Jan Werner (inżynier)

W 1922 roku Jan Werner rozpoczął swoją edukację na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej, gdzie stał się członkiem Korporacji Akademickiej Sarmatia. W 1928 roku, po pomyślnym uzyskaniu dyplomu inżyniera mechanika, podjął pracę w warszawskiej fabryce silników Perkun SA jako konstruktor. Z biegiem czasu awansował na kierownika biura konstrukcyjnego, gdzie zajmował się stworzeniem serii silników przemysłowych oraz tych przeznaczonych do kutrów rybackich.

W 1934 roku Werner przeniósł się do Biura Studiów Państwowych Zakładów Inżynierii w Warszawie, gdzie współpracował nad projektami silników PZInż.405 przeznaczonego do samochodu Lux-Sport oraz PZInż.705 do ciężarówki PZInż 703. Jego kariera została jednak przerwana przez niemiecką okupację.

W czasie II wojny światowej powrócił do pracy w fabryce Perkun. Był członkiem Armii Krajowej (AK), brał udział w produkcji broni oraz miotaczy ognia podczas powstania warszawskiego. Po wojnie objął stanowisko profesora Politechniki Łódzkiej i prowadził Katedrę Cieplnych Maszyn Tłokowych. Wspólnie z Jerzym Wernerem oraz Mieczysławem Dębickim skonstruował samochód ciężarowy Star 20, korzystając z doświadczeń zdobytych przy projektowaniu PZInż 703. Dominował także w pracach nad silnikiem S42 do Stara 20 oraz jego odmianami.

Werner był kontynuacją swojej kariery jako kierownik Centralnego Biura Badań i Konstrukcji Zjednoczenia Przemysłu Motoryzacyjnego w Łodzi. Jego innowacje obejmowały projektowanie silników przemysłowych, w tym rodziny S-60, oraz wiele silników, które ostatecznie nie trafiły do produkcji, tak jak silnik wysokoprężny do FSO Warszawa z 1956 roku. W 1958 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego, a także pełnił funkcje dziekana i prorektora na Politechnice Łódzkiej. Dodatkowo był członkiem Komitetu Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk.

W swojej karierze opublikował prace naukowe, w tym dostrzeganą jako kluczową książkę pt. "Silniki spalinowe małej i średniej mocy" wydaną po raz pierwszy w 1957 roku przez Państwowe Wydawnictwa Techniczne, z kolejnymi edycjami w latach 1964 i 1983.

Jan Werner był ojcem Krystyny Anny Poklewskiej, która również stała się profesorem Uniwersytetu Łódzkiego. Jego życie zakończyło się w Łodzi, a jego prochy spoczywają na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie, w rzędzie 9, miejscu 12.