Czesław Zakaszewski

---

Życiorys

Czesław Zakaszewski, który przyszedł na świat 19 lipca 1886 roku w Warszawie, był synem Apolinarego (zm. 1925) i Marii z Poradowskich (1861–1940). W wieku szesnastu lat, w 1904 roku, ukończył Państwową Szkołę Realną w Warszawie. Po zakończeniu nauki, przez dwa lata pracował jako guwerner w terenie. W 1906 roku rozpoczął edukację w Szkole Mechaniczno-Technicznej Wawelberga i Rotwanda, gdzie przez trzy lata asystował profesorowi Wiktorowi Biernackiemu, specjalizującemu się w wykładach z fizyki. Po zakończeniu nauki w 1910 roku, podjął studia na wydziale technicznym uniwersytetu w Lille, gdzie w 1912 roku uzyskał tytuł inżyniera elektryka.

Po powrocie do Warszawy, Czesław Zakaszewski zaczął pracę w firmie melioracyjnej A. Ponikowskiego i E. Ostrowskiego, która później została przekształcona w Stołeczne Towarzystwo Budowlane i Melioracyjne. Z początku pełnił funkcję kierownika robót, jednak w 1915 roku awansował na dyrektora technicznego, co zajmował aż do 1937 roku. Równolegle z działalnością zawodową prowadził działalność pedagogiczną, wykładając miernictwo oraz meliorację w organizowanych przez Ministerstwo Przemysłu i Rolnictwa Kursach Przemysłowo-Rolniczych. Uczył również w Towarzystwie Kursów Naukowych na Wydziale Rolnym, które w 1918 roku zmieniło nazwę na Wolna Wszechnica Polska.

W 1927 roku Zakaszewski rozpoczął pracę na Politechnice Warszawskiej, gdzie prowadził zarówno ćwiczenia, jak i wykłady dotyczące melioracji rolnych. W 1930 roku został wykładowcą Studium Rolniczego działającego przy Uniwersytecie Poznańskim. Wysoka jakość jego wykładów doprowadziła do przyznania mu tytułu inżyniera hydrotechnika przez Radę Wydziału Inżynierii Politechniki Warszawskiej. W 1937 roku, z uwagi na rosnące znaczenie jego działalności edukacyjnej, zakończył współpracę z Stołecznym Towarzystwem Budowlanym i Melioracyjnym.

Po wybuchu II wojny światowej, pozostał w Warszawie i od października 1939 roku pracował jako inżynier melioracyjny w Urzędzie Gospodarki Wodnej. W marcu 1940 roku uzyskał zezwolenie na pracę jako nauczyciel, prowadząc zajęcia związane z melioracją w różnych instytucjach, takich jak Państwowa Szkoła Miernicza, Liceum Wodno-Melioracyjne oraz Liceum Rybackim. Angażował się również w konspiracyjną pracę naukową, pisząc „Podręcznik melioracji podstawowych”, którego rękopis uległ zniszczeniu podczas powstania warszawskiego.

Po zakończeniu walk powstańczych, Zakaszewski ewakuował się do Sochaczewa, gdzie pracował jako prywatny nauczyciel. W marcu 1945 roku, po powrocie do Warszawy, wziął aktywny udział w uruchamianiu Wydziału Inżynierii Politechniki Warszawskiej. W latach 1945-1949 pełnił funkcję radcy w Głównym Urzędzie Planowania Przestrzennego przy Ministerstwie Odbudowy. W 1946 roku objął kierownictwo Katedry Melioracji Rolnych, a dwa lata później został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Od 1949 roku pełnił funkcję rzeczoznawcy w Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, a także stał się członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

W 1950 roku przyjął nominację na członka Państwowej Rady Ochrony Przyrody, a dwa lata później wszedł w skład Komitetu Gospodarki Wodnej przy Polskiej Akademii Nauk oraz do Rady Naukowo-Technicznej Ministerstwa Rolnictwa. Po śmierci prof. Leona Staniewicza w 1953 roku, Zakaszewski został kierownikiem Katedry Gleboznawstwa. Równocześnie w 1954 roku rozpoczął prowadzenie wykładów na Katedrze Geodezji i Kartografii, a w 1957 roku powołano go na rzeczoznawcę w Ministerstwie Żeglugi i Gospodarki Wodnej. Zespół badaczy pod jego przewodnictwem sporządził pierwszy w historii bilans wodny Górnego Śląska, a profesor był także autorem wielu instrukcji do bilansów wodno-gospodarczych.

Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 248-2-1). Materiały archiwalne związane z Czesławem Zakaszewskim można znaleźć w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-72.

Publikacje

Prof. Czesław Zakaszewski jest znanym autorem, który dzielił się swoją wiedzą poprzez szereg publikacji w różnorodnych czasopismach branżowych. Jego teksty można znaleźć w takich periodykach jak „Gospodarka Wodna”, „Inżynieria Rolna”, „Życie Gospodarcze” oraz „Przegląd Melioracyjny”.

W ramach swojej twórczości literackiej, Zakaszewski napisał także liczne prace naukowe, wśród których szczególnie wyróżniają się:

• Podręcznik melioracji rolnych (tom pierwszy – 1931, tom drugi – 1935),
• Własną pracą (1933),
• Zagadnienie melioracji rolniczych w Polsce (1938),
• Melioracje rolne (tom pierwszy – 1948, tom drugi – 1954).

Ordery i odznaczenia

Czesław Zakaszewski został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami za swoje zasługi. Poniżej przedstawiono najważniejsze z nich:

• krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1956 roku,
• złoty krzyż zasługi, otrzymany w 1938 roku,
• medal z okazji 10-lecia Polski Ludowej, nadany 19 stycznia 1955 roku.

---

Oceń: Czesław Zakaszewski

---