Mieczysław Madejski, urodzony 26 czerwca 1923 roku w Warszawie, to postać o niezwykłej biografii. Jego życie odznacza się wieloma osiągnięciami, wśród których wskazać można na jego wkład jako inżyniera oraz działacza polonijnego w Stanach Zjednoczonych.
Był także powstańcem warszawskim, co dla wielu Polaków jest nie tylko oznaką odwagi, ale i patriotyzmu. Jego działalność w kraju oraz poza nim, zyskała uznanie i wspierała więzi między Polonią a Polską.
Mieczysław Madejski zmarł 16 grudnia 2020 roku w Sea Cliff, pozostawiając po sobie pamięć o swojej determinacji i pasji do kultywowania polskich tradycji.
Życiorys
Mieczysław Madejski był synem Aleksandra i Heleny z Radzimirskich. W 1939 roku zakończył naukę w 4. klasie Gimnazjum im. Mikołaja Reja.
II wojna światowa
Na początku września 1939 roku, Mieczysław zgłosił się do pracy przy obronie przeciwlotniczej. W trakcie obrony Warszawy, mając zaledwie 16 lat, angażował się w różne działania wspierające obronę, takie jak gaszenie pożarów, kopanie rowów czy dowożenie wody. Podczas okupacji, choć kontynuował naukę, nie zaniedbywał też działalności opozycyjnej. Rozpoczął kształcenie w technikum samochodowym przy ul. Boboli, które ukończył w 1942 roku, a następnie został przyjęty na wydział mechaniczny Wyższej Szkoły Technicznej (Höhere Technische Fachschule).
Od stycznia 1940 roku, Mieczysław był aktywnym członkiem ZWZ, przyjmując pseudonim „Marek”. Po zaprzysiężeniu, wstąpił do tajnej podchorążówki, gdzie zaczął specjalizować się w pracy sapera. Jego działalność sabotażowa obejmowała między innymi:
- podpalanie zakładów wytwarzających dobra na potrzeby wojska,
- podpalanie garaży żandarmerii mieszczącej się przy ul. Podchorążych,
- wysadzanie pociągów, w tym dwukrotnie pociągów transportujących zaopatrzenie na wschód oraz pociąg „Urlaubzug” z Niemcami udającymi się na urlop do Rzeszy.
Kilkanaście dni przed wybuchem powstania warszawskiego, Mieczysław otrzymał rozkaz zgromadzenia broni w opuszczonym obiekcie przy Ogrodzie Saskim. 1 sierpnia, jego pluton „Topolnicki”, którym dowodził, miał za zadanie uwolnienie innego oddziału znajdującego się przy ul. Dzielnej, co okazało się dowództwem powstania. Po tym, pluton Mieczysława wziął udział w uwolnieniu około 350 Żydów z obozu „Gęsiówka”. W czasie swoich działań, podczas rozpoznania terenów Cmentarza Powązkowskiego, został ranny, co zmusiło go do czasowego wycofania się z walk i oddania dowództwa plutonu innemu dowódcy. W ciągu powstania, został ranny trzykrotnie.
Po II wojnie światowej
Po wojnie starał się kontynuować edukację na Politechnice Warszawskiej, jednak w grudniu 1945 roku został aresztowany. Po trzech miesiącach spędzonych w areszcie, udało mu się dokończyć swoją naukę na Politechnice Warszawskiej, mimo że początkowo był zapisany na Politechnice Łódzkiej. Po ukończeniu studiów, pracował jako inżynier w czasie odbudowy Warszawy, a później w Przedsiębiorstwie Budowy Kopalń Surowców Chemicznych oraz w Wytwórni Kosmetyków „Uroda”.
W roku 1969, Madejski zdecydował się na wyjazd za granicę, osiedlając się w Sea Cliff w stanie Nowy Jork. Tam pracował jako inżynier specjalizujący się w aparaturze medycznej. Na emeryturę przeszedł w 1993 roku. Po latach spędzonych na emigracji, po raz pierwszy odwiedził Polskę w 2004 roku. Do ostatnich dni życia aktywnie uczestniczył w działalności Muzeum Powstania Warszawskiego w Warszawie. Od 1996 roku pełnił funkcję prezesa nowojorskiego oddziału Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.
Odznaczenia
Mieczysław Madejski jest postacią znaną i cenioną, odznaczoną licznymi medalami oraz wyróżnieniami, które są świadectwem jego zasług dla Polski oraz społeczności polonijnych i kombatanckich.
Oto lista przyznanych mu odznaczeń:
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski („za wybitne zasługi w działalności na rzecz środowisk polonijnych i kombatanckich w USA”, 2019),
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski („za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz środowisk kombatanckich”, 2008),
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie),
- Warszawski Krzyż Powstańczy,
- Krzyż Armii Krajowej,
- Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”,
- Medal Wojska (Londyn),
- Medal „Pro Memoria”,
- Odznaka Honorowa Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej (nr 79),
- Złota Odznaka Honorowa Stowarzyszenia Polskich Kombatantów,
- Medal pamiątkowy z okazji 70. rocznicy Powstania Warszawskiego.
Życie prywatne
W młodzieńczych latach Mieczysław Madejski spędzał czas w stolicy Polski, a jego pierwszym miejscem zamieszkania była ul. Puławska. Następnie przeprowadził się na ul. Częstochowską, a po zakończeniu II wojny światowej osiedlił się na Sadybie, gdzie mieszkał w latach 1959–1969.
W roku 1949 ożenił się z Ireną Woś. Z tego związku urodził się ich syn, Grzegorz Madejski, który przyszedł na świat w 1951 roku.
Przypisy
- M.P. z 2019 r. poz. 1095
- M.P. z 2008 r. poz. 109
- a b c d Elżbieta Popławska. Nic nie może zmienić mojej polskiej duszy – wywiad z Mieczysławem Madejskim. „Nowy Dziennik (Polish Daily News)”, 09.08.2011 r. Nowy Jork: Bicentennial Publishing Co., Inc. ISSN 1064-8402. [dostęp 09.08.2011 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Anna Trykozko | Louis-Christophe Zaleski-Zamenhof | Witold Pleskacz | Marek Roman | Krzysztof Silicki | Stefan Manczarski | Jerzy Golcz | Feliks Wiślicki | Czesław Zbierański | Szczepan Wroński | Edward Szwarcsztajn | Wacław Krzyżanowski (architekt) | Stefan Ołdak | Jan Rutkiewicz (urbanista) | Jan Werner (inżynier) | Czesław Zakaszewski | Józef Więckowski | Piotr Szymaniak | Robert Rowiński (1935–2020) | Witold RychterOceń: Mieczysław Madejski