Mieczysław Borkowski (major)

---

Życiorys

Mieczysław Borkowski przyszedł na świat 23 stycznia 1896 roku w Warszawie, która wówczas była stolicą guberni warszawskiej. Wyrósł w rodzinie Marka oraz Heleny z Koźmińskich, która miała swoje korzenie w XIX wieku. Początkowe etapy edukacji przeszedł w ramach nauczania domowego. Następnie rozpoczął naukę w Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego. Od siódmej klasy kontynuował edukację w Gimnazjum Emiliana Konopczyńskiego.

W 1914 roku, po uzyskaniu matury, osiedlił się w Paryżu z zamiarem studiowania na Szkole Nauk Politycznych. Jednakże w grudniu tego samego roku powrócił do Warszawy, a w kolejnym złożył przysięgę jako ochotnik w armii rosyjskiej. W 1916 roku zakończył swoje studia w Mikołajewskiej Szkole Kawalerii (ros. Николаевское кавалерийское училище) i kontynuował służbę w armii do roku 1918. Wtedy to dołączył do I Korpusu Polskiego w Rosji, który wprowadził go do 3 pułku ułanów.

Gregorio 11 listopada 1918 roku przystąpił do Wojska Polskiego i został przypisany do odtwarzanego 3 pułku ułanów. W szeregach tego oddziału brał udział w walkach z Ukraińcami, a następnie z bolszewikami. Szczególnie wyróżnił się 8 marca 1920 roku podczas bitwy pod wsią Unoryca, gdzie na czele 3. szwadronu szarżował na dwie baterie bolszewickie, które były osłaniane przez żołnierzy 510 pułku strzelców. W wyniku brawury zdobyto cztery armaty oraz dwa karabiny maszynowe.

3 maja 1922 roku Borkowski został zweryfikowany w stopniu rotmistrza z datą starszeństwa od 1 czerwca 1919 oraz 375. lokatą w korpusie oficerów jazdy (późniejszej kawalerii). W tym samym roku zdał egzaminy, co pozwoliło mu na podjęcie studiów w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. 31 października 1923 roku przeszedł do rezerwy, pozostając przydzielonym do macierzystego pułku. Krótko po tym ponownie udał się do Paryża, gdzie ukończył studia w École de Génie-civil, uzyskując dyplom inżyniera lotnictwa. Przez następne lata, aż do 1931 roku, związany był z Paryżem, a po poważnej chorobie postanowił wrócić do kraju.

W 1933 roku pozostawał bez zatrudnienia, a jego adres w Warszawie znajdował się przy ul. Leszno 67. Rok później, jako oficer rezerwy, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Królewskiej Hudzie, wciąż posiadając przydział do 3 pułku ułanów. Na stopień majora rezerwy został mianowany ze starszeństwem 19 marca 1939 i 30. lokatą w korpusie oficerów kawalerii.

7 stycznia 1941 roku trafił z Centrum Obozu Wyszkolenia do 7 Oddziału Kadrowego Rozpoznawczego, a dwa dni później został mianowany zastępcą dowódcy tegoże oddziału. Mieczysław Borkowski zmarł w 1964 roku w Londynie, a jego ostatni spoczynek znalazł na cmentarzu North Sheen. W jego życiu nie było miejsca na rodzinę; był kawalerem i nie miał dzieci.

Ordery i odznaczenia

Major Mieczysław Borkowski należy do grona odznaczonych najważniejszymi wyróżnieniami w Polsce. Jego zasługi podczas służby wojskowej zostały docenione licznymi medalami i odznaczeniami, które potwierdzają jego odwagę i poświęcenie. W poniższej liście przedstawiono kluczowe odznaczenia, które zdobył:

• krzyż srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5043,
• krzyż walecznych trzykrotnie,
• medal pamiątkowy za wojnę 1918–1921,
• gwiazda górnośląska,
• krzyż waleczności Armii gen. Bułak-Bałachowicza,
• medal zwycięstwa.

---

Oceń: Mieczysław Borkowski (major)

---