Stefan Ołdak, urodzony 5 listopada 1904 roku w Warszawie, to postać o niezwykle bogatym dorobku zawodowym oraz sportowym. Jego życie, pełne pasji i zaangażowania, zakończyło się 20 października 1969 roku, również w Warszawie.
Był on nie tylko wybitnym inżynierem, ale także specjalistą w dziedzinie budowy dróg, co na pewno miało olbrzymi wpływ na rozwój infrastruktury w Polsce. Warto zauważyć, że przed podjęciem kariery zawodowej Ołdak był również utalentowanym lekkoatletą, a jego osiągnięcia w tym zakresie zaowocowały możliwością reprezentowania swojego kraju na igrzyskach olimpijskich.
Życiorys
Stefan Ołdak, znany polski lekkoatleta i inżynier, jest postacią, która pozostawiła wyraźny ślad w historii. Po zakończeniu nauki w Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie, gdzie uzyskał maturę w 1915 roku, kontynuował edukację na Politechnice Warszawskiej. Tam, w 1934 roku, zdobył tytuł magistra inżyniera budowy dróg i mostów.
Po ukończeniu studiów zawodową karierę rozpoczął w Ministerstwie Komunikacji, a także w warszawskiej dyrekcji PKP. W trudnym okresie II wojny światowej, pozostając w Warszawie, pracował jako konduktor. Po wojnie, w 1946 roku, powrócił do pracy w PKP oraz Ministerstwie Komunikacji, a także pełnił rolę starszego asystenta na Wydziale Komunikacyjnym Politechniki Warszawskiej w latach 1949–1952. Równocześnie uczył w Technikum Kolejowym w Warszawie w latach 1946–1954. Do jego ważniejszych osiągnięć należy autorstwo podręcznika „Encyklopedia dróg kołowych”.
Na etapie szkolnym Ołdak zainteresował się lekkoatletyką, co zaowocowało jego przynależnością do klubu Varsovia od 1921 roku, a następnie do AZS Warszawa, gdzie pozostał do końca aktywnej kariery sportowej. W latach dwudziestych jego pasja zaowocowała sukcesami, bowiem specjalizował się w biegach średnich, startując na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu w 1924 roku. Wziął również udział w Akademickich Mistrzostwach Świata w 1924 i 1927 roku.
Jego imponujące osiągnięcia sportowe obejmują tytuły rekordzisty Polski na 800 m i 1000 m, a także czterokrotne mistrzostwo Polski w sztafecie 4 x 400 m w latach 1923, 1924, 1925 i 1927. Rekordy życiowe Ołdaka po zakończeniu kariery stanowiły o jego wyjątkowej sprawności:
- 400 m – 53,0,
- 800 m – 1.58,4,
- 1000 m – 2.40,9,
- 1500 m – 4.10,8.
Po zakończeniu kariery sportowej w 1927 roku, Ołdak pozostawał aktywny jako działacz i sędzia lekkoatletyczny. Zasiadał w zarządzie jako wiceprezes PZLA, a jego wkład w rozwój sportu został uhonorowany przyznaniem mu honorowego członkostwa PZLA oraz tytułem zasłużonego sędziego lekkoatletycznego. Zmarł w Warszawie, a jego ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz Powązkowski (53 kwatera, 5 rząd, 12 grób). Warto wspomnieć, że jego żona, Anna, zmarła w 2004 roku w wieku 97 lat.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: STEFAN OŁDAK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 22.04.2018 r.]
- a b c d e Wryk 2015 ↓, s. 462.
- a b c d e Wryk 2015 ↓, s. 461.
- a b c d e Wryk 2015 ↓, s. 460.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Wacław Krzyżanowski (architekt) | Edward Szwarcsztajn | Mieczysław Madejski | Anna Trykozko | Louis-Christophe Zaleski-Zamenhof | Witold Pleskacz | Marek Roman | Krzysztof Silicki | Stefan Manczarski | Jerzy Golcz | Jan Rutkiewicz (urbanista) | Jan Werner (inżynier) | Czesław Zakaszewski | Józef Więckowski | Piotr Szymaniak | Robert Rowiński (1935–2020) | Witold Rychter | Wiktor Rudnicki | Leonard Schmidtner | Marek DietrichOceń: Stefan Ołdak