1 kwietnia 1945 roku został uwolniony.

Od czerwca 1945 do października 1947 przebywał w Obozie Nr 1 we Francji, a po powrocie do kraju zarejestrował się 5 grudnia 1947 roku w Punkcie Przyjęcia Gdynia Port. Dwa dni później, 11 grudnia, zgłoszenie w Rejonowej Komendzie Uzupełnień w Warszawie Praga. Jego życie osobiste nie było bogate w rodzinne szczęście, ponieważ pozostawał kawalerem bez dzieci.

Lucjan Bornstaedt zakończył swoje życie 9 października 1957 roku. Po swojej śmierci został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (sektor 13C, rząd 6, numer 2).

Ordery i odznaczenia

Lucjan Bornstaedt, znany ze swoich licznych osiągnięć, został odznaczony wieloma prestiżowymi medalami oraz odznaczeniami, które świadczą o jego zasługach dla kraju. Oto szczegółowy wykaz tych wyróżnień:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6780 – przyznany 10 maja 1922,
• Krzyż Niepodległości – odznaczony 16 marca 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych – przyznany czterokrotnie (po raz pierwszy i drugi w 1921),
• Srebrny Krzyż Zasługi – wyróżniony 28 lutego 1925 „za szczególne zasługi położone w dziedzinie organizacji i administracji armii w Rzeczypospolitej Polskiej”,
• Francuski Order Smoka Annamu,
• Medal Zwycięstwa,
• Order Świętej Anny 3 stopnia z mieczami i kokardą – nadany 13 września 1916,
• Order Świętego Stanisława 3 stopnia z mieczami i kokardą – przyznany 14 sierpnia 1916.

Te odznaczenia stanowią dowód na jego wysokie kwalifikacje oraz wkład w obronę i rozwój Rzeczypospolitej Polskiej.

---

Oceń: Lucjan Bornstaedt

---